Weinig kilometers

Na de inspanning van gisteren houden we vandaag een ‘rustdag’ of een dag rond om de caravan. Sinds dinsdagavond hebben we niet meer gelopen en omdat de ochtend droog begint trekken we na het ontbijt de loopkleren aan. We lopen eerst vanaf de caravan over het zandpad naar de weg, daar slaan we af naar links en een paar honderd meter verder slaan we weer af naar links. Vanaf daar is het twee kilometer lopen naar de haven van Myre. We komen langs de visafslag waar we of te laat zijn of er is op zondag geen bedrijvigheid. En daarna lopen we terug naar de caravan. Alles bij elkaar zijn we op 5 seconden na een uur weg, heb ik 6.7 kilometer gelopen en Erik een stukje verder. Af en toe loopt hij vooruit omdat zijn tempo veel hoger ligt dan dat van mij. Hij draait dan om en dan lopen we weer samen verder. Zo is het voor alle twee leuk.
Na het uitlopen en douchen begint het te regenen en er steekt wind op. We genieten van het uitzicht vanuit ons inmiddels vrij smerige achterraam in de caravan. Er komen ook nog wat nieuwe ‘gasten’ en helaas raken we ons vrije uitzicht een beetje kwijt.

Om vier uur rijden we naar Stø, waar we nog een sticker mogen plakken bij de camping die daar op het uiterste puntje land ligt. De eigenaresse is erg druk in haar restaurant en heeft eigenlijk geen tijd. We spreken af via mail contact te houden en dan rijden we weer terug richting camping. Er is maar één restaurant in Myre en daar gaan we eten. Het is een vreemde combi tussen Noors/Grieks en Italiaans eten en het zit in één pand met een tuincentrum. Bijzonder toch?? Als we binnenkomen en een tafel zoeken wijst de eigenaar (denken we) naar boven, we lopen een trap op en komen dan in een soort eetzaal. Beneden is blijkbaar alleen bedoeld als afhaalrestaurant. We nemen de enige plek met een raam en zodra wij zitten gaat er aan de andere kant van het glas een meeuw zitten en schreeuwen. Wel eens een meeuw in zijn keelgat kunnen kijken? Nou wij wel! We eten zelf onze borden leeg en daarna rijden we terug naar de caravan.

Op onze plek hebben we geen wifi en daarom proberen we of er in de ‘TV-stue’ wel ontvangst is. Dat blijkt het geval en we gaan er op de veranda zitten. Dat is ons na vijf minuten toch te koud en dan gaan we naar binnen. We kunnen zelfs de gas-openhaard aansteken als we dat willen, er staat een bankstel en een paar makkelijke stoelen en een eethoek. Die bezetten wij. We lezen de mail, het nieuws, kijken naar de weersverwachting en plaatsen het verhaal met foto’s.

Voor een rustdag best goed besteed.