Zion National Park

Het wordt een rustdag voor de camper maar niet voor ons. Uit de hoeveelheid en variatie aan wandelingen hebben we een combinatie gekozen die we 'aan zouden moeten kunnen'. Niet de meest spectaculaire want de ene durf ik niet (een paar honderd meter steil omhoog over een pad van ongeveer een meter breed) en voor de andere hebben we niet de juiste uitrusting. Die laatste is de "Narrows bottom up', een wandeling door de rivier stroomopwaarts door een smalle canyon. Op dit moment wordt die alleen gelopen met een wetsuit aan en al hebben we best veel kleren mee, wetsuits had ik niet ingepakt.

Wij gaan voor de Kayenta trail, dan de lower, middle en upper Emerald Pools en dan willen we uitkomen bij de Zion Lodge. Dan een stuk met de shuttle terug naar Zion Junction, daar uitstappen en vervolgens over de Pa'rus Trail terug naar het Visitor's Centre. Dan het laatste stukje met een shuttlebus terug naar de camping. Goed gepland, alles wat we denken nodig te hebben zit in de rugzak. We laten de regenjassen in de camper want volgens de weer-app blijft het droog. Het is wel bewolkt en het zal een graad of 16 worden. Dat is prima wandelweer.

We beginnen vlakbij de camping bij de halte van een shuttle die ons naar het Visitor's Centre brengt. Daar stappen we uit, moeten over een loopbrug naar de ingang waar we onze jaarkaart laten zien en dan zijn we in het Nationale Park. We kopen nog een gifgroene waterfles (mooi souvenir) die we direct vullen voor gebruik. Dan gaan we met een shuttle verder het park in. De route waar de meeste wandelingen aan liggen is afgesloten voor normaal verkeer. Je kunt er alleen komen met de shuttlebus. Wij gaan eruit bij een halte die the Grotto heet. We zetten mevrouw Miep aan op de telefoon zodat we straks de route kunnen nakijken en weten hoeveel we hebben gelopen. Deze wandeling hebben we in 2008 ook gemaakt en ik herinner me deze als zeer vermoeiend. (en toen waren we vijf jaar jonger....). We lopen eerst het deel van de Kayenta trail en dat is nog vrij rustig. We proberen de waterfles uit en genieten van het uitzicht op de Virgin rivier in het dal waar langs de oevers de Cottonwood bomen allemaal fris groen blad hebben. Het is goed te zien dat het hier een paar graden warmer is dan bijvoorbeeld in Bryce. Er zit al veel meer blad aan de bomen en er bloeit ook meer.

Tussen een flinke cactus ontdekken we een eekhoorntje die zich rustig laat fotograferen. Ons wandeltempo ligt weer eens niet erg hoog, we zien teveel dingen om even bij stil te staan. Van de Kayenta Trail steken we over op de route naar de Emerald Pools en dan gaat helemaal het tempo eruit. Het is knettersdruk op het pad, het lijkt wel of het vakantie is: allemaal gezinnen met kinderen. Bij de Pools is het helemaal druk, alsof we aan de rand van een zwembad zitten. De geluiden worden weerkaatst door de omliggende bergwanden. Per toeval komen we terecht bij een waterplas waar niemand is. Het pad er naar toe wordt waarschijnlijk niet veel gebruikt en als het ons ook teveel bukken en klauteren wordt draaien we weer om.

De wandeling naar beneden is een fluitje van een cent, al zit er wel een stuk bij waar we onder een douche door moeten. Met een trage sluitertijd maak ik een paar foto's wat een mooi effect geeft en daarna is het snel doorlopen want nog een camera die er mee ophoudt, hebben we liever niet. Terug bij de halte van de shuttle, bij Zion Lodge, kijken we nog even in het souvenirwinkeltje maar ook hier zit bij veel spullen een sticker Made in China op. We nemen de bus terug naar Zion Junction en stappen daar weer uit. Het laatste deel willen we langs de rivier terug lopen. Als de shuttlebus wegrijdt zien we op een bord dat deze Pa'rus Trail in verband met onderhoud na een halve mijl is afgesloten. Dat is lekker, we besluiten niet op de volgende shuttlebus te wachten maar gaan lopen en we zien wel waar het ophoudt. Dat is inderdaad na een paar honderd meter. We draaien niet om maar gaan via een smal paadje naar de doorgaande weg en lopen een stuk in de berm. Verderop pakken we dan de Trail weer op en zo komen we, zoals we vooraf hadden bedacht, terug bij het Visitor's Centre. De teller van onze telefoon-miep staat dan op 9.7 kilometer!

We gaan het park weer uit en stappen in in de shuttle die ons bij de camping afzet. Echt een geweldig systeem, milieuvriendelijk, tijdbesparend omdat je niet hoeft te zoeken naar een parkeerplek en ze rijden heel frequent. Je hoeft nooit langer te wachten dan tien minuten.

Terwijl ik eten kook, stookt Erik buiten een kampvuur. Het was nog niet eerder warm genoeg om 's avonds buiten te zitten en ook nu is het 'op het randje' maar met de stoelen dicht naar het vuur is het lekker. Als het hout bijna op is gaan we binnen zitten met de kachel aan. Tijd om de kaart voor morgen nog even erbij te pakken en te kijken naar het laatste stuk van de route. Vanaf hier zouden we in een paar uur door kunnen rijden naar Las Vegas maar we willen nog één stop inlassen bij de Valley of Fire.

En we zijn begonnen met het opmaken van de restjes. Dat leverde een toetje op met eigen gebakken brownies met walnoten en aardbeien. Inderdaad, we genieten er goed van!!