Van 6 naar 12

Bij aankomst gisteravond om half elf regende het en het is geen moment droog geweest als we vanochtend de poten weer indraaien. Erik heeft kennis gemaakt met de nieuwe eigenaar, iemand met grote plannen. Voorlopig ook met een grote modderpoel. Vorige week schijnt de ACSI kampeerreis hier te hebben overnacht en toen zijn er wat vast komen te zitten in wat eigenlijk de bloemperken moeten worden. De diepe sporen zijn nog te zien, ze staan nu vol water. Mooi is dat hij het roze marmer, waar Fauske beroemd om is, heeft verwerkt in zijn ontwerp. Het gaat vast mooi worden. We maken nog even een stop bij een supermarkt en dan gaan we op pad richting Mo i Rana.

Er wordt op een aantal plekken hard aan verbeteringen van de weg gewerkt en dat levert soms bijzondere situaties op. Onder begeleiding moeten we door een tunnel, langs grote machines die bezig zijn met asfalteren of rijden we langs graafmachines die een poging doen een nieuw stuk weg uit te graven. Het is weer koud, zo’n zeven graden en het regent een beetje. Op de hoogvlakte Saltfjellet ziet het er nog kouder uit door de hoeveelheid sneeuwresten. Op nog geen 800 meter hoogte is het een kale boel, er groeit niet veel behalve mossen en wilgenstruikjes. Bij de Poolcirkel slaan we af naar het PolarCentre voor een kop koffie en even rondkijken in de souvenirwinkel. Buiten maken we nog een selfie voor een groot stuk roze marmer met het symbool van de Poolcirkel erop en dan gaan we een stukje lopen. Er ligt een geocache en die vinden we zonder lang zoeken. Daarna lopen we terug naar de auto (nadat ik een poging heb ondernomen om een sneeuwengel te maken…) en rijden we naar Mo i Rana. Hier tanken we nog een keertje want de auto heeft een dorstige dag, of eigenlijk zijn het dorstige dagen want er moet veel geklommen worden.

Bij Mo i Rana slaan we af van de E6 en stappen we over op de E12. Na ongeveer 40 kilometer rijden we Zweden binnen. En de zon begint een beetje te schijnen. Dat komt vast niet omdat we Zweden binnen rijden maar er zit hier meer kleur in de lucht, zelfs wat blauwe stukken en dat maakt het landschap veel vriendelijker. Dit is voor ons samen een nieuwe route maar ik ben hier al eens geweest. Ik ben 39 jaar geleden met oom Jan en tante Tinie mee geweest op vakantie naar de Poolcirkel en toen hebben we vanuit Zweden deze weg gereden naar Mo i Rana. Net andersom als vandaag dus. Heel bijzonder om na zoveel jaren hier weer te rijden.

We besluiten te overnachten in Tärnaby en die plaats herinner ik me nog heel goed. Hier hebben we toen een rondvlucht gemaakt in een watervliegtuig. Dat werd als bijzonderheid aangeboden aan toeristen. Wij hadden alle drie volgens mij nog nooit gevlogen maar we waren wel in voor een avontuur (in mijn herinnering vooral tante Tinie). Nadat ome Jan de vlucht had geregeld bleek dat we niet het standaardrondje zouden gaan vliegen. Er was een Sami met hond die naar Ammernäs gevlogen moest worden waar hij en zijn familie hun zomerkamp hadden. Vanaf dat moment zijn de versies van het verhaal enigszins verschillend. Het ligt eraan wie het verhaal vertelde. Samengevat is of de hond ziek geweest en heeft overgegeven tijdens de vlucht of ik zag groen en geel. Mijn versie is dat de hond achter me zat over te geven….. Ik herinner me nog goed het glunderende gezicht van tante Tinie die voorin naast de piloot mocht zitten en wat ik zeker weet is dat op de vlucht terug de brandstofmeter onder nul zakte maar dat maakte niet veel uit want we landden met veel spektakel keurig op het water, op het meer bij Tärnaby.

En daar staan we nu dus op een camping. Schitterend gelegen aan een zeer snelstromende rivier. Maar helaas zonder internet en ook de telefoon heeft niet veel bereik. De lucht kleurt mooier naarmate het later wordt en het is zonde om te gaan slapen. Om half twaalf lopen we nog een keer naar het meer, nu is het nog helder binnenkort worden de nachten weer donker. De laatste foto van de verkleurde lucht maken we vanuit de caravan. Het is dan 0.44u. Tien minuten later schijnt de zon onder te zijn gegaan voor ongeveer twintig minuten. Dat hebben we niet meer gezien.