Borobudur

Vanochtend bij het ontbijt blijkt een van de groepsgenoten ziek te zijn en zij en haar man gaan niet mee met de excursie. We moesten weer vroeg uit de veren, de bus vertrekt om 7.00u en iedereen begint wat last te krijgen van vermoeidheid, de hoge temperaturen en luchtvochtigheid en het andere eten. De gids blijft roepen dat we op Bali vakantie krijgen, dan kunnen we het gebrek aan slaap inhalen.

We vertrekken naar de Borobudur, wat ons betreft een hoogtepunt van deze reis. Onderweg krijgen we op hoofdlijnen uitleg over het boeddhisme en de bouw van de tempel. Aris vertelt over de actieve vulkanen in dit gebied, over de Merabi die in 2010 nog voor veel slachtoffers heeft gezorgd. Er zijn 13 dorpen weggevaagd, eerst door de lava en later, omdat de uitbarsting in het regenseizoen was, nog een keer door overstromingen. Hij noemt het warme en koude lava stromen.

Boeddhisme is geen religie maar een levenswijze. Eigenlijk is de Borobudur ook geen tempel maar meer een monument. Er is 55.000 m3 lavasteen uit de rivier gebruikt voor de bouw. Het complex was ooit 42 meter hoog en nu nog 31. Het is in drie niveaus opgebouwd. De eerste kent twee terrassen, er is veel relief op de muren die het alledaagse leven tonen. Niveau 1 gaat over het materiele leven. Een etage hoger is het tweede niveau, Hier zijn 4 terrassen die in het relief het leven van Boeddha weergeven. Op het hoogste niveau staan de Stupa's, dat zijn de klokvormen waarin een boeddha beeld staat. Het derde, hoogste niveau staat voor het nirvana, voor de verlossing, of de verlichting.

Nadat we onze toegangskaartjes hebben gekregen draagt gids Aris ons over aan een lokale gids. We krijgen bij wat informatieborden een soort van herhaling van de informatie die we al van Aris hadden gehad. We lopen met de klok mee een rondje over een aantal terrassen en mogen dan even ' zelf rondlopen'. Als we terug komen bij de groep zit een van de vrouwen op de grond. Ze is bevangen door de warmte. Nadat ze wat koude doeken in haar nek heeft gekregen lijkt ze voldoende opgeknapt om op te staan. De groep splitst zich, een groot deel gaat naar beneden om een ritje te maken met paard en wagen naar een dorp. Wij hebben, samen met nog wat anderen, gekozen voor een extra uur op eigen gelegenheid rondlopen . We proberen nog wat foto's te maken zonder hele hordes toeristen en dat valt niet mee. Er zijn enorm veel schoolkinderen (herkenbaar door de uniformen) die gewapend met een vragenlijst ons steeds aanklampen. Ze willen allemaal hetzelfde weten (hoe heet je, waar kom je vandaan, hoe lang blijf je en wat vind je van de Borobudur). De vragen zijn voor hun Engelse les. De laatste vraag is: wil je met me op de foto. En natuurlijk doen we dat, dat levert steeds een hoop gegiechel op (van de meisjes) en stoer gedrag bij de jongens.

Als we aan een andere kant afdalen zien we daar onderaan de tempel een ambulance staan en even later wordt de groepsgenote op een brancard de trappen afgedragen. Niet fijn voor haar en haar man en vervelend om te zien. Het is bloedheet, plakweer en er is nauwelijks wind. We dalen ook rustig af richting uitgang. Er is een hele route met allemaal souvenirwinkeltjes/kraampjes waar je tussendoor moet voor je bij de parkeerplaats bent. We vinden geen snelle route en dus lopen we langs de t-shirts, de kaartverkopers, de beeldjes van lavasteen, de houten maskers en heel veel bont gekleurd plastic. De verkopers proberen wel te verkopen maar zijn niet ' lastig' . Een kwartiertje voor de afgesproken tijd zijn wij terug bij de bus.

Zodra ons groepje compleet is brengt de gids ons met de bus naar een restaurant. Daar wachten we op de anderen die met paard en wagen hier worden afgeleverd. Ons wacht een enorm lunchbuffet, het smaakt erg goed en we zitten lang aan tafel te eten en te kletsen. De reisgenote blijkt door de ambulance naar de bus te zijn gebracht en daar met zoete thee en een blazende airco weer op krachten te zijn gekomen. Gelukkig maar.

Na de lunch rijden we terug naar het hotel. Onderweg maken we nog een stop bij een zilversmid/fabriek waar we uitleg krijgen over het maken van sieraden met zilverdraad. Natuurlijk mogen we ook een kijkje nemen in de showroom..... Daarna is het volgas terug naar Yogjakarta en ons hotel. We halen een uurtje slaap in en dan gaan we op zoek naar een restaurant. We komen terecht bij Nanamia waar we een pizza eten. We sluiten af met een cappuccino nadat Erik eerst heeft gekeken wat voor soort koffiezetapparaat ze hebben. Zeer voldaan lopen we terug naar het hotel. In de lounge is weer live muziek maar wij lopen door.

Morgen is het weer vroeg opstaan, we worden om half zes gewekt. Op het programma staan o.a. een fietstocht, een bezoek aan de Prambanan tempel (hindoe), twee batik fabrieken (kleding en schilderijen) en tot slot het paleis van de Sultan. We doen dus zo maar het licht uit. Gisteren ging het inladen van de foto's erg traag dus misschien zien jullie wel tekst maar geen plaatjes. Die houden jullie dan tegoed!

groeten :-)