Jakarta

Met de trein van kwart over drie reizen we naar Schiphol. Onze vlucht naar Jakarta gaat pas vanavond om kwart voor negen maar we hebben geen zin om in het forensenverkeer terecht te komen. En we weten niet of de acties van KLM personeel voor ons gevolgen heeft. Om half vijf staan we al bij de zelfbedieningsbalie om onze koffers van een label te voorzien. We gaan door de veiligheidscontrole en in 1 streep door naar Starbucks waar we onze broodjes kaas opeten (vergezeld van een grote cappuccino).

Bij de gate zitten al veel mensen. Het gaat er lawaaiig aan toe. Er zit een hele groep de ene na de andere fles alcohol naar binnen te gieten, ze hebben vreselijk veel lol. Waarom weten we niet want ze klinken als oost-Europeanen. Verder veel mensen met een Maleisisch of Indonesisch uiterlijk en een groep, ' gewone Nederlanders', net als wij. We plakken bij een aantal mensen alvast een denkbeeldig stickertje op het voorhoofd want we hebben zo'n vermoeden dat zij in ons reisgezelschap zullen zitten.

Als we aan boord gaan blijken de luidruchtige mensen ook mee te gaan. Dat kan wat worden want net voor vertrek lazen we nog een artikel over een vlucht van Ryanair die een noodlanding moest maken omdat er een drankorgel aan boord begon klappen uit te delen. De meesten zitten ver achter ons. Bij het stijgen klapt de bagagebak van de rij voor ons open en er valt een rugzak uit. De rest blijft liggen, gelukkig want er zat nog meer in. Naast Erik is de stoel bezet, maar als de man even van zijn plek is knalt de vrouw voor hem haar stoel naar achteren en daardoor belandt zij dienblad met de resten van het diner op de stoel. Het bakje met nog wat koolsalade ligt op de kop en de dressing ligt nu op de stoel (naast Erik dus).. We roepen er een stewardess bij en de buurman van Erik mag of een andere stoel zoeken of hij mag de rest van de vlucht op de deken zitten. Hij kiest, helaas, voor het laatste. Dan tumult achter ons, daar is iemand flauw gevallen en als de stewardess erbij komt, gebeurt het nog een keer. Er wordt wat heen en weer geseind tussen de bemanning en dan komt er eentje aan met een zuurstoffles en er komt nog een man bij met iets meer strepen op de mouw. De arme vrouw zit in haar stoel te zweten maar gelukkig knapt ze op van een koude doek.

De vlucht van Amsterdam naar Kuala Lumpur duurt 11.5 uur, dat is best lang. Ik kijk naar de Zweedse film ' de 100-jarige man die uit het raam klom en verdween', gebaseerd op het gelijknamige boek dat ik niet heb gelezen maar wel al een tijdje op mijn lijstje had staan. Ik vind het een aanrader, en niet alleen om het mooie Zweedse landschap. Daarna schuif ik een oogmasker over de luiken en probeer wat te slapen. Dat lukt me best redelijk, Erik heeft er zoals gebruikelijk geen enkele moeite mee om rechtop te slapen. Ik begin de dag met een tweede film: my bakery in Brooklyn, valt een beetje (veel) tegen maar het is toch anderhalf uur afleiding.

Bij aankomst in Kuala Lumpur moeten we het toestel uit en via een andere veiligheidscontrole weer naar binnen. We zijn ongeveer een uur 'aan de grond' en het is lekker even heen en weer te kunnen lopen. Terug in het toestel krijgt Erik een andere buurman. Het tweede deel van de lucht duurt nog geen twee uur, net voldoende tijd om de Nederlandse film Tonio te bekijken. Mooi gefilmd!! Om 18.10u Indonesische tijd staan we aan de grond, het is dan in Nederland 12.00u. Als we naar de koffers lopen staat er al een man in een oranje shirt en met een bordje ANWB om ons en onze groepsgenoten op te vangen. Hij wijst ons naar de band waar de koffers binnen komen en daarna is het lang wachten, niet alleen op de koffers maar daarna ook op de andere 28 personen.

We gaan met zijn allen door de douane, worden opnieuw ' bij elkaar gedreven' voor labels aan de koffers en het spellen van onze voornamen aan onze gids die de komende 11 dagen ons zal begeleiden. We geven elkaar allemaal een hand en noemen onze namen, daarbij oplettend om niet over de koffers te struikelen. Als ik van een afstandje kijk zie ik dat meer mensen aan het ' stickers plakken' zijn. Buiten wachten we nog een tijdje op onze bus, het is net 19.00u als die komt voorrijden en de koffers en wij erin kunnen. Ons begeleidende trio bestaat uit een chauffeur, een gids en een manusje van alles.

Het is donker en dat is misschien maar goed ook want dat scheelt natuurlijk veel indrukken. Op de snelweg naar de stad zien we veel blauwe lichten, die blijken niet alleen van de Polisi te zijn. Als we bij ons hotel zijn aangekomen is het 20.15u en we worden direct doorgestuurd naar de eetzaal op de tweede etage. Vanavond krijgen we daar ons welkomstdiner, voor we de sleutel voor onze kamer krijgen. We knopen een eerste gesprek aan met Piet en Gerdien (als ik het goed heb onthouden) die ook kampeerders blijken te zijn. We hebben dus al snel een gedeelde interesse.

Wij krijgen de sleutel voor kamer 1012 en we gaan met de lift naar boven. De kamer is perfect, het is een viersterren hotel en het ziet er keurig uit. Morgen worden we om 6 uur gewekt en moeten we een half uurtje later de koffers op de gang zetten. We vertrekken morgen al om half acht. Gids Aris (je zegt ' Aaries met de klemtoon op ries) zegt dat we niet moeten denken dat we vakantie hebben. Dat komt pas aan het eind op Bali.

goed voor nu is iedereen weer bijgepraat. Ik sluit af, groeten van ons en Prima Kassi voor het lezen. (dank je wel)