Watjes???

Als we om half negen op de camping in Vik i Myrdal de tent open ritsen, is de omgeving in nevel gehuld. Het is weer koud geweest maar dit keer waren we beter voorbereid: sokken en fleece aan in de slaapzak. Erik gaat eerst naar de toiletruimte en ik pak in die tijd de binnenkant van de tent leeg. Dat betekent luchtbedden leeg laten lopen en in de koffer stoppen, slaapzakken opvouwen en rugzak op de achterbank leggen. Fluitje van een cent en ik ben net klaar als Erik terugkomt. Dan ben ik aan de beurt en mag ik in de rij staan voor de toiletten. Niet echt fijn, ook alle wasbakken zijn bezet en er is geen douche vrij. Ik ben als nummer zeven aan de beurt…….een sterke blaas is dan erg prettig. Als ik terug kom bij de auto is de tent afgebroken en ingepakt. Erik gaat nog even in de keuken water koken voor thee en koffie en dan zijn we klaar om te vertrekken.

In Vik rijden we zonder zoeken naar de supermarkt en kopen daar brood en Skyr. Inderdaad die van de reclame, het is geen yoghurt en geen kwark. Wat het wel is is erg lekker. We rijden eerst een half uurtje naar het oosten over ringweg 1. Daar stoppen we bij een plek waar mini kraters te bekijken zijn. Ik kan het technische verhaal niet goed beschrijven maar samengevat gaat het om plekken waar tijdens een vulkaanuitbarsting lava onder de oppervlakte heeft gestroomd en die heeft dan op een aantal plekken een weg naar buiten gezocht. Normaal zie je die ‘ Cones’ of kraters dus bij of boven de vulkaan en hier zijn ze kleiner en zonder vulkaan in de directe omgeving. Verder is de plek bekend omdat er al in 1180 na Chr. een klooster stond. We vinden het een mooie plek om ons ontbijt te eten. In de auto is het heel wat behagelijker dan buiten. Er staat een erg koude wind waardoor de gevoelstemperatuur veel lager ligt dan de negen graden celsius die het in werkelijkheid is.

Na deze stop rijden we nog wat verder oostwaarts. We hebben hier drie jaar geleden een cache verstopt genaamd Laufskalavarda. Heel lang geleden stond hier een boerderij en om de een of andere reden staat hier nu een enorme verzamelijk ‘ steenmannetjes’ . Dat zijn stapels stenen waar je zelf een steen oplegt omdat dat zorgt voor een veilige reis. Dit stuk van ringweg 1 is enorm vlak, je hebt hier vaak last van zijwind en er is niet veel te zien. Van geocachers die op zoek gaan naar ons containertje krijgen we vaak een bericht terug met de opmerking dat ze blij waren met een reden om even te stoppen. Het is zo’n plek waar je snel aan voorbij rijdt maar die eigenlijk heel bijzonder is. Er staan infoborden met het verhaal van de boerderij dus het is nog leerzaam ook. We moeten zelf ook even zoeken naar de goede stapel, op internet heeft deze als bijnaam ‘ needle in the haystack’ en we hebben zelfs de spoilerfoto nodig om de plek terug te vinden. We vervangen het logbook, laten een trackable achter die we gisteren hebben gevonden en dan gaan we snel weer de auto in. De stoelverwarming gaat aan, aan mijn kant. Erg aantrekkelijk is het weer vandaag niet. We hebben steeds gezegd dat het fijn zou zijn als het droog is en dat is het vandaag maar het is ontzettend guur.

We rijden terug naar Vik en dan nog wat verder naar het westen tot aan de waterval bij Skogar. Ook hier een enorm vergroot parkeerterrein, heel veel bussen en heeeeel veel mensen. Het is nog maar een paar jaar geleden dat we hier een foto konden maken zonder dat er andere mensen op stonden. Ons doel vandaag is een andere. We rijden eerst naar het Skogarmuseum waar een museum voor Transport, een voor folklore en een openluchtmuseum zijn samengevoegd. We kijken rond in de twee gebouwen en buiten langs de oude huisjes, het schooltje en de kerk. Goed dat de mensen vroeger kleiner waren want veel vierkante meters hadden ze niet. En veel hoogte in de kamers ook niet, zelfs ik moet bukken in de deuropening. We eten brood bij de auto want de zon komt er af en toe voorzichtig door. Vlakbij ligt een cache achter een waterval, deze waterval staat niet in de meeste gidsen dus het is nog lekker rustig. We moeten wel even zoeken naar het pad, over een hek klimmen en dan doorlopen tot een rivier. Volgens de omschrijving moeten we dan langs de rivier naar de kloof lopen. Het is wat klimmen en dalen en na een kwartiertje staan we voor de waterval. Er zijn een paar andere toeristen die net weer willen vertrekken. Hier kunnen we ook achter de waterval komen. Dat is heel indrukwekkend en we blijven er een tijdje rondkijken. Na ons komen nog vier toeristen en we maken plaats voor hen. Dit voelt meer als het IJsland zoals wij het kennen of misschien moet ik zeggen zoals wij het kenden. Het lijkt alsof IJsland tegenwoordig ‘ in de mode’ of ‘ the place to go’ is.

We besluiten om vandaag niet naar een camping te gaan maar een hotel te zoeken. Dan kunnen we alle batterijen weer opladen en we hebben ook wel zin in wat luxe. Terwijl we richting Selfoss rijden waar we de eerste nacht op de camping stonden, zoek ik op de telefoon naar een hotel. Ik vind er een met hoge cijfers/goede recencies en zo staan we om half vijf voor Bella Hotel en Appartments in Selfoss. We krijgen kamer 212 aan de achterkant. Heerlijk om niet eerst de schoenen en jas aan te moeten doen om naar de badkamer te gaan. We zijn er blij mee!!

We kunnen voor het eten uit heel wat opties kiezen. Aan de overkant ligt KFC en een grilrestaurant en Domino’s ligt 400 meter naar rechts. Op weg naar Domino’s komen we langs Kaffi Krus, een houten woonhuis dat is verbouwd tot restaurant. Het ziet er gezellig uit en we gaan de trap op naar binnen. Het is bomvol en we moeten even wachten op een tafeltje. Het personeel loopt af en aan en er is al snel een tafeltje voor ons leeggeruimd. Het is een bonte verzameling en we horen veel verschillende talen. Erik kiest een pizza en ik een salade met kip en cashewnoten. Onze borden gaan leeg terug, het was heel erg lekker. We sluiten af met een double cappuccino. Erik heeft bij binnenkomst gekeken wat voor koffiezetapparaat er stond en durft het wel aan. Ze hebben ook heerlijk gebak in de vitrine maar daar zien we maar vanaf. Misschien een volgend keertje?

Om 20.30u zijn we weer buiten, er staat nog steeds een rij mensen te wachten om naar binnen te kunnen. We zoeken nog wat caches, zien een prachtig rood kleurende lucht maar als we naar de rivier lopen om er een foto van te maken is de zon onder en de lucht niet langer rood. We lopen terug naar het hotel, zetten op de kamer de televisie aan en dan hebben we nog een luxeprobleem: welke zender kiezen we……. We komen uit op een muziekzender en vallen in de clip van Justin Bieber ‘ let me love you’ . Hoe toevallig kan dat zijn. We hebben het deze dagen al een paar keer over hem gehad, niet dat we fijn zijn ofzo, integendeel maar mede dankzij deze clip zijn ‘ rustige’ plekken op IJsland veranderd in een soort bedevaartsoorden. In de clip is hij bijvoorbeeld bij het vliegtuigwrak dat op een zwart strand ligt. Drie jaar geleden hebben we gezocht naar een plek aan de ringweg waar we de auto konden parkeren om de 3.5km. te lopen naar het wrak. Die plek vonden we toen niet. Nu zijn er parkeerplaatsen waar zelfs bussen kunnen staan en loop je in colonne richting vliegtuig of weer terug. We hadden er ook naar toe willen lopen maar toen we gisteren en vandaag die hordes mensen zagen lopen zijn we maar doorgereden. Ook Skogarfoss (waterval) en de ‘ Hidden Waterfall’ zijn in de clip te zien. Dus ga allemaal kijken op Youtube ofzo. De natuurdelen van de film zijn van IJsland, de rest niet.

Oh en de titel? Nou eigenlijk wilden we alleen kamperen en na twee nachten tent hadden we even behoefte aan iets meer comfort. Dus ‘ watjes’ ?? Misschien wel maar we kunnen er niet mee zitten.