Wie Å zegt…..

Vandaag rijden we de route die we gisteren van plan waren. We houden het lang vol om niet links of rechts af te wijken. Tot aan het bordje naar Unstad, ook een plaats van het briefje. Unstad is voor de Lofoten wat Hawaii is voor de rest van de wereld. Een waar paradijs voor surfers. Unstad ligt aan een doodlopende weg, op 9 kilometer afstand van de E10, aan de westkant van één van de eilanden. Nou waren we niet van de plan om te gaan surfen maar er was ook niemand anders die dat vandaag van plan was. Het schitterende strand is leeg en alleen een eenzame wandelaar trotseert de stormachtige wind en het voorbij waaiende zand. Om te kunnen keren moet ik de auto uit om een hek open te doen, dan wachten op Erik die de auto draait en daarna moet ik het hek weer sluiten. Dat hek is bedoeld om de schapen ‘binnen de perken’ te houden. Ik waai zowat mijn jas uit en krijg de autodeur bijna niet open. De gele velden bewegen in de harde wind, het staat hier vol met boterbloemen en paardenbloemen die mooi afsteken tegen de bonte verzameling gekleurde huizen.

De tweede tussenstop is bij Vikten, een dorp wederom aan de westkant. Ook hier mooie witte stranden en heel veel wind. Er is één toeristische attractie en daar is het heel erg druk. Er staan drie bussen voor die net zijn gelost. De menigte staat of in de rij voor het toilet of ze staan bij de glasblazer te kijken naar zijn kunsten. De winkel staat vol met glaswerk en er wordt veel verkocht. Prijzen zijn vanaf € 40 voor een waxinelichthouder. Aardig aan de prijs. We waaien weer naar de auto en rijden terug naar de E10.

De derde afwijking is naar Nusfjord waar, dit keer op 12 kilometer van de E10 aan de oostkant van een eiland en weer aan een doodlopende weg, een soort openluchtmuseum ligt. Je kunt hier langs de rorbuer lopen (huizen op palen boven zee), naar een Lanthandel (voorloper van de supermarkt) of op een rots klimmen om een foto van zee te maken. We vinden geen plek op de parkeerplaats en als we omdraaien spijt ons dat niet. Er komen weer de bussen vol toeristen aan die ook bij Vikten waren en die nu hier worden losgelaten.

We hebben het heel goed uitgekiend, het is weer precies tijd voor een lunch als we in Leknes zijn. Het is erg druk binnen, op één tafel na is alles bezet. De gemiddelde leeftijd ligt hoog en de mensen zijn gezellig aan het bijkletsen. Erik gaat in de rij om te bestellen en ik bezet de vrije tafel. Cappuccino en broodjes zijn weer heerlijk. Daarna rijden we echt door richting zuiden maar de weg gaat vanaf nu grotendeels langs de westkant van de Lofoten. En daar is het weer niet goed, dikke wolken en erg veel wind. De combinatie met de smalle en glooiende weg zorgt voor een lage gemiddelde snelheid.

Om drie uur zijn we op de camping in Moskenes waar we de eigenaar en zijn vriendin een tijdje van hun werk houden. Ze waren bezig om plaatsen te markeren en onderbreken dat om met ons koffie te drinken en bij te praten. Het is onvoorstelbaar hoe deze camping aan de oostkant, bijna helemaal onderaan de Lofoten nu in de zon ligt en er geen wind te voelen is. Hemelsbreed zijn de dikken wolken en harde wind vlakbij maar dankzij een paar hoge bergen ligt Moskenes heel beschut. Als we klaar zijn en de koffie op is rijden we naar het echte uiterste puntje, naar Å. Hier waren we vorig jaar ook en we lopen een stuk over de rotsen, hoog boven zee. We zitten een hele tijd te kijken naar de meeuwen die dicht bij de vissers gaan zitten in de hoop dat er wat voor ze te eten is. Er komen aalscholvers voorbij en we zien een papegaaiduiker laag over het water vliegen. Helaas komt er niet één voor de lens, dat is jammer, maar we hebben er in ieder geval één gezien. Ze vliegen een beetje gebrekkig waardoor ze goed te herkennen zijn. Bij Å lopen we nog even langs de rekken met gedroogde vissenkoppen. Daarna beginnen we aan de terugreis.

Bij Reine gaan we nog even een parkeerplaats op. Dit is de meest gefotografeerde plaats van de Lofoten. Vooral de luchtfoto’s zijn schitterend maar die kunnen wij niet maken. We zijn blij als even de zon door de wolken komt en de rode huizen net even een extra tintje geven. Hier liggen een aantal kleine eilanden die met bruggen met elkaar verbonden zijn. Die bruggen hebben één rijbaan en daarom zijn er verkeerslichten geplaatst. Van een afstandje zien we een camper en een bus die elkaar halverwege ‘frontaal’ ontmoeten. Ze staan een tijdje stil als twee kemphanen tegenover elkaar. Dan geeft de camper toe en gaat heel voorzichtig achteruit. Tot hij weer bij de verkeerslichten staat en de bus kan passeren. Als het aan onze kant groen is steken we de brug over. Tussen twee bruggen in, ligt een kleine winkel annex snackbar waar stokvis e.d. wordt verkocht. Wij kopen er een broodje visburger, of the classic zoals die hier wordt genoemd en die eten we op de veranda op. We zitten uit de wind en er zijn plaids en schapenvachten om op de picknickbanken te leggen. De burger is een aanrader, wie in de buurt is: Anita’s sjømat.

Daarna is het nog zo’n anderhalf uur terug naar de camping. Wanneer de weg langs de westkust loopt zitten we in de wolken of zien we de dreigende wolken over de bergen aan komen rollen. Aan de oostkust is het beter, vrij helder met stukjes blauwe lucht. Terug op de camping zien we dat we compleet zijn ingebouwd. Het is vrijdagavond en letterlijk ‘volle bak’. We kunnen de auto alleen kwijt als we die strak langs de caravan zetten. Gezellig……

We zoeken uit op internet en in de handleiding van één van de fototoestellen hoe we een time lapse kunnen maken. (meerdere foto’s maken mbv een statief dus steeds dezelfde compositie en dan als een film achter elkaar zetten). We proberen er eerst één met om de 30 seconden een foto en dat gedurende 60 minuten. Dat betekent 120 foto’s oftewel 4 seconden film. Jawel, vier hele seconden. We hebben gekozen voor het water, de bergen en de wolken, ons uitzicht dus en het ziet er leuk uit. We doen een volle batterij in het toestel en stellen opnieuw in: nu iedere 15 seconden een foto en dat gedurende twee uur. Dan krijgen we een film van 16 seconden van de wolken die hier voorbij trekken en het water dat stijgt doordat het vloed is. We moeten nog een half uur wachten, dan is de twee uur voorbij en kunnen we kijken wat het resultaat is. Helaas lukt het niet om video’s te plaatsen dus jullie moeten het doen met ons verslag.

Tot morgen!
Ps. Het zijn vandaag veel foto’s, het was dan ook een schitterende dag.