Op en in de fiets

Op de fiets

Ook vandaag staat de bus om 7.00u klaar voor vertrek. We worden naar de omgeving van de Prambanan tempel gebracht waar fietsen op ons staan te wachten. Met 25 mensen zitten we al snel op de fiets en volgens we in een hele lange sliert onze plaatselijke gids Is. De achterhoede wordt gevormd door onze eigen gids Aris en door een mecanicien voor eventuele pechgevallen. De laatste rijdt op een scooter, hij is namelijk ook onze ‘ oversteek-hulp’. We rijden voornamelijk over kleine weggetjes waar auto’s niet mogen komen maar we moeten ook een paar keer een weg oversteken en dan snelt hij vooruit om het verkeer tegen te houden. Het is prima geregeld!

Al snel rijden we tussen de rijstvelden, door dorpjes, zwaaien we naar de plaatselijke bevolking die naar ons zwaait en ‘hello’ roept. Allemaal vriendelijk lachende gezichten. Zowel op de fiets als in de bermen. We stoppen heel vaak, als groep of als individu. Dat is het grote voordeel nu, als je iets ziet waar je een foto van wilt nemen dan stap je gewoon af. Daarna moet je dan even ‘ aantrappen’ maar de groep heeft een ontzettend laag tempo dus je bent snel weer aangesloten. We fietsen met een boog om het grote park van de Prambanan en ons eindpunt is bij de parkeerplaats voor de bussen. Daar gaan de fietsen op een vrachtwagen en lopen wij naar de ingang van het park. De plaatselijke gids zal ons ook hier begeleiden.

In de bus hadden we al van Aris uitleg gekregen over de drie goden uit het hindoeisme: Shiva, Brahma en Vishnu. Respectievelijk de god van de verwoesting, de god van de schepping en de god van de vrede. Prambanan betekent huis van de priesters en alle drie de goden hebben hier een tempel. Die van Shiva is het grootst, dat schijnt standaard te zijn: groter en hoger. Hier is de tempel ongeveer 50 meter hoog en telt het vier kleine kamers met vier beelden. De beelden zijn van Shiva als god, Shiva als leraar, van zijn vrouw (godin) en van hun zoon Ganesh (‘olifant’). Bij de tempel van Shiva staat een kleinere tempel met daarin 1 kamer en 1 beeld: een stier (rijdier van Shiva). Dit beeld heeft de verwoestingen door aardbevingen en vulkaanuitbarstingen doorstaan. Bij de tempels voor Brahma en Vishnu horen ook kleinere tempels met hun rijdieren (Brahma-gans en Vishnu-adelaar) maar die beelden zijn vernietigd of verdwenen. Het schijnt dat veel dorpen in de buurt van de tempel stenen hebben gebruikt voor de opbouw van hun dorp. Omdat het werelderfgoed betreft, van Unesco dus, mag er wel opnieuw worden opgebouwd met de oude stenen maar mag er niet opnieuw reliëf worden aangebracht.

Het is een indrukwekkend complex en het is vrij rustig. Nadat de gids klaar is met zijn verhaal mogen we nog een kwartiertje zelf rondlopen. Daarna lopen we nog een flink stuk door het park terug naar de bus. Het laatste stuk is weer tussen winkeltjes door waar Erik op zoek gaat naar een pet (vergeten mee te nemen) maar helaas zijn ze allemaal te klein. We lopen wat vooruit en hopen even op zoek te kunnen gaan naar een geocache. Er ligt er eentje hier ergens maar doordat we geen internet hebben en het moeten doen met de aanwijzer op de telefoon is het lastig zoeken. Als we de richting hebben bepaald, blijkt dat we nog 300 meter moeten lopen. Dat is niet veel maar de groep wacht en daarom besluiten we niet verder te gaan.

Met de bus gaan we naar het volgende onderdeel van het volle programma van vandaag. We gaan naar een batik fabriek waar schilderen met behulp van de batik techniek worden gemaakt. De eigenaar/kunstenaar komt er persoonlijk nog even bij. We krijgen uitleg over het proces en over de naam: batik komt van ‘ ba = kunst’ en ‘ tik tik tik = de manier om stippen op het doek te zetten. Met was of met verf. Natuurlijk mogen we na de uitleg nog even naar de showroom en natuurlijk krijgen we allemaal 20%. We zien niets om thuis op te hangen, hier past het in de omgeving en de sfeer maar thuis is dat natuurlijk totaal anders.

Als we de batikfabriek uit gaan staan er 30 zogeheten Becak op ons te wachten. Dat is een soort fietstaxi. We mogen allemaal in een bakje plaatsnemen, krijgen van Aris een mondkapje dat kan beschermen tegen de uitlaatgassen…… en als iedereen zit gaan we, weer in een lange sliert op weg naar het paleis van de Sultan. Wat een belevenis, ik zit in het bakje van een soort oude versie van Max Verstappen. Hij probeert overal in te halen, bij verkeerslichten staan we soms op de verkeerde weghelft en regelmatig moet hij vol in de remmen. Maar alles gaat goed. Het is een geweldig gezicht en de route is leuk. Veel binnendoor met verkeersdrempels en soms over de grote weg met gaten in het asfalt waar ze dan keurig om heen slalommen.

Als we bijna bij het paleis van de Sultan zijn begint het te regenen. Dat is jammer maar het had veel erger gekund. Bij het paleis staat weer een andere locale gids op ons te wachten, deze spreekt ook Nederlands en is vooral erg gek op zijn eigen grappen. De eerste paar keer wordt er nog gelachen maar naarmate het langer duurt en de grappen flauwer worden, heeft de groep het wel gehad. Het is ondertussen half twee en we zaten vanochtend al om zes uur aan het ontbijt. We hebben zo langzamerhand wel trek gekregen. We merken ook dat we de hoeveelheid informatie niet meer allemaal kunnen verwerken. Ik weet nog dat ze inmiddels Sultan X hebben en dat die maar 1 vrouw heeft en 5 dochters. Zijn voorvaderen hadden allemaal een stuk of 5 vrouwen en dan een groep bijvrouwen. Eentje had 70 kinderen! Volgens de gids had die Sultan nog geen tv……… voorbeeld van een grap.

Als we het paleis weer verlaten lopen we naar een restaurant, waar we met muziek worden ontvangen. Het buffet staat klaar en tegen de tijd dat we aan het toetje willen beginnen komt er een danseres tevoorschijn die door de muzikant wordt begeleid. Het is vast prachtig maar als ik mag kiezen, doe me dan maar een fietstochtje door de rijstvelden. Na de lunch zijn we nog niet klaar met het programma. Er staat nog een bezoek aan een batik fabriek gepland maar dit keer eentje waar kleding wordt gemaakt. Ook hier eerst uitleg over het proces en dan de winkel in. De mannen ploffen in de winkel in stoelen neer en de vrouwen verdwijnen tussen de rekken. Er is batik op katoen, op zijde en op satijn. Volgens een van de vrouwen gaan we op Bali nog veel meer batik zien.

Na deze laatste fabriek gaan we met de bus terug naar het hotel. Onderweg horen we nog het programma voor vanavond en morgen. Vanavond moeten om 19.00u de koffers op de gang want die gaan met de bus naar het volgende hotel. Wij gaan morgen met de trein, die vertrekt om 6.45u vanaf het station. Dat betekent dat we om 5.45u worden opgehaald. En dat betekent dat we om 5.00u mogen ontbijten……… Na de treinreis moeten we nog 2.5 uur met de bus tot we in het hotel in Batu zijn. Morgenavond worden we dan opgehaald om ’s nachts naar de Bromo vulkaan te rijden. Dat moet zo vroeg omdat we daar de zonsopgang mee gaan maken.

Graag allemaal duimen dat we dan helder weer hebben! In verband met het tijdsverschil mogen jullie nog even wachten maar ik weet niet wanneer ik weer internet heb, dus vandaar nu alvast het verzoek.

Groeten!!