Dag 20 - naar het zonnige zuiden

Alweer dag 20, volgende week maandag moeten we de camper inleveren. Vanaf nu, in ieder geval voor ons gevoel, zijn we bezig met de terugreis naar Denver. Vandaag eerst een droog vertrek uit Jackson Hole, Wyoming. Erik heeft een KOA camping uitgezocht aan een meer halverwege Jackson Hole en Salt Lake City. We zullen ongeveer 150 mijl gaan rijden. Dat geeft voldoende tijd om onderweg wat caches te zoeken.

Voor de eerste parkeren we de camper op een schitterende plek vlakbij Snake River. De rivier doet zijn naam eer aan, het is één en al kronkel en de weg slingert er vrolijk mee op. De cache is niet ver van de weg verstopt maar deze 160 meter zijn wel zo'n beetje allemaal bult op. We lopen een smal paadje op en hopen in de buurt van GZ (plek waar de gps '0 ' aangeeft- ground zero) uit te komen. We moeten ook nog een stukje zelf een pad maken. We vinden de grote box zonder problemen, zetten onze naam in het boekje en beginnen aan de afdaling. De laatste meter gaat vanzelf, dat is vette klei en we glijden allebei zo het asfalt op. We blijven overeind maar hebben de klonten aan de schoenen hangen. En aangezien die van dat lekkere profiel hebben zit het er ook goed tussen.... We proberen het er uit te kloppen, gaan er zelfs voor in een plas water staan, maar echt veel helpen doet het niet. Dan maar wachten tot het is opgedroogd.

De route is erg mooi, weer heel anders dan de eerdere routes, maar dat kan ook door het weer komen. Het is nog steeds best fris maar er schijnt een zonnetje bij. Maakt het toch even anders. We vinden een hele serie caches en maken ongemerkt de nodige kilometers. In dit gebied hebben zich ruim 100 jaar geleden vooral mormonen gevestigd. We komen door plaatsen met prachtige namen: we rijden van Montpellier via Paris naar St. Charles. In Afton zien we de grootste (zal eens niet) vrijstaande boog gemaakt van geweien. Je moet het maar bedenken. Ze hebben wel mooi het wereldrecord!

Tegen vijf uur zijn we op de camping aan Bear Lake. Nou ja, dat hadden we gehoopt maar de camping ligt aan de andere kant van de weg. We hebben wel met enigszins uitrekken van de nek zicht op het meer. Erik natuurlijk wat meer dan ik. Bij de kampwinkel halen we hout, vanavond gaan we voor het eerst deze vakantie vuurtje stoken. Op de eerdere campings mocht het niet in verband met bosbrandgevaar of het was te koud/nat. Nu is het wel koud maar het is droog. Een avondje lekker stinken (die combi kan wel). Heerlijk is dat, doet herinneren aan lang geleden met Marlous en Tim naar Canada met twee tenten en een Ford Windstar. Nu zit Erik met mini-marsmellows het vuur aan de gang te houden.