Naar Malabar

Ook vandaag gaat de wekker om zes uur zodat we met al onze groepsgenoten om half acht kunnen vertrekken voor de excursie van vandaag: een bezoek aan de theeplantage Malabar, gesticht door de Nederlander, de heer Bosscha. De plantage ligt 50km ten zuiden van Bandung en volgens de gids doen we daar in het gunstige geval 2,5 uur over. Dat lijkt wat ruim genomen maar we doen er zelfs tien minuten langer over. Het duurt lang om Bandung uit te komen, dan is het even gas geven op de tolweg. Als we die verlaten rijden we de bergen in, wordt de weg smaller en is er altijd wel een scooter die er langs wil of een tegenligger die de binnenbocht wil nemen. De procedure hier is dat je tijdig even claxonneert, dat werkt hier goed. Zodra we door een dorp rijden zijn er mannen die het verkeer regelen. Gewoon mannen met een uitkering (volgens de gids) die zich hierdoor nuttig maken. Ze hebben een fluitje of ze zwaaien met hun armen. Ook dat systeem werkt uitstekend. Er is niemand die een stopteken negeert.

Onderweg zien we weer rijstvelden op terrassen aangelegd en de gids legt uit dat er twee manieren zijn om rijst te verbouwen: natte rijst en droge rijst. Natte rijst verbouwen is het meest bewerkelijk, drie keer ploegen en twee keer onkruidverdelger spuiten voor een oogst. Voordeel is dat je drie keer per jaar kunt oogsten. De planten moeten in het water staan maar het water mag niet te hoog, niet bij de groene plant, staan want dan gaat het fout. Droge rijst redt zichzelf min of meer maar die kun je maar een keer per jaar oogsten. Oogsten gebeurt met een zeis waarna nog een heel proces volgt voor de korrel klaar is voor de verkoop.

Als we bij de theeplantage Malabar aankomen stoppen we eerst bij de plek waar de heer Bosscha is begraven. Daar krijgen we uitleg over de theestruiken, het plukken van de blaadjes (gesloten blaadjes= witte thee) en we horen dat dit Ceylon thee is. Deze heeft langwerpige blaadjes in tegenstelling tot Chinese thee, die heeft ronde blaadjes. Afhankelijk van de wensen van de klant wordt de thee grof of fijn gesneden/gemalen. Zodra de blaadjes zijn geplukt moeten ze zo snel mogelijk naar de fabriek, deze schijnen binnen 24 uur te beginnen aan het proces van blaadje tot thee. Deze theeplantage levert de beste thee van Indonesie, dat komt door de ligging (de hoogte) en door de zuidhelling.

We leren heel veel vandaag. Nadat we een rondje om het graf hebben gelopen (of tot aan het graf en terug) rijden we met de bus door naar het huis van de heer Bosscha waar koffie en thee voor ons klaarstaat. Met een speculaasje van Verkade. Het is heel bijzonder om hier te lopen en enige verbondenheid te voelen omdat het Nederlanders waren die hier en ook op de rest van Java zoveel invloed hebben gehad. Niet allemaal even fraai maar ‘ het waren andere tijden’ zullen we maar denken.

Na de thee lopen we met de hele groep, onze gids en een plaatselijke gids door het dorp dat vlakbij het huis van de heer Bosscha ligt. Hier wonen de theepluksters, de mannen die de terreinen onderhouden, de oogst transporteren en er wonen heel veel kinderen. We horen dat de plantage staatseigendom is en dat iedereen die hier werkt ambtenaar is. Ze verdienen per maand ongeveer 50 euro maar ze hebben een gratis woning, zijn verzekerd en krijgen pensioen. Maar toch……. We lopen een minuut of vijf en dan zijn we gespot: overal komen kinderen uit huizen en steegjes. Eerst is het nog verlegen lachen maar als we verder door het dorp lopen en een paar uit de groep snoepjes gaan uitdelen of pennen en potloden dan worden ze minder bescheiden. Eerst vragen ze om een ‘ high five’ en daarna gewoon om ‘ money’. We lopen met een dubbel gevoel door de straatjes, aan de ene kant is het mooi om zo van dichtbij de huizen te zien, te zien waar de gezamenlijke badplaats is (Erik dacht dat het een kweekvijver voor vis was), te zien hoe sommigen een echte voortuin met bloemen hebben terwijl er gaten in het dak zitten. En aan de andere kant is het reuze confronterend en vinden wij het voelen alsof wij hun privacy schenden. Dubbel dus.

Na de wandeling lopen we terug naar het huis waar ondertussen voor ons een lunchbuffet is klaargezet: soto ayam (kippensoep), rendang (rundvlees), foe yong hai (omelet met groente), gado gado (groente met ei en satésaus) en sate ayam (kipsaté). En toe hebben we minibananen. Als we zitten te eten begint het weer hard te regenen, dat is geluk hebben. Want het was een heel andere wandeling (lees glijpartij) geweest als we met deze harde regen door het dorp hadden gewandeld.

Terug zit het verkeer tegen en doen we er een uur langer over dan gepland. We zijn om vijf uur weer in het hotel. Morgen gaan we met de trein naar Yogjakarta. Onze koffers gaan vanavond met de bus mee en daarom moeten we ze om 19.00u weer op de gang zetten. We krijgen nog het advies om voor morgen in de trein te zorgen voor warme kleren want het schijnt koud te kunnen worden. Door de airco ☺. Zodra de koffers zijn opgehaald gaan wij naar buiten. We lopen naar de Braga Weg, tenminste dat was de oorspronkelijke naam en we zien wat stukjes oude Nederlandse geschiedenis: een koffiehuis, de hypotheekbank en een apotheek. We drinken ergens een cappuccino en hebben eigenlijk niet echt honger/trek. We gaan een soort winkelcentrum in waar nauwelijks winkels blijken te zijn maar waar wel livemuziek is: 6 man en 1 vrouw op het podium en een stuk of tien toeschouwers. In het gebouw zien we een leuk restaurant: Justus Steakhouse en daar gaan we wat eten. Erik kiest de mixed grill en ik een terriyaki burger met kip. Het broodje is zwart, niet verbrand ofzo maar gewoon zwart met witte sesam erboven op. En het is ontzettend lekker. Ik denk dat het gestoomd is. Er gaan hele lege borden terug voor de afwas. Niet dat het zo belangrijk is maar de rekening bedraagt IDR 150.000, dat is € 11,00. Inclusief drinken!

Daarna lopen we weer naar buiten, in de richting van het hotel en vooral omhoog kijkend naar de gevels van de panden. Hier is veel art deco te zien. Bij het voormalig warenhuis van De Vries slaan we af naar het hotel. Het was lekker om na de uren in de bus nog even wat te lopen. Onze stappenteller is ook zeer tevreden.

Vandaag vroeg naar bed, morgen hebben we weer een boeiende dag voor de boeg. De treinreis wordt aangeduid als een van de hoogtepunten van deze reis.

Trusten!