Reykholt

Een geweldige dag van begin tot eind. Het begint met een super uitgebreid ontbijt bij Bella Hotel & Apartments in Selfoss. Daarna pakken we de spullen weer in de auto en rijden we een stukje over de 1 naar het oosten. We slaan af naar links bij nr. 30 en rijden zo het binnenland in. Hier vlakbij ligt een bij vooral sportieve toeristen zeer bekende gebieden waar veel wordt gelopen: Porsmork en Landmannalaugar. Daar kunnen we niet naar toe want dan is een 4WD noodzakelijk. Wij hebben voor vandaag een tweetal caches uitgezocht en van de ene naar de andere kunnen we een mooie wandeling maken.

De eerste stop is bij iets met een hek eromheen en een bordje ‘ bezienswaardigheid’ . Het blijkt een cirkelvormige constructie te zijn met muren van gras waarbinnen schapen worden ‘ gesorteerd’ . We kijken er rond en besluiten hier een cache te plaatsen. Er staan wat informatieborden waar we tekst van fotograferen, die gebruiken we later op de site van geocaching. Dan nog een plek zoeken voor het plastic bakje en het logboek. Onder stenen is in IJsland heel gebruikelijk, daar hebben ze er meer dan genoeg van. We gaan dit keer voor een wilgenstruik en we bedekken het bakje met stenen (toch maar wel). We noteren de coördinaten, maken nog wat foto’s en rijden dan weer verder.

De volgende stop is weer bij een bezienswaardigheid, dit keer een heel hoge rots naast de weg waar we op kunnen klimmen. Van bovenaf hebben we schitterend uitzicht op de omgeving en vooral op de brede rivierdelta aan de overkant van de weg. We dalen weer af naar de auto en rijden verder. Volgende stop is Halparfoss, inderdaad een waterval. Het is erg druk op de parkeerplaats, er staan veel vissers te lunchen en veel mensen met fototoestel en statief. Er zijn een paar plateaus aangelegd van waaraf je een mooi uitzicht hebt op de dubbele waterval die niet erg hoog is maar wel weer mooi. Erik gaat bij de vissers kijken en ik installeer fototoestel op het statief en zoek wat filters uit. Bijvoorbeeld om de lucht net even iets blauwer te laten zijn dan vandaag het geval is. Erik heeft een geweldige foto van een net aan wal gebrachte enorme vis (waarschijnlijk een zalm) maar ik kan vanaf zijn toestel niet importeren.

Na Halparfoss rijden we door naar Gjain, tenminste dat was de bedoeling. Bij het begin van de weg staat een bord dat aangeeft dat de weg alleen toegankelijk is voor een 4WD en die hebben we dit keer niet gehuurd. We rijden trouwens nu in een Mazda 3, een leuke auto maar niet geschikt om net te doen alsof het een 4WD is. We doen geen poging maar draaien om. Dan maar niet naar Gjain, bewaren we die voor een volgende keer. We rijden verder, kijken nog even op de kaart wat we ons plan B maken en zien dan verder op de route een waterval waar we eerder al eens zijn geweest maar wat geen straf is om er nog een keer naar toe te rijden. De omgeving is schitterend al zal niet iedereen het zwarte zand en het bijna lichtgevend geelgroene gras waarderen. De ene keer rijden we tussen keienvelden door, een andere keer zijn het allemaal kleine heuveltjes, bultjes en alles komt door de veelvuldige vulkanische activiteit hier op IJsland. Heel dichtbij zelfs en ook nog heel recent. We hebben de hele dag zicht op de Hekla, in het verleden een actieve vulkaan. Iets daarachter ligt onder een hele dikke ijskap verborgen de Katla en die is sinds afgelopen dinsdag actief. De situatie wordt goed in de gaten gehouden want als er lava gaat stromen dan moet eerst nog de ijskap smelten voor er aan de oppervlakte wat te zien is. Aardbevingen zijn hier normaliter al heel normaal, zeg maar Groningen in het groot. We hebben de afgelopen dagen nog niets gevoeld maar wel bij eerdere reizen in IJsland.

Goed terug naar de route en het duurt niet zo lang voor we een afslag naar links zien waar twee bezienswaardigheden op worden aangegeven: Gjain en Haifoss. We rijden de weg in en ook hier is het pad naar Gjain alleen voor 4WD. Dus kiezen we voor Haifoss, op deze weg geen bord dat wij niet verder mogen. We rijden een kilometer en dan vinden we het wel genoeg. De weg is hartstikke slecht en daar doen we de Mazda en ons geen plezier mee. Erik parkeert naast de ‘ weg’ en we hangen de rugzakken om. Volgens de navigatie is het ongeveer 4 kilometer lopen naar de waterval (Haifoss) en dat zien we wel zitten. We nemen water en eten mee en gaan op pad. We doen er anderhalf uur over, de navigatie had namelijk hemelsbreed gemeten in plaats van over de weg en dat is de route die we moeten nemen. Het is 6 kilometer en het zijn er 6 bult op. We moeten geregeld aan de kant voor auto’s die of vol gas passeren (4WD) of voor auto’s die net iets sneller zijn dan wij (2WD).

We komen op de parkeerplaats en dan is het nog maar een klein stukje tot aan de rand van de afgrond. Diep onder ons stroomt een rivier en aan de andere kant dondert het water op meerdere plekken van grote hoogte naar beneden. De watervallen zijn schitterend maar het groene dal is ook prachtig. We zitten een tijdje te genieten van het natuurgeweld en dan zien we mensen beneden langs de rivier lopen. Daar hadden we al over gehoord en dat gaan wij ook doen. Onderweg vinden we nog even de cache die hier is verstopt en dan zoeken we naar het pad naar beneden. Er komt een man en vrouw aanlopen en ze zien er nogal verhit uit. Erik vraagt of ze beneden zijn geweest en dat is het geval. Ze wijzen naar oranje plastic stokken die de route markeren. Dat is handig, we volgen de stokken en beginnen aan de afdaling. Die is niet misselijk, het is een smal pad vol keien, vol grind, vol zand en aan het eind vol glibberig mos. We lopen voorzichtig in de richting van de ‘ vloer’ van de canyon. Hier geen hordes toeristen. De meesten kiezen de weg van de minste weerstand…… Nadat we lang genoeg hebben gekeken beginnen we aan de taaie klim terug naar boven. Erik loopt net voor mij en hij zegt als ik hem bijna heb ingehaald: de helikopter staat te wachten. En inderdaad, op een grasveld staat een helikopter klaar om op te stijgen met aan boord wat toeristen. We zoeken een iets meer beschut plekje en wachten tot ze de lucht in gaan. In de helikopter krijgen ze koptelefoons op, die hadden wij buiten ook wel kunnen gebruiken. Het is oorverdovend tot ze zover zijn dat ze opstijgen. Dan worden we bijna uit de schoenen geblazen en is het lawaai enorm. De mannen achterin zwaaien en dan zijn ze al snel uit beeld. Wij beginnen aan de laatste klim terug naar de parkeerplaats. Daar drinken en eten we nog wat en dan beginnen we aan de lange afdaling over de weg terug naar de auto. Dit keer gaat het wat sneller dan bult op en na in totaal vijf uur lopen hebben we 18km afgelegd. De laatste 50 meter met regen maar daarvoor was het droog. Zeer voldaan ploffen we in de auto.

We zetten de camping bij Geysir in de navigatie en dat is nog 80km rijden. Dat valt ons eigenlijk een beetje tegen. Wat ook niet fijn is, is dat het nu harder regent. Ik vraag Erik of ik even zal checken bij booking.com of er in de buurt nog een betaalbaar hotel te vinden is voor vanavond. Dat vindt Erik gelukkig ook een goed plan en al snel heb ik wat gevonden. Zo rijden we om 19.00u een boerenerf op. Naast paarden verzorgen ze ook toeristen. Het oude huis is daarop aangepast en zelf woont de familie in een nieuwe bungalow. De kamer is keurig, zeker drie bij vier meter en we moeten de badkamer delen met de gasten van de andere twee kamers. Verder is er een gezamenlijke woonkamer en een keuken. Terwijl ik aan de slag ga met internet en de foto’s/mail bakt Erik pannenkoeken.

Wat een heerlijke dag. Dit was weer het IJsland wat wij zo mooi vinden. Puur natuur, heel indrukwekkend en mogelijkheden genoeg voor een wandelingetje…..


Ps. De paardenboer heeft best goed internet en ik ben begonnen om bij eerdere verslagen foto’s toe te voegen. Dus blader gerust even terug.