Genieten van de weg enzo

Zo, achterstallig verhaal en foto’s van twee dagen zijn geplaatst. Dan nu naar vandaag, waar we vertrekken vanaf de camping in Tärnaby in de regen. De schitterende kleuren van gisteravond zorgen zoals het spreekwoord zegt inderdaad voor water in de sloot. We rijden ‘horizontaal over de kaart naar het oosten’ waar we in Storuman afslaan van de E12 en oversteken naar de E45. Of anders gezegd, we gaan van de Blå Vägen naar de Inlandsvägen. De weg is ‘dansend’ en met veel gaten tot aan Storuman, daarna wordt het iets beter. We hebben het idee dat er de laatste drie weken veel nieuw asfalt is gelegd en ook vandaag wordt er op een aantal plekken hard gewerkt. Er zit nog één vrij lang stuk over zand tussen en aangezien het regent is het resultaat te zien op de auto en de caravan. Helaas spoelt het vrij snel weer van de caravan af maar op de auto zit nu een soort beschermlaag.

We stoppen een paar keer, één keer om te tanken en de andere keren voor het zoeken van geocaches. Dat combineren we dan met brood eten of even ‘benen strekken’. Erik heeft namelijk wat last van spierpijn……….tja, ik heb 12 weken getraind om de geringe afstand van 2.5 kilometer aan één stuk en in totaal 5 kilometer in 40.5 minuten te kunnen lopen maar Erik rent gewoon gelijk vol mee, doet veel extra meters en is dan nog niet moe als ik met een rood hoofd tegen de caravan aan hang. Voordeel voor mij is dat ik geen spierpijn heb. (opmerking hier: als je geen spieren hebt, kun je ze ook niet voelen……)

Gisteravond hebben we uitgerekend dat het 1200 kilometer naar de boot in Göteborg is. Daar hebben we 4 dagen voor. Vandaag willen we proberen om tot Östersund door te rijden dan hebben we er zo’n 400 vanaf gehaald. En dat lukt prima, het blijft miezerig maar de temperatuur loopt op naar een ongekende 13 graden!! Waar we heel blij mee zijn. Kijk dat is nou weer zo’n voorbeeld van dat reizen je grenzen verlegt. Bij Östersund is een klein stukje snelweg en bij de afslag naar de camping is een Store Trafikkplats. Dat betekent in dit geval naast een aantal grote winkels ook een McDonalds. Die zijn we deze vakantie nog niet eerder tegen gekomen. Als we besluiten daar te gaan eten begint de volgende uitdaging: waar kunnen we auto en caravan parkeren zonder klem te komen of zonder anderen klem te zetten. We beginnen op een groot parkeerterrein bij de winkels maar daar zijn de vakken te klein en het is er te druk. We draaien er weer af naar een tweede terrein, hier komen we ineens voor een afgesloten baan te staan en moet Erik een soort van slalom uitvoeren tussen auto’s en verkeersborden door. Ook dat gaat goed. Bij de Mac hoeven we het niet te proberen, daar zijn alleen plekken voor auto’s. En dan vinden we de beste plek van het hele terrein vrij toevallig. Er staat nogal water maar dat maakt niet uit. Hier zijn we niemand tot last en kunnen we rustig bij McDonalds in de banken schuiven. Waar trouwens wifi is, terwijl Erik in de rij staat, haal ik de mail binnen en kan ik whatsappen met het thuisfront. En met één oog zien dat Duitsland scoort in de wedstrijd tegen Ierland.

We sluiten de maaltijd af met een cappuccino en daarna zoeken en vinden we nog een cache. Naar de camping is het dan nog maar een paar kilometer. Terwijl ik sta te wachten om in te checken zie ik een poster waarop bankbiljetten staan. Ik begrijp eruit dat een aantal oude biljetten binnenkort niets meer waard zijn. Binnenkort is 30 juni a.s.! Als ik de receptionist vraag of ik het goed heb begrepen, blijkt het te kloppen. Hij is zo vriendelijk om de inhoud van onze portemonnee om te wisselen naar nieuwe biljetten. We krijgen plek 37 en Erik mag nog een keer ‘bochtje achteruit’ doen. We passen perfect op de plek, staan keurig waterpas, de zon schijnt, er zijn geen muggen en als we dan ook nog internet hebben zijn we helemaal blij.

Als we dan ook nog face-timen en filmpjes en foto’s krijgen van de (klein)kinderen is voor ons de dag weer zeer geslaagd.