Naar Dorotea

We rijden om kwart voor tien weg van camping Moraparken, begeleidt door een miezerige regen. De navigatie staat ingesteld op een camping bij Dorotea, 477 km. verderop. Miepmiep lijkt een beetje de weg kwijt want ze wil ons door het centrum van Mora sturen. Niet echt een goed idee voor een auto met caravan en we doen lekker eigenwijs. Eerst maar even tanken en dan verder op de E45. Aan de noordkant van Mora ontdekken we een supergroot winkelcentrum, die moeten we onthouden voor een volgende keer. We herkennen het tankstation waar Erik en mijn vader 28 jaar geleden de eigenaar blij maakten met de verkoop-aankoop van een fles whisky van de Aldi. In die tijd kochten we voor vertrek bij de Aldi in Kleve flessen whisky van toen 10 gulden per stuk en die verkochten we dan aan meestal aan campingeigenaren. Of beter gezegd, we ruilden ze voor een overnachting )1 fles voor 2 caravans, 4 volwassenen, 2 kinderen en 2 staanplaatsen met stroom. De situatie kende alleen maar winnaars, zouden we tegenwoordig zeggen. Natuurlijk bleven we met de aankopen binnen de vrijstelling!!!

Net voorbij DAT tankstation buigt de weg af van het Siljanmeer en rijden we naar Orsa, een bij toeristen vrij bekende plaats door het berenpark. De weg wordt smaller en bulterig maar wat is het landschap mooi. We rijden door bossen, langs meren, de temperatuur stijgt van 14 naar 21 graden en het dak gaat zelfs open. Dat is een voordeel van rijden met caravan, zeker op dit soort wegen, veel harder dan 85 km/u kunnen we niet. Erik moet goed op blijven letten, gaten proberen te vermijden en regelmatig op de rem omdat het asfalt even ophoudt en we overgaan op zand met grof grind. Onze miepmiep heeft een dwarse dag, ze wil ons nog een keer van de E45 af hebben en het bos in sturen. Als we ook nu weer eigenwijs onze weg vervolgen roept ze zelfs “ga rechtsaf op de onverharde weg”. We doen of we haar niet horen en na 15 km. houdt ze op met haar poging om ons om te laten keren. Ze doet even een herberekening en dan mogen we ook van haar de E45 volgen tot aan de camping in Dorotea.

Ondanks alle borden met waarschuwingen voor overstekende elanden zien we er maar één en die is van hout. Wel zien we, en dat is voor het eerst, een das de weg oversteken. We hebben wel vaker dassen gezien maar die ‘deden het niet meer’ . Wat een log en traag beest, geen wonder dat er zoveel worden aangereden. Het is half zes als we na bijna 500km camping Lappland oprijden. De receptie zit dicht en dus zoeken we zelf een plekje. Er staan al vijf combinaties, één uit Zweden en de andere vier uit Nederland. De zon schijnt nog en dus gaan ze er allemaal eens goed voor zitten. Ze hebben pech, we kiezen een plek, ik stel me tactisch en in het zicht van Erik en zijn buitenspiegels op en Erik draait in één soepele beweging caravan plus auto achteruit de plek in. Fluitje. De stoelen worden weer bijgedraaid en ik hoor zuchten van teleurstelling (maar dat kan ik me verbeeld hebben).

We zoeken en vinden na het eten nog even drie geocaches, altijd goed voor het ego om niet alleen te zoeken maar ook te vinden. En beweging is ook wel prettig na een lange dag in de auto. We lopen ongemerkt bijna vijf kilometer. Terug in de caravan zet Erik koffie met een dikke laag schuim. We hebben de meeste onderdelen van onze kampeeruitrusting thuis gelaten (geen voortent, geen skottelbraai, geen bbq,) maar de melkopschuimer uit de keuken staat nu hier in de caravan en doet waarvoor hij is meegenomen: een dikke laag schuim op de koffie!

Ps. Ook hier geen wifi, dus wel een verhaal maar nog geen foto’s.