Shopping!!

Om tien uur is er een heuse uittocht op het park. We hadden het gevoel dat er behalve een paar lawaaiige achterburen in een stacaravan op twee meter van die van ons, verder geen vakantiegangers waren. Er vertrekken auto’s vol keurig op tijd. Wij hebben geen haast, na een uitgebreid ontbijt (er moeten restjes worden opgemaakt) gaan we ook nog gezellig bij het gaskacheltje koffie drinken. Het voorspelde slechte weer is nog niet gearriveerd, er is niet veel blauwe lucht maar het is droog. Tegen twaalf uur schuiven we alle bagage in de kofferbak, geeft Erik de sleutel af bij de receptie en ga ik nog een keer naar het terras bij het Café (van het park) want dat is de enige plek met wifi. Het verhaal van donderdag wordt geplaatst, de mail wordt gecheckt en dan starten we onze ‘bolide’.

Ik heb op basis van de gekochte bakboeken een boodschappenlijstje gemaakt en daarom rijden we eerst maar eens richting Colchester waar de kans op het vinden van een grote winkel redelijk aanwezig is. Het wordt een echte shopping dag, eerst in een grote supermarkt, daarna in bijna alle winkels in het oude centrum van Colchester. We hebben een plek voor de auto gevonden op een parkeerterrein vlakbij het treinstation. Aan deze kant van de stad waren we nog niet. Via de Priory en de bijbehorende begraafplaats komen we in het centrum uit. Ik wil nog even ontdekken wat de Nederlandse benaming is voor een Bramley appel want die wordt veel in recepten gebruikt. Het blijkt een Granny Smith te zijn. Daarna staat er nog één ding op mijn boodschappenlijstje: papieren minimuffin vormpjes, het bakblik daarvoor is eerder al gekocht.

Tegen drie uur zijn we wel toe aan een kop koffie. Erik raakt bij het bestellen aan de praat met iemand achter de toonbank. De man is getrouwd met een Nederlandse vrouw en Erik krijgt het hele familieverhaal te horen. Gelukkig was de cappuccino nog niet ingeschonken! De kommen zijn weer gigantisch groot, het duurt even voor de bodem in zicht komt ;-) .

Het is bijna half zes als we terug zijn bij de auto, we verlaten de stad en rijden naar Harwich. Inschepen kan vanaf 20.00u. en omdat we daarvoor nog veel te vroeg zijn (het was maar een half uurtje rijden) gaan we nog maar een ‘superstore’ in. En hoera, hier vind ik de gezochte papieren muffinvormpjes in mini formaat. We kopen broodjes voor het ontbijt voor morgenvroeg en dan gaan we op zoek naar een plek om te eten. Het cafetaria bij de winkel is ‘award winning’ voor de fish & chips en dat gaan we testen. We moeten een kwartiertje geduld hebben voor de vis gebakken is. We krijgen er knettergroene doperwten bij zoals gebruikelijk die dit keer helemaal schuil gaan onder de vis. Die past namelijk nauwelijks op het bord. We hebben geen vergelijkingsmateriaal maar wat ons betreft is de ‘award’ terecht.
Dan wachten we nog een uurtje in de rij voor het inschepen. Het gaat erg traag, we hebben het weer voor elkaar gekregen om de verkeerde rij, de meest trage, te kiezen. We zijn om 21.00u. in onze hut op dek 11, waar we tevergeefs proberen internet op te starten. Daarvoor moeten we wachten tot we op zee zijn maar dat duurt ons te lang. Dan plaatsen we het verhaal wel als we thuis zijn, kunnen direct de laatste foto’s erbij worden gezet.

26 oktober, zaterdag.
Om half zeven worden we door de scheepsomroepster gewekt, we zijn dan op nog een uur varen van Hoek van Holland. Precies op schema wordt aangemeerd en kunnen wij afdalen naar dek 4. Altijd leuk om mensen vertwijfeld te zien zoeken naar hun auto….. Eerst worden de vrachtwagens uitgeladen en daarna zijn wij aan de beurt. Het gaat niet vlot, de eerste file hebben we al voor de paspoortcontrole. We mogen in vier rijen van de boot af maar er zijn maar twee marechaussees aan het werk dus dat wordt ritsen en heel spontaan gaat dat niet. Daarna is het ongeveer tien kilometer tot aan de snelweg en als we denken dat ‘het gas erop kan’ flitsen de matrixborden aan en al voor Rotterdam staan we in een (echte) file met blauw licht in de berm. Gelukkig is dat de enige vertraging en om half elf rijden we tussen de zandbulten door de inrit in.

Het was een heerlijke week Engeland, zeker voor herhaling vatbaar maar nu moet eerst weer worden gewerkt. Maandag komt (als alles goed gaat) eindelijk de metselaar voor de muur in de tuin. De rest van het jaar zullen de vrije uren, denk ik, in de achtertuin worden doorgebracht in plaats van ‘elders’.