Naar Ballangen

Gisteravond zijn we erin getrapt: kwamen er na 0.00u achter dat het licht zou blijven. We moeten meer op de klok letten want de zon gaat hier nauwelijks nog maar anderhalf uur onder. Daardoor vanochtend later dan gewoonlijk wakker. We leveren om kwart voor elf de sleutel van de slagboom in en beginnen dan aan de reis naar Ballangen waar de eerste camping uit ‘ons’ gebied ligt. Dit is een route met heel veel tunnels, dat herinneren we ons heel goed van vorig jaar. Dit keer hebben we droog en zonnig weer en dat maakt een wereld van verschil. Er wordt ook aan de weg gewerkt en zelfs in één van de tunnels. Dat betekent dat we moeten wachten op een ‘Ledebil’ (een auto die vooraan rijdt en de weg wijst….). In de tunnel is maar één rijbaan open en dat voelt heel smal. Van de glooiende heuvels in Zweden rijden we hier tussen de hoge bergen met scherpe toppen veelal nog bedekt met sneeuw. Het is klimmen en dalen en af en toe een haarspeldbocht waardoor de auto terug moet naar een lagere versnelling. We hebben waarschijnlijk Miepmiep kwaad gemaakt want na één van de tunnels weigert ze om terug te springen vanuit de nachtstand (met donker beeld) naar de stand voor overdag. We proberen van alles maar krijgen haar niet op normaal beeld. Eigenlijk is de navigatie niet nodig om de weg te wijzen maar het is wel handig om te zien hoe de weg verloopt en of er bochten o.i.d. aan komen.

We komen niet door grote dorpen met een supermarkt en daardoor lunchen we ‘uit de voorraad’ meegebracht vanuit Nederland. Heel handig zo’n bak met van alles. We rijden tot aan Borgnes en dan zijn we verplicht om te stoppen. De E6 houdt hier namelijk op. We moeten wachten op een ferry die ons naar de overkant, naar Skarberget brengt en dan kunnen we weer verder. De overtocht duurt ongeveer een half uur, net voldoende voor een powernap.

Aan de overkant rijden we weer verder over de E6. We zien veel borden met waarschuwingen voor ‘Stor Elgfare’ wat zoiets betekent als ‘druk door overstekende elanden’ maar we zien er niet één. Het is genieten van de omgeving, vooral van de gladde granieten rotswanden die ons doen denken aan de bergen in Yosemite in Amerika. Vorig jaar moesten we in regen over grind een omleiding volgen, nu gaan we door een tunnel van 4 kilometer dwars door de berg.

Om kwart voor vijf draaien we het terrein van Ballangen Camping op. De receptie is gesloten en iemand die op het terrein bezig is zegt dat de campbaas er om 21.00u zal zijn. We mogen zelf een plek zoeken. We weten hier de weg en als Erik achteruit wil draaien zodat we met de goede kant van de caravan richting fjord staan komt er een mevrouw naar me toe die zegt dat ze heeft gereserveerd. Ze blijkt op haar man te wachten die even later met een camper aan komt. Ook goed, nemen we een andere plek, ruimte zat en het uitzicht is overal prachtig. Zeker nu de zon nog steeds schijnt. Die hier trouwens helemaal niet onder gaat.

Erik haalt een pizza bij het restaurant naast de camping, de doos past net op tafel. Daarna zitten we tot 21.00u in de zon naast de caravan. Dan is het tijd voor het gesprek met de campingeigenaar, Erik loopt met hem de papieren door. Ik ga nog even hardlopen, best lastig als je de omgeving niet kent maar ik vind een mooi pad langs het water. Buiten koelt het ondertussen flink af maar de zon schijnt nog steeds. Het is nu 23.35 en hoogtijd om de rolgordijnen te laten zakken.

Trusten!