Trip naar Hoi An

We worden om negen uur opgehaald en met enige moeite met bagage in de minibus geladen. Erik en ik bezetten de achterbank, die ligt wat hoger en we hebben zo overzicht. En handig is dat we ook door de achterruit foto’s kunnen maken. Gids Wan vertelt dat we 145 km. naar Hoi An gaan rijden maar dat we daar de hele dag over doen. We gaan veel stops maken en dat is een goed plan. De banken in de bus zijn namelijk niet al te royaal en dat levert wat stramme spieren op. Qua leeftijd zitten we voornamelijk met mensen uit ongeveer dezelfde bouwjaren als wij.

We rijden door midden Vietnam, hier kennen ze twee seizoenen: zomer- en regenseizoen. Het regenseizoen is nu, dat duurt normaliter van september tot medio december. Vorige week nog zou het zoveel in Hué hebben geregend dat de straten blank stonden en toeristen van het hotel naar de bus met een boot werden gebracht. De meningen in de bus zijn verdeeld, is dit echt gebeurd of is dit een beetje overdreven. Volgens de gids was het waterpeil een meter gestegen.

De weg van noord naar zuid (of andersom) is een hele drukke, dit is snelweg nr. 1. In het verleden was het ook een gevaarlijke weg met voornamelijk veel verkeer dat van zuid naar noord reed. Mensen ontvluchtten het zuiden om in bijvoorbeeld Hanoi te gaan wonen. Nu is dat niet meer aan de orde. Aan de kwaliteit van de weg wordt hard gewerkt, we moeten regelmatig van rijbaan wisselen omdat er geasfalteerd wordt, een tolstation wordt aangelegd of omdat vrouwen met een troffel gaten in het asfalt aan het dichten zijn. De weg loopt regelmatig vlak langs huizen en winkels.

De eerste stop is bij de Hai Van Pass. De chauffeur zet de airco uit op de momenten dat er geklommen moet worden. Bij mooie uitzichtpunten zijn geen parkeerplaatsen aangelegd maar stopt iedereen gewoon op de weg. En aangezien het te smal is om in te halen blijven de anderen dan even wachten tot de foto’s zijn gemaakt. Niemand die hier druk gebarend een ander voor gek verklaard of er wat scheldwoorden tegenaan gooit. Mensen accepteren wat er gebeurt. We stoppen bij een schitterend strand aan de lagune van Lang Co. We krijgen een kwartier om over het zand te lopen. Er is geen enkele schaduw en het is echt bloedheet. We maken ook een stop bij wat vroeger de grens tussen Zuid en Noord Vietnam was. We klimmen een eindje over een slecht pad naar boven waar we zicht hebben op Danang aan de ene kant en de mooie stranden bij de lagune van Lang Co. Net naast het wandelpad is een aankomend bruidspaar bezig om foto’s te laten maken. Dat gebeurt hier echt op de vreemdste plekken.

We rijden verder richting Danang en de gids vertelt ondertussen de ingewikkelde geschiedenis van Vietnam en de oorlogen. Het is lastig te volgen omdat de microfoon stottert. Wat we hebben opgevangen: tot 1990 was het illegaal om zelf een winkel te hebben. Het land was communistisch van ‘ het Russische type’ . Daarvoor had men al ervaring opgedaan met het communisme uit China. Tot 1990 was er geen verschil tussen arm en rijk, iedereen was gelijk. Daarna ging de economie open en werd het toegestaan om zelf een winkel te beginnen of een bedrijf te starten. Het gebied waar we doorheen rijden is het stuk Vietnam waar de Amerikanen aan land kwamen. We zien oude vliegvelden en hangars en ook militaire begraafplaatsen.
In Danang stoppen we bij het Champa museum. Het koninkrijk Champa stamt uit 192 en heeft tot 1471 voortbestaan. In het museum zijn oude beelden te bekijken en krijgen we een hele lange uitleg van de gids voor en over een landkaart. We proberen tot het eind toe geïnteresseerd te luisteren maar dat valt niet mee. Het is ondertussen twee uur en we hebben allemaal honger, dorst en we hebben het warm. Een paar van onze groep bekijken de beelden vanaf hun positie voor een grote ventilator.

Onze gids heeft een adres waar we kunnen kennismaken met de Noodles van Danang. Dit schijnt een ander ‘ soort’ te zijn dan de noodles waar Hanoi bekend om staat. In Hanoi zijn het meer glasnoodles, van die hele dunne lange. Hier zijn ze breed en plat. We gaan een klein restaurant binnen waar we kunnen kiezen uit noodles met kip, met varken of met garnalen. Erik kiest de kip en ik de garnalen. We krijgen er een soort kroepoek bij maar dan een millimeter dun en met sesamzaadjes erin. Ook komt er een bord groen spul op tafel waar we taugé in herkennen en iets wat naar munt ruikt. Als de soepkommen op tafel worden gezet heb ik welgeteld 1 garnaal in mijn kom. Het is aangevuld met vis en die is ook lekker. Ik eet de noodles zoveel mogelijk met de stokjes die ik thuis bij Xenos heb gekocht. Daar kan ik best goed mee ‘ uit de voeten’ . De bouillon drink je dan als alle vaste ingrediënten eruit zijn, door de kom aan de mond te zetten. Een ervaring rijker gaan we weer terug naar de bus.

De volgende stop is bij de Marble Mountains waar we met de bus voor een winkel stoppen. We worden gevraagd om bij die winkel, eventueel, wat te kopen als we dat zouden willen en niet bij een van de andere. Blijkbaar worden de bussen verdeeld over de winkels zodat iedereen ongeveer even veel bezoek krijgt. Nadat we hier ook weer een kwartiertje hebben rondgelopen gaan we naar een Marble Mountain. Een deel van de groep gaat met een lift omhoog en een deel gaat te voet naar boven. Dat gaat over een zeer ongelijke trap maar zonder veel inspanning komen we boven aan. Of eigenlijk zijn we dan halverwege de berg. Er is een pagode en er zijn grotten die we kunnen bekijken. Daarna vraagt de gids wie er verder wil omhoog en wie er weer bult af wil. Een groepje wil graag verder en daar horen wij ook bij. Op enig moment gaat onze gids met ons echt bult op over heel glad en heel ongelijk marmer. Er is geen trap aangelegd, we klimmen en klauteren zo voorzichtig mogelijk omhoog. Er zitten hele smalle stukken bij waar we moeten bukken om ons hoofd niet te stoten en tegelijk moeten proberen verder bult op te komen. We zijn trots op onszelf als we boven zijn en we maken foto’s van elkaar en voor elkaar om deze geweldige prestatie aan te tonen ☺ . De weg terug is een heel stuk makkelijk, het eerste stuk moeten we zittend over het marmer en steunend met de handen vooral naar beneden glijden. Dan wordt het echt simpel en gaan we over een trap bult af. We komen een andere deel van onze groep tegen en samen gaan we met de gids nog de grootste grot op deze berg bekijken. Daarna dalen we het resterende stuk af naar de bewoonde wereld en onze bus waar we weer aansluiten bij de overige groepsleden. Als we allemaal binnen zijn rijdt de chauffeur ons naar ons hotel in Hoi An. We blijven hier vijf nachten.

We hebben kamer 305 en eerlijk gezegd valt die een beetje tegen. Het contrast met onze kamer in het Alba Spa Hotel had ook niet groter kunnen zijn. Van minimalistisch wit, gepolijst beton en strakke lijnen gaan we naar donkere houten vloeren, antiek aandoende meubels en vooral weinig licht. Het is even wennen. Nadat we ons hebben opgefrist gaan we op zoek naar een geldautomaat. We kunnen per keer slechts Vnd 1.000.000 pinnen en dat is net iets meer dan € 40. Daar kun je hier meer mee doen dan in Nederland maar het is natuurlijk niet veel. Vandaag is het bijna op en dus is een geldautomaat het eerste waar we behoefte aan hebben. Gewapend met de plattegrond die we bij de receptie hebben gekregen gaan we op zoek. De eerste biedt zijn excuses aan maar kan ons niet aan Dongs helpen. De tweede geldautomaat gelukkig wel maar als ik kies voor 2 miljoen krijg ik de tekst dat dat helaas niet kan. We krijgen de pas terug en drukken die er nog een keer in. Het hele ritueel van heel veel keuzes maken herhaalt zich en dit keer gaan we voor 1 miljoen. Dat lukt en we herhalen het gewoon nog een keer. In een keer 2 miljoen halen kan niet maar in twee transacties van 1 miljoen, per keer dus, kan het wel. We kunnen nu op zoek naar een eetgelegenheid.

Via Foursquare hebben we er al een uitgezocht en we lopen de straat af tot we bij Hoi An Roastery voor de deur staan. Het is een koffiebranderij (van een Nederlander blijkt later) waar ze behalve heerlijke koffie ook snacks serveren. We kiezen voor de fresh spring rolls en dat is een geweldige keuze. In dun rijstpapier zitten garnalen ingerold in groene groente. We herkennen chinese kool en munt maar er zit ook iets van lemongrass ofzo in. Er wordt een dipsausje bij geserveerd waar je het pas echt warm van krijgt! Daarna lopen we de straat terug naar het hotel. Onderweg kopen we nog wat flessen water en wat frisdrank voor op de kamer. Ons hotel zien we al van verre……….het is het Lantern Hotel en nu het donker is vallen ons de lantarens pas echt op: het zijn rode lantarens!!! Gelukkig hebben we geen kamer aan de straatkant ☺.

Het foto’s uploaden gaat heel erg moeizaam, we proberen af en toe wat toe te voegen aan eerdere verhalen. Het kan handig zijn om af en toe even terug te bladeren in de verslagen.