Super Monday

De campingeigenaar staat bij de receptie als we willen vertrekken. Hij blijkt Nederlander te zijn, daardoor duurt het uitchecken ietsje langer. We gaan vandaag verder naar het noordoosten, door het bovenste deel van Zweden (Lapland). Miepmiep houdt zich keurig aan de afspraken, al wil ze ons via een andere weg naar Noorwegen brengen. Er zijn niet veel verbindingswegen tussen de doorgaande routes in Noorwegen en in Zweden. Wij kiezen ervoor door te rijden over de E45 tot aan Slagnäs. Daar nemen we een binnendoor weg richting Arjeplog. Dat is een weg zonder nummer en we weten niet zeker of die geschikt is voor auto plus caravan. Maar het blijkt een 'gouden keuze' te zijn.

Er is vrijwel geen verkeer op de weg en het wegdek is niet meer golvend of smaller dan van de E45. We genieten van de omgeving en al snel zien we twee witte rendieren in de berm aan de rechterkant. We rijden er voorzichtig langs zonder ze in paniek te laten raken. Een botsing met een rendier staat niet op ons wensenlijstje! Snel na de twee rendieren staat er een bord in de berm dat waarschuwt voor elanden. Op nog geen honderd meter na het bord staan een moeder met kalf tussen de berkenboompjes. Heel indrukwekkend en wat een grote dieren. We rijden verbaasd en blij verder. Wat een geluk op deze 'afsteker'. Het duurt niet lang voor we drie rendieren aan de linkerkant zien grazen. Ervoor is een parkeerplek en Erik zet de auto met caravan aan de kant. Ze blijven rustig dooreten en we kunnen er wat foto's en film van maken. Met moeite stappen we weer in en rijden we verder.

Het is niet het laatste wild dat we zien. Er volgen nog twee keer een eland en met de rendieren die we zien zijn we opgehouden met tellen. We komen uit in Arjeplog waar we linksaf slaan naar de E95. Die stijgt langzaam tot 740 meter hoogte maar hier voelt dat als minstens 2000 meter hoogte. We zitten tussen de hoge bergen, tussen de sneeuw en tussen rivieren vol smeltwater. Van de bergwanden storten watervallen naar beneden. Ondertussen is het ver boven de twintig graden en horen we het ijs in de meren kraken. Een paar keer moeten we midden op de weg stil staan omdat er rendieren op de weg lopen die nog niet weten of ze de linker- of rechterberm in willen. Het is genieten met hoofdletters.

We passeren de Poolcirkel vrijwel ongemerkt. Hier is er geen toeristisch circus van gemaakt zoals aan de E6 in Noorwegen. Hier gaat het om de natuur en de dieren en verder niets. En dat vinden we geen enkel probleem. Tijdens de lange afdaling passeren we de grens met Noorwegen. We komen uit in Junkerdal, een nationaal park. We slaan rechtsaf op de E6, het contrast met de rust van de route in Zweden is enorm. Het is fijn om na een kilometer af te slaan bij camping Saltdat. Hier hebben we vorig jaar gestaan, toen om te controleren. Nu valt deze niet in ons gebied en zijn we gewoon toerist. We eten bij het wegrestaurant en kunnen daarna een poging doen om alles te verwerken.

Inderdaad, we hebben eigenlijk iets teveel gegeten maar het verwerken is vooral van de schitterende natuur en alle 'wildlife'.

Wat een geweldige dag.