39gr. celsius

We hebben luiken voor de ramen en zolang die dicht zitten blijft het donker op de kamer. Onze eigen luiken gaan daardoor pas om 10.00u open. Snel douchen (is niet zo moeilijk met koud water), ontbijten en dan op weg voor een rondje over het schiereiland. Helemaal in het zuidoosten van Kassandra ligt camping Paliouri en die staat op ons ‘te controleren’ lijstje. We hebben ze een week of twee geleden een email gestuurd om ons bezoek aan te kondigen maar die mail kwam onbestelbaar retour.
De mevrouw bij de receptie is niet de eigenaresse, maar zij wil wel na ons rondje over de camping het formulier met ons doornemen. Volgens de meter in de auto is het 39gr. en dat is erg warm. Camping Paliouri is groot en we lopen bijna een uur in de brandende zon. Deze camping ligt aan de oostkant en de zee is hier erg rustig. De kust is wat grilliger aan deze kant van Kassandra, meer baaien en rotsen in plaats van kilometers lang zandstrand. Als we bijna gesmolten zijn zijn we terug bij de receptie en mevrouw vraagt of we toevallig ook Duits spreken want dat is voor haar makkelijker. Kein Problem voor ons en we lopen alle rubrieken langs. Frau Sofia denkt dat ze van ons af is als het eerste kantje is gecontroleerd. Mooi pech, we hebben nog wat opmerkingen en vragen voor haar. Na een half uurtje zet ze haar handtekening en gaan wij terug naar de auto. Onze bevroren meegenomen ice tea is gesmolten, dat is fijn want we zijn wel toe aan een verkoeling.

De eerste stop is bij een soort kerkje aan de kant van de weg. Het is erg jammer dat we niet kunnen lezen wat hier de trekpleister is. Er lijkt een bron te zijn en ook al zit de deur van het kerkje op slot, de sleutel zit er in en we gaan naar binnen. Het ruikt naar was en we steken een kaars aan. Mooie muurschilderingen, iconen en ook weer veel afbeeldingen van Joris en de draak. Dat zal trouwens niet de officiële naam zijn van deze afbeelding dus bij deze een oproep aan de lezers: wie weet wat de afbeelding voorstelt en wie het zijn/is? De foto’s staan hieronder, er is er één in zilver en de andere is geschilderd.

We rijden verder over de kustweg die af en toe ook een stukje landinwaarts over heuvels gaat. Bij een klein dorpje maken we een rondje om de boom op het centrale plein en parkeren daarna de auto. We lopen een smal weggetje omhoog en komen weer bij een kerk die op slot zit maar met de sleutel in de deur. Ook hier kijken we binnen. Dit is een kerk met banken en veel houtsnijwerk. Er branden nog een paar kaarsen die door de warmte zijn ingezakt.

Langs de westkant rijden we terug omhoog richting camping. We lunchen aan zee bij Nefeli in Nea Skioni, een piepklein bedevaartsoord. Daar ligt in het kerkje een steen die volgens de verhalen rampen aankondigt doordat er dan een vloeistof uit stroomt. Er zijn zelfs een paar vrij recente wonderen bij, zo is de invasie van de Turken op Cyprus door de steen ‘aangekondigt’. De steen staat nu veilig achter glas. Dat werd noodzakelijk toen iemand de bloem meenam die plotseling op de steen bloeide. Ook dat is een recent wonder. Volgens de overlevering is die mevrouw en haar volledige familie binnen een jaar nadat ze de bloem had gestolen overleden. Dus…

Om vijf uur zijn we terug op de camping bij Sani. Het waait vrij hard en als we naar zee lopen is het strand bijna uitgestorven. Gisteren was de zee rustig, vandaag zijn er flinke golven. Tennissen wordt niks met zoveel wind en op een handdoek liggen is leuk als je gezandstraald wilt worden. We gaan het water in en proberen het hoofd boven de golven te houden. Nou ja, dat is wat ik probeer. Erik vindt het heerlijk als hij zo’n golf over zich heen krijgt. Ik ben daar niet zo’n fan van maar als ik de eerste sloot naar binnen krijg heeft Erik wel wat te lachen :-)

Als we een uurtje hebben gedobberd vinden we het genoeg. We gaan terug naar onze studio, nemen weer een koude douche en dan gaan we foto’s inladen, eten en schrijven. En we kijken nog even Griekse tv. We hangen onderuit bij een Amerikaanse serie met ondertiteling tot de luiken weer bijna dicht vallen.