Rondrit Andøya

Vanochtend hebben we eerst het gesprek met één van de twee eigenaren. We hebben om elf uur afgesproken en voor die tijd zit ik lekker in het zonnetje, met een dikke trui aan, te breien naast de caravan. Een Nederlandse mevrouw komt even kijken wat ik aan het breien ben en ze vertelt dat zij sinds een jaar verslaafd is aan sokken breien. Ze heeft het geleerd met hulp van haar dochter en een filmpje op Youtube. Van het breien komen we zonder problemen bij het maken van een groepsreis (daar zijn we allebei nog niet oud genoeg voor en ‘je zal toch niet zelf mogen bepalen waar je naar toe gaat’), de middernachtzon, de camper (die van hun is 5.99m. en valt daardoor onder de personenauto’s op bijv. de ferry) en onze caravan (dik 12m. indien aangehaakt achter de auto en daardoor in een andere categorie op de ferry), de omgeving, Almere en zo hadden we waarschijnlijk nog dagen door kunnen kletsen. Maar de eigenaar zit te wachten en nadat we ze een exemplaar van ACSI Freelife meegeven (het nummer waar wij in staan  ) melden we ons snel bij de receptie.

Morgen komt hier een kampeerreis van ACSI overnachten en de eigenaren zijn, begrijpelijk, heel tevreden. Ze willen graag ook volgend jaar adverteren en daarvoor vullen we de papieren in. Dan gaan we snel terug naar de caravan want vandaag willen we met alleen de auto een rondrit over Andøya maken, één van de eilanden van Vesterålen. Vorig jaar hebben we vanaf dit eiland, of eigenlijk vanaf de noordpunt Andenes, de walvisexcursie gemaakt en als ik eraan terugdenk word ik spontaan weer zeeziek. Dit jaar maken we niet zo’n tocht. We rijden het eiland rond, met de klok mee, en komen zo eerst langs de westkust. Die is het meest ruig, de bergen komen tot vlak aan zee en de weg ertussen is smal en slingerend. Aan deze kant liggen twee campings en we gaan bij alle twee even langs. Beide campings hebben prachtig witte zandstranden, dat is echt heel bijzonder om te zien. Het contract met de zwarte rotsen is erg groot en nu vandaag de zon schijnt, doet de schittering op het water bijna zeer aan de ogen. Aan deze westkust zijn de stranden mooi maar ze stinken ongelooflijk naar rotte eieren. Dat moet komen van vulkanische activiteit maar daar zien we verder geen bewijzen van. Alleen de camping in Stave heeft er drie ‘hotpools’ omheen gebouwd maar er zullen meer warme bronnen zijn. Hier komen niet zoals op IJsland, stoompluimpjes uit de grond.

Als we bovenaan het eiland zijn gaan we eten bij het restaurant van de walvisexcursies. Er staat een bord buiten waarop wordt aangegeven dat ze een ‘middags buffet’ serveren. Je betaalt voor een bord en daarna is het ‘zelfbediening’. Er is vlees, vis en kip en koffie/thee en een toetje zijn inclusief. Het smaakt erg lekker en we laden onze batterijen weer op. Trouwens ook die van de telefoon want we zijn onderweg ook aan het geocachen en daardoor loopt de batterij van de telefoon wat sneller leeg. Van het toetje begrijp ik niet veel. In een koelvitrine staan schalen met wat eruit ziet als jam. Verder twee kannen met witte ‘saus’ en ik denk de yoghurt gevonden te hebben. Dan zie ik een sticker waar ‘flöte’ op staat en dat betekent ‘room’. De andere kan heeft een sticker ‘vaniljesås’ en dat is duidelijk ook geen yoghurt. Er staan ook schaaltjes met blokjes roze gelei en chocola. Dan maar een paar stukjes chocola en als ik die wil pakken blijkt het pudding te zijn (inderdaad, die blijft me aan de vingers plakken). Is een beetje een tegenvaller als je denkt een lekker stuk chocola te kunnen eten bij je kop thee. Ik neem wat mee terug naar de tafel en terwijl ik het eet krijg ik twijfel. Maar ja, netjes opgevoegd, dus bord leeg eten……….Had ik beter niet kunnen doen. Ik word heeeeeel misselijk en gelukkig is Erik ook snel klaar met zijn koffie en kunnen we naar buiten in de frisse lucht. Ik zet de autostoel iets meer in de relaxstand en na een half uur voel ik me weer beter. Heb ik hiervan geleerd? Zeker, bij twijfel niet doen.

Op de terugweg zoeken en vinden we nog vier extra caches waarmee het totaal van vandaag op tien komt. De leukste is wel bij een kunstwerk met bloemen waar de cache in het kunstwerk is verstopt. Maar niet zo goed dat we hem niet vinden! We rijden terug de brug over die ook nu weer meer op een sprongschans lijkt dan op een brug maar dat levert geen problemen op. Het is inmiddels 19.00u en wat ons betreft is het een prima tijd voor het wild om uit de bossen te komen zodat we ze kunnen spotten. We hebben geluk. Eerst zien we een zeearend op een rots zitten en doordat we nu geen caravan achter ons aan hebben kan Erik vrij snel stoppen en de berm in. Door in te zoomen blijft hij keurig een tijdje zitten. Even later staat er een rendier op de weg en als we daarvoor stoppen en voorzichtig dichterbij komen, blijkt er een hele kudde in de berm te staan. Ze eten nog wat terwijl wij wachten en steken daarna de weg over. We hebben geen haast, dus we wachten geduldig.

Daarna zien we geen wild meer. Rond 20.00u zijn we terug op de camping waar nog steeds de zon schijnt. Wat hebben we vandaag een geluk gehad met het weer. Dank aan allemaal die ons een beetje zonnestralen hebben gestuurd! Al was de wind nog koud en bleef de temperatuur op 9 graden steken, we hebben een heerlijke dag gehad.

Takk for solen!