Op pad

De weersverwachtingen voor vandaag zijn niet geweldig. Er wordt storm voorspeld en veel regen. We hebben bedacht dat we kaarten kopen voor de Hop-on Hop-off bus, er is een combi voor twee dagen waarbij je ook gebruik kunt maken van de 'boot-versie': twee routes over de rivieren en zo vaak meevaren of uitstappen als je wilt. Het is nog droog als we om half tien bij het treinstation instappen in de rode dubbeldekker, een enorme cabrio. We zitten bovenin, vol in de wind maar het blijft langer dan verwacht droog. Hier geen koptelefoon met informatie over alle bezienswaardigheden maar echte 'locals' , specialisten die vertellen, vragen beantwoorden en er duidelijk veel plezier in hebben.

De hele route duurt een uur en 15 minuten. We rijden een tijdje langs het water, onder de Suspension Bridge door en gaan dan bult op naar de Downs. In tegenstelling tot de naam ons deed vermoeden is dit een grote groene open ruimte hoog boven de stad. Het gebied wordt beschermd, er mag niet worden gebouwd, het gras wordt goed onderhouden, er zijn een aantal uitzichtpunten op de veel lager gelegen rivier Avon en de zee in de verte, een echte groene oase. We moeten wel een paar keer bukken in de bus om niet geraakt te worden door overhangende bomen, de waarschuwingsstickers zitten niet voor niks op alle stoelen. In de sjieke wijk Clifton Village stappen we uit, gids Julie wenst ons een fijne dag en we gaan op pad naar de Suspension Bridge. Op de route ligt ook nog een cache dus die 'nemen' we ook even mee. Dat is voor ons nummer 666!

We lopen over de indrukwekkende hangbrug en genieten van het mooie uitzicht op de rivier onder ons. Opvallend is het hoogteverschil tussen eb en vloed. Dat zou hier zo'n 14 meter bedragen. Als we de brug over zijn, valt Erik op hoeveel het wegdek van de brug beweegt (en we moeten nog terug....). Het waait al flink als we terug lopen maar gelukkig is het nog steeds droog. We lopen door Clifton Village, langs de langste zogenaamde Crescent ter wereld, een in halve maan vorm gebouwde rij huizen. Je kunt hier op twee niveau's langs lopen, op straatniveau maar er is ook een breed trottoir ter hoogte van de derde woonlaag. Een heel statige rij huizen met veel smeedwerk langs gammele balkons. Bij een makelaar vergapen we ons in zijn etalage aan de huizenprijzen, onder een miljoen pond heeft deze niets in de aanbieding.

Na een kop cappuccino stappen we weer in de rode dubbeldekker en rijden we de rest van de route. Het wordt kouder en de zon laat zich niet meer zien. Als we uitstappen bij het treinstation en terug lopen naar ons appartement begint het te miezeren. We zijn net voor de bui binnen. Het komt al snel met bakken uit de lucht. We wachten tot het minder wordt voor we terug lopen naar de stad. We gaan naar winkelcentrum Cabot Circus waar een deel overdekt is. Dat is een stuk prettiger dan lopen in de regen. Op zoek naar een plek om te eten komen we uit bij F and B's, een Italiaans/Amerikaans restaurant. Mijn pizza met geitenkaas, gecaramelliseerde rode uien en rucola is de lekkerste pizza ooit. Ook de toetjes zijn geweldig maar erg machtig. Gelukkig is het weer droog als we buiten komen en is het bijna de hele weg terug naar het appartement 'bult af'.