werk en zon en zee en warm

We zorgen voor een gezond ontbijt met Griekse yoghurt en vers fruit en dat smaakt heerlijk op ons terras. We zitten nog een tijd in de zon te lezen en als het ons te warm wordt, pakken we de acsi formulieren en het fototoestel en beginnen we aan een rondje over de camping. We vallen van de ene verbazing in de andere. Hoe is het mogelijk dat deze camping is opgenomen? Wij hebben te horen gekregen tijdens onze cursusdag dat de maatstaf voor opnemen in de gids is: bedenk of u er zelf zou willen staan. Nou daar kunnen wij heel kort over zijn: echt niet. Maar, inderdaad, er komt nog een maar aan: of er moet een andere dringende reden zijn om de camping toch toe te voegen. Dat kan bijvoorbeeld zijn omdat er in de omtrek geen andere campings zijn en omdat het aan een doorgaande route ligt. Dat laatste is hier het geval, de camping ligt op 4 km. van de snelweg naar Turkije, er is altijd plek zat want de capaciteit is 700 toerplaatsen. De plekken zijn ruim en er is stroom. Verder ligt de camping aan zee en dat zou ook een verkoopargument kunnen zijn. Toch hebben wij twijfels. Als de camping in Nederland had gelezen dat was die gesloten in verband met onveilige situaties, met risico's voor de gezondheid enz. Onveilig vinden wij bijvoorbeeld dat er geen roosters in de putjes zitten in de vloeren bij de sanitairgebouwen, je kijkt zo op het voorbij stromende water (plus de rest). En behalve erin kijken zou je er ook zo met je tenen in kunnen stappen (iekssss). Op de plekken waar je kunt afwassen of kleding kunt wassen is jaren niet schoongemaakt. We zijn maar op afstand gebleven want we hadden geen idee of het ging om schimmels, of stof of andere troep. De golfplaten daken leken voor ons leken op asbestplaten. We maken een lijstje om voor te leggen aan de mensen bij ACSI, mogen zij beslissen wat zwaarder weegt. Per slot van rekening staat de camping al jaren in de gids.

Wij kunnen wel een versterking gebruiken na deze ronde en nadat we hebben afgesproken bij de receptie dat we maandag voor vertrek de formulieren komen doornemen, gaan wij op pad naar Asprovalta. We parkeren de auto aan het strand en lopen de boulevard heen en terug. De terrassen van de restaurants, de bars en de bakkerijen staan strak naast elkaar. Af en toe zit er een winkeltje tussen. Aan de andere kant van de boulevard ligt het strand en dat is behoorlijk vol. Bij een bakkerij die ook koffie serveert gaan we op het terras zitten en bestellen we een freddo cappuccino en een freddo espresso (freddo = koud met ijsklontjes). We willen er ook nog wat bijnemen maar dat gaat niet. Het gebak komt pas later.

Daar wachten wij niet op, we gaan na de verkoeling terug naar de camping en pakken de spullen voor op het strand. We zijn de enigen vanmiddag, dat is handig want dan kunnen we niemand raken als we proberen te tennissen. Veel meer dan die poging te tennissen met zo'n groot formaat tafeltennisbatje en een hard balletje, doen we niet. Nou ja, een beetje meedraaien met de zon.

's Avonds rijden we nog een keer naar Asprovalta, dit keer om te eten. We hebben een goed restaurant uitgezocht, de Griekse gerechten smaken ons prima.