en weer terug

Helaas, alweer de laatste dag van deze reis. We hebben nog even voor we op het vliegveld moeten zijn en daarom gaan we eerst het zwembad testen. Heerlijk bij deze temperatuur, de strakke blauwe lucht, fijne ligbedden en een zwembad met schoon water. Ik vind het heerlijk, Erik vindt er niet veel aan. Hij vindt zee en strand veel fijner. En daarom dalen we na een uurtje gewoon ook nog even af naar het strand.

Het is er weer helemaal verlaten op een boer met een tractor na. Die heeft een constructie achter de tractor 'hangen' waarmee hij het strand schoon maakt en aan harkt. Om twee uur breken we op, schudden de badlakens uit en gaan we naar de hotelkamer om het zand af te spoelen. Daarna pakken we de koffers in en dan is het tijd om uit te checken.

Oer de snelweg rijden we richting Thessaloniki. De boordcomputer geeft aan dat we het waarschijnlijk net niet redden om te wachten met tanken tot we bij het vliegveld zijn. Even zoeken op de navigatie levert een tankstation in de buurt op. We moeten ook hier contant betalen. Met een volle tank rijden we Thessaloniki in, volledig vertrouwend op onze navigatie. Waarschijnlijk staat als voorkeur nog de kortste route ingesteld want we gaan echt dwars door de stad. Veel auto's, niet echt duidelijke rijbanen, het is flink aanpassen, opletten, veel remmen en rustig blijven. Het mag dan de kortste route zijn, het is zeker niet de snelste. Uiteindelijk zien we toch borden naar het vliegveld. De auto inleveren bij Hertz gaat super snel, de shuttlebus naar de vertrekhal staat klaar en we zijn in no time op het vliegveld. Prima service bij Hertz.

De koffers kunnen we nog niet afgeven want de balie van Ryanair is nog niet open. Tijd voor koffie, beetje internetten en whatsappen en dan nog lang in de rij staan voor het afgeven van de koffers. Als we aan de beurt zijn blijken onze koffers weer keurig op gewicht te zijn. We houden 3 ons over! We winkelen natuurlijk ook nog even taxfree, halen water en cola voor de terugvlucht/terugweg en een grote zak m&m's . Dat begint ook al een echte traditie te worden.

De vlucht gaat voorspoedig, we hebben ruime plaatsen bij de nooduitgang met lekker veel beenruimte. Eerder dan gepland zijn we in Weeze, wachten op de koffers duurt ook niet lang en zo lopen we rond half elf al op het parkeerterrein naar de auto. De anderhalf uur terug rijden is even doorbijten maar door de cola en chocola houden we de ogen wel open. Erik in ieder geval wel. Het is bijna half één als we de sleutel in de voordeur doen en de katten uit hun manden komen om ons te begroeten. We zijn weer thuis.