Klus geklaard

We hadden gisteravond bedacht dat we vanochtend weer de 5 kilometer zouden lopen. Maar, het is vannacht gaan waaien en de lucht is donkergrijs. Als we de rolgordijnen omhoog doen zijn we er snel uit: we gaan niet. Op ons dooie gemakkie maken we ontbijt en daarna gaan we de twee resterende campings bezoeken. Bij de eerste zit de zoon van de eigenaar bij de receptie en hij herkent ons van vorig jaar. Wij hem ook: hij heeft (nog steeds) de regenjas aan met strak dichtgeknoopte ceintuur. Het gaat goed op de camping, er is opgeruimd door struiken terug te snoeien en delen te verharden. Het ziet er keurig en overzichtelijk uit. Als we nog een keertje deze kant op gaan, gaan we hier overnachten.

We rijden langs de spiegel (inderdaad jullie hadden het goed, vorig jaar hebben we hier ook foto’s gemaakt en geplaatst) en verder richting Gimsøybrug. Hier is de stroming erg gevaarlijk en wordt het afgeraden om hier het water op te gaan. Of je moet enorm veel ervaring hebben. Vandaag is de wind hard en we zien behalve witte koppen en wat meeuwen niets op het water. We stoppen voor een foto van de brug. Daarna rijden we niet verder over de E10 maar nemen we een toeristische route langs de oostkant van Vestaugøy. Zo komen we namelijk bij de laatste camping van ons ACSI lijstje. De eigenaar treffen we niet maar wel een vriendelijke receptioniste. De camping bestaat dit jaar 50 jaar en ze vertelt erover alsof ze er vanaf het begin bij is. Wat trouwens best zou kunnen. Als de sticker is geplakt zit onze ACSI klus erop.

De route maken we af over wegnummer 815 en we rijden via Stamsund naar Leknes. Daar doen we boodschappen want vandaag moet er nodig weer eens zelf worden gekookt. We kopen een gegrilde kip………… We zijn snel klaar, rijden weer uit de parkeergarage en zo de regen in. Het is grauw en koud en het waait nog steeds enorm hard. Omdat dit onze laatste dag op de Lofoten is rijden we nog een keer een stukje om. Er is nog een afslag die hoort bij deze Nasjonal Turistveger en die gaat via Hov en Vinje. Bij Hov ligt een enorme bult in het verder vlakke landschap. De omgeving is aangemerkt als Naturområde, als beschermd gebied. De informatie op een bord wordt alleen in het Noors gegeven en we maken er uit op dat het gaat om een ‘morenen gebied’, moerassig, veel vennetjes en ronde keien, restanten uit een IJstijd.

We zien op de telefoon nog een cache in de buurt en daarom rijden we over een zandpad richting zee. De weg houdt op en we moeten nog ruim 400 meter. Er blijkt een soort dam te liggen en als we die volgen zouden we bij de vuurtoren uit moeten komen. We trekken een vest aan over de trui en daarover gaat dan de regenjas. En ik doe de capuchon van mijn vest op waardoor het lijkt alsof ik een badmuts op heb. Voor Erik reden voor een foto. Dat mag, ik ben ‘goedgemutst’. De dam is niet overal even breed, even horizontaal, even keurig geasfalteerd en mede door de harde wind is het voorzichtig lopen en goed uitkijken. We komen bij de vuurtoren waar onderaan een trap tot onze verrassing een bovenschedel van een walvis ligt, of tenminste een groot deel ervan. Tot ons grote geluk vinden we de cache maar het logboek kunnen we niet tekenen, het ding is zeiknat en we stoppen het terug in het plastic zakje. Dan maar een foto als bewijs dat we er zijn geweest.

Terug in de auto gaat de stoelverwarming lekker aan, een cd van Enya op de achtergrond en rustig rijden we verder over Gimsøy. Bij Vinje gaan we voor een laatste stop van de weg af. We lopen in de regen naar een heel oud kerkje, Erik gaat op zoek naar de cache en ik maak een paar foto’s van de begraafplaats. Heel bijzonder dat het houten kerkje met een soort scheerlijnen is vastgezet. Het zal hier vast vaker en vast ook nog wel harder waaien dan vandaag het geval is. We sprinten terug naar de auto want het is harder gaan regenen.

En het houdt niet op. In de caravan gaat de kachel aan en ondanks dat het bijna de langste dag is en hier Midsommar wordt gevierd moeten we vanavond in de caravan bijna de kaarsen aansteken. Wat een geluk dat we gisteren de time lapse hebben gemaakt, die overigens heel goed is gelukt (lekker makkelijk zeggen want we kunnen het niet laten zien). Vandaag zijn de bergen aan de overkant nauwelijks te onderscheiden, niks rimpelloos water. De regen komt hard op ons dak neer. Het is prima weer om met een plaid over de benen en een extra kussen in de rug een boek te lezen of de afgelopen weken in gedachten terug te spoelen en opnieuw af te spelen.

Morgen willen we proberen of we mee kunnen op de ferry van Svolvaer naar Skutvik, op het vaste land van Noorwegen. Dan beginnen we echt aan de terugweg. We hebben dan nog een paar opties voor routes, waarschijnlijk kiezen we voor een ‘afdaling’ door Zweden. We houden jullie op de hoogte.

Trusten en bedankt weer allemaal voor het lezen en ‘meereizen’. Heel gezellig!!