vol programma

We hebben vanmorgen om half elf afgesproken met de eigenaresse van camping Kouyoni waar we een studio hebben. Ze spreekt liever Duits dan Engels en voor we aan de formulieren beginnen krijgen we eerst wat te drinken. Erik een dubbele espresso en ik een koude cappuccino. Ze heeft gebakken en we krijgen alle twee een schaaltje met cake en koek. Tijdens het doornemen van de formulieren hebben we het over van alles en nog wat en natuurlijk komt ook de Griekse economie ter sprake. Ze vertelt van haar wens om het zwembad van de camping te vullen met zeewater in plaats van steeds chloor te moeten toevoegen. Zeewater is immers ruim voor handen en verversen zou geen probleem zijn. Blijkt dat ze daarvoor bij zoveel verschillende ministeries moet zijn om toestemming te krijgen plus dat ze als ze de toestemming heeft nog een bedrag per dag moet betalen dat tussen de € 50 en € 100 zal liggen dat ze die wens maar heeft laten varen. We hadden in Nederland al eens gehoord dat Griekenland ten onder gaat aan de hoeveelheid ambtenaren die wel een bureau schijnen te hebben maar niet werken. Dat wordt vandaag bevestigd. Nog zoiets absurds, haar vader woont hier 100 meter vanaf en hij heeft een boomgaard die net zo groot is als de camping. Met heel veel vers fruit dus. Erik vraagt of dat hier verkocht wordt in de kampwinkel. Dat mag niet want dan moet hij eerst een verkoopvergunning zien te krijgen, dan moet hij belasting gaan betalen. Zelfs gratis geven aan de winkel mag niet want als er een controle komt op de administratie van de winkel dan is er geen belasting betaald over het fruit en dan krijgt de leverancier alsnog een boete. Gratis weggeven zou dus een boete opleveren. Krijg dan het land maar eens op orde.

Het is een heel gezellig uur maar nadat de sticker is geplakt staan we toch maar op. We gaan nog een paar campings vlakbij bekijken. Er liggen er twee op ongeveer 15 kilometer naar het oosten aan de kust bij Metamorfossi. Op weg daarnaar toe, de navigatie staat waarschijnlijk weer ingesteld op kortste route, komen we langs een mooi verlaten stuk strand. Heel fotogeniek ligt er een bootje in het water en staan er een paar oude olijfbomen aan de rand bij het strand. We zetten de auto van de weg af (komen bijna vast te zitten in de kuilen en het grind….) en dan lopen we het laatste stukje. Als we dichter bij het water komen zien we dat er kwallen dobberen. Ik heb geen grote telelens mee en om beter zicht te krijgen zit er maar één ding op: ik krul de korte broek op naar nog iets korter en ga dan maar zelf het water in. Kwallen zijn de belangrijkste reden voor mij om niet graag in zee te zwemmen maar gewapend met mijn fototoestel durf ik het wel aan. Eigenlijk zijn ze heel mooi, deze hebben witte en paarse zuignappen en ze bewegen heel sierlijk. Met de telefoon maak ik een filmpje voor facebook en verder voegen we wat foto’s toe aan dit verslag.

Vlakbij ligt camping Sithon waar we de eigenaar vragen of ons bezoek uitkomt. We hebben vooraf een email gestuurd maar geen reactie gekregen. We hadden hier eigenlijk een aantal dagen willen overnachten maar als we ons rondje over de camping hebben gedaan zijn we blij dat we geen contact hebben gehad. Volgens de gids zou er plek zijn voor 200 toerplaatsen, we hebben alle rijen bekeken maar er zijn maar een paar plekken waar een kleine caravan misschien zou passen. Het is een camping met eigenlijk alleen seizoenplekken. Het lijkt er zelfs op alsof eerst de caravans zijn neergezet en er daarna terrassen van beton omheen zijn gebouwd. Op veel plekken moet je eerst een paar treden op voor je bij de caravan kunt komen. Zelfs de meest creatieve caravanner gaat dat niet lukken of ze moeten een hijskraan meenemen. In het gesprek met de eigenaar vertelt hij dat er maximaal 10 plekken zijn voor toeristen. Alle anderen zijn Grieken die hier maanden staan. Wij zijn er rond lunchtijd en van alle kanten komen er ‘ouderen’ naar de taverne.
Een paar kilometer verder langs de kust ligt Sunny Bay, al net zo mooi aan het strand. Dit is een kleine camping en de receptioniste wil ons graag rondleiden. Vol trots laat ze de toiletgebouwen, de huurcaravans (uit het jaar nul), de toeristische plaatsen en de taverne zien. Allemaal heel sfeervol, er is zelfs een klein kapelletje bij de ingang vol iconen en kaarsen. We drinken nog wat in de bar bij het strand en prijzen onszelf gelukkig dat we voor deze dagen een schone keurige studio hebben en niet hier één van de huurcaravans. Het formulier wordt ondertekend, stickers geplakt en we gaan verder. We hebben in dit gebied nog één camping op onze lijst, de enige op Sithonia, het middelste schiereiland. Alle andere op Sithonia horen bij een andere inspecteur.

De laatste camping, Mitari ten zuiden van Nikiti is de allermooiste die we tot nu toe hebben gezien. De eigenaar spreekt geen Engels of Duits maar zijn zoon die bij de receptie zit spreekt Engels. Best goed voor een knaap van een jaar of twaalf! Hij vertaalt voor zijn vader en we mogen een rondje over de camping maken. Er zijn twee stranden bij de camping, één meer voor gezinnen met kleine kinderen en een andere waar het sneller afloopt en meer golfslag is. De camping is gebouwd tegen een helling en vanaf de terrassen is het uitzicht echt geweldig. Bij de receptie neemt Erik het formulier door met vader en zoon en daarna zit het erop met het werken voor vandaag.

Tegen vijf uur zijn we terug bij onze studio, nog mooi op tijd om even naar ‘ons’ strand te gaan. Het is vandaag een stuk koeler dan de laatste dagen, slechts 30 gr.C. Afzien……………. ;-)