Dag 23 - Salt Lake, the lake

Gisteren hebben we heel SLC doorkruist, daarom gaan we vandaag weer met de camper op pad. We rijden naar een eiland in Salt Lake: Antelope Island. Daarvoor moeten we eerst een stukje terug naar het noorden via een interstate. Het eiland is met een dijk/brug verbonden met het vasteland maar je kunt er maar via één toegangsweg komen. We betalen us$ 9 en mogen dan de dijk (causeway) op. We waren al gewaarschuwd, het stinkt behoorlijk. Dat schijnt te komen door de beestjes in het meer dan zoute water. Het schijnt 7x zo zout te zijn dan de oceaan. We zijn ook gewaarschuwd voor de zwarte 'gnats'. Dat zijn vliegen die zich langs de waterrand ophouden. Hele dikke zwermen, knap irritant maar wij waren toch niet van plan het water in te gaan.

Allereerst een bezoek aan het visitor centre. Dan kiezen we als eerste de weg naar de westkant van het eiland. Die is maar een paar kilometer lang en eindigt met parkeerplaatsen bij het strand. We parkeren de camper en vinden het precies tijd voor koffie. Naast de camper, in de zon met uitzicht op zee (pardon op het meer) is het heel goed uit te houden. Het meer is niet zo diep en het loopt nauwelijks af. Behalve meeuwen zoeken er ook veel steltlopers naar eten. Er zitten garnalen in die in volwassen 'toestand' ongeveer een halve centimeter groot zijn.

We rijden ook de andere weg langs de oostkant van het eiland. Die is wat langer en gaat langs de heuvelrug die in de lengte over het eiland loopt. Honderd jaar geleden is er een kudde bizons naar toe gebracht en die kudde is flink gegroeid. We hebben er deze vakantie al heel veel gezien maar hier in het bruine gras 'kleuren' ze wel erg mooi. Ze lopen zelfs op de zoutvlaktes die hier langs de kustlijn liggen. We rijden nog een stukje heuvel op, de camper doet er een beetje moeilijk over. Maakt veel toeren en we snappen waarom als we weer bult af gaan: het is een stijging van 23%! Sorry ;-) Het uitzicht is schitterend, SLC zien we in de verte liggen met daar weer achter de bergrug met sneeuw erop. Tegen half vier rijden we het eiland weer af, weer een bijzondere ervaring rijker.

We rijden alvast een stukje van de weg richting Denver. Volgens schema zouden we in twee dagen van SLC naar Denver kunnen rijden maar dan worden het wel lange dagen zitten. We besluiten het in kleinere etappes te doen en rijden nu alvast terug naar SLC en gaan dan de bergen in c.q. over. We komen langs Park City waar de Olympische Winterspelen in 2002 zijn gehouden en zien de skischans en de bobbaan. Daarna wordt het stiller op de weg en ook langs de zijkant. Dit gebied, de Uinta Mountains, is indianen reservaat. Er zijn nauwelijks dorpen en al helemaal geen campings. In het kale landschap staat af en toe een stacaravan, meestal met een hoop schroot erom heen. Soms een houten huis maar niets wat op een camping lijkt. De omgeving is werkelijk prachtig maar zo langzamerhand vinden we het wel mooi geweest. We moeten doorrijden tot 19.00u. voor we een camping vinden. Deze hoort bij een vereniging en we mogen per grote gratie hier overnachten. We moeten contant betalen en de code voor internet krijgen we niet. Dat is alleen voor leden.....belachelijk, zoiets hebben we nog niet eerder meegemaakt. Geen camping om reclame voor te maken dus we zeggen maar even niet dat de ligging bij het meer erg mooi is en dat er zelfs kolibries vliegen, mijn favoriete vogeltje. Ook de zonsondergang door de voorruit van de camper is mooi. Maar, naam en plaats noemen we niet!