verjaardag dag

Ons ontbijt bestaat uit Griekse yoghurt die zo dik is dat je er bijna met een mes plakken van kunt snijden. Heerlijk maar het ligt wel vrij zwaar op de maag. Met vers fruit en koffie en thee erbij is het een goed begin van deze ‘feestdag’. Ik vier weer mijn verjaardag in het buitenland, het is de laatste jaren bijna een gewoonte aan het worden. Erik heeft een stapel post meegesmokkeld (en dat voor een douaneman…) en ik ben een tijdje bezig om alle mooie kaarten te lezen.

Daarna pakken we de koffers in en leveren we onze sleutel in bij Katarina. Ze heeft gisteren voor ons gebeld met camping Blue Dream in Sani en daar is nu voor ons een studio gereserveerd. Sani ligt op Kassandra, het meest linkse schiereiland van Chalkidiki. Of eigenlijk was het tot voor kort een schiereiland. Ze hebben ten gunste van de doorvoer van schepen een kanaal gegraven en Kassandra is nu door een brug verbonden met het vaste land. De boten hoeven nu niet meer om het schiereiland heen te varen, dat scheelt heel veel in tijd.

Op de heenweg naar Sani maken we een omweggetje naar Neo Moudania waar we camping Ouzouni Beach bekijken. Een echt geweldige camping met mooie brede paden en ruime plaatsen. Hier zouden we zelf wel willen staan, keurig schoon een schitterende ligging. Eigenaar Dimitris schuift twee bureaustoelen voor ons aan en zo zitten we zeker een uur in de piepkleine receptie. We krijgen koffie en koud water en we bespreken vooral de Griekse economie. Dimitris vertelt dat hij van toeristen hoort dat Griekenland niet veilig is, dat iedereen corrupt is. Hij heeft tot nu toe dit seizoen op nog geen vijf plekken Nederlanders gehad. Gelukkig is er een groep van de NKC (Nederlandse Kampeerauto Club) langs geweest en ook een groep uit Twente. Vol trots laat hij de vlaggetjes zien die de clubs hebben achter gelaten. We hopen met hem op betere tijden.

Camping Blue Dream is de volgende op onze route en hier blijven we twee nachten. De studio is klein en basic in gericht maar er hangt een airco aan de muur en we hebben tv. Die hangt wat ongelukkig zodat Erik goed moet oppassen het hoofd er niet aan te stoten. Ik kan er onderdoor… We maken een rondje over de camping, ook deze staat voor een groot deel leeg. Dat kan komen doordat het seizoen bijna ten einde is maar de beroerde economie zal zeker ook meespelen. Het strand bij de bar is zo vol dat je alleen staand een plek kunt vinden (bij wijze van spreken!). Iets verder van de muziek af is voldoende ruimte om een flinke handdoek neer te leggen. Na het rondje pakken we onze zwemspullen en testen we het zeewater. Dat krijgt ook vandaag weer een 10.

Helaas heeft onze douche alleen net niet meer steenkoud water, dat is niet echt fijn om al het zand af te spoelen. Maar met de adem inhouden lukt het toch aardig. Wel moet vooraf alles uit de badkamer worden verwijderd, inclusief het toiletpapier en de handdoeken omdat het water alle kanten op spuit en er geen douchegordijn is. Daarna zoeken we de bar op om gebruik te maken van Wifi, dat is de enige plek op de camping waar bereik is. Als we contact hebben gehad via whatsapp en facebook sluiten we weer af en gaan we eten bij de taverne op de camping. Het smaakt geweldig en we moeten bijna de bult op gedrukt worden naar onze studio.