Nog in Burträsk

Als de weersvoorspelling uitkomt gaat het vandaag de hele dag regenen. Niet echt weer om op de camping te blijven en dus hebben we een plan. Eerst een bakblik mueslirepen bakken, dan koffie drinken en dan op pad naar twee camping die behoorlijk landinwaarts liggen ten opzichte van de camping waar we nu staan. Rond twaalf uur rijden we weg, de camping in Lycksele wordt in de navigatie ingevoerd en we kiezen een mooie route over binnendoor wegen. Dat kan nu zeker want de caravan blijft op de camping achter.

De route gaat over verharde wegen maar ook weer onverharde. We nemen de tijd om regelmatig even te stoppen, dat kan gewoon op de weg want ander verkeer zien we nauwelijks. Er worden een paar caches gezocht en gevonden en dan in eens zien we tussen de bomen rechts van de weg een eland uit het groen komen. Die schrikt net zoveel van ons als wij van hem/haar en is binnen no time omgedraaid en weer verdwenen in het bos. We zijn er even stil van. Hebben we gisteren nog staan opscheppen over de kuddes rendieren die we hebben gezien en de vossen en ander wild en eerlijk erbij gezegd dat we slechts één dood eland in de berm hebben zien liggen. En ooo wat zou het mooi zijn om een eland te kunnen toevoegen aan de lijst en dan zien we er vandaag toch nog een. Geweldig.

Ook al rijden we zonder caravan, ons tempo ligt laag en we rijden tegen half drie Lycksele binnen en direct ook het campingterrein op. Het is een grote, zeer professioneel aandoende camping en de jongeman bij de receptie stelt ons voor aan de General Manager. We doen eerst zelf een rondje over het terrein en verbazen ons niet over de 5 sterren. We hebben een pasje gekregen voor het sanitair gebouw en dat is werkelijk geweldig. Na ons rondje gaan we in gesprek met de General Manager (alweer een vrouw!!) en ze vertelt dat ze nu vier weken hier aan het werk is. Ze heeft veel vragen en we zitten lang te praten.

Op naar de volgende camping die nog 40 kilometer verder landinwaarts ligt. We komen langs een vrij grote ICA (-supermarkt) en halen daar wat te eten. Het is een beetje laat voor de lunch en te vroeg voor het avondeten maar omdat we nog een camping langs moeten en daarna nog ruim 200 kilometer terug moeten naar Burträsk, besluiten we gewoon nu, om half vijf, te eten. We eten in het zonnetje (hebben nog geen regen gehad!) naast de auto een zelf samengestelde bak sla/gegrilde kip/bonen/quinoa/coucous/tomaten/feta/oriander) (heel gezond) met daarbij tacochips met kaassmaak (iets minder gezond maar van maïs, dusss). Het is maar goed dat we zo flexibel zijn ingesteld. Voor alle zekerheid hebben we bij de ICA ook nog een donut en een muffin gekocht voor als we onderweg 'gammel' worden. (we bedoelen de Nederlandse betekenis van gammel, niet de Zweedse want dan is gammel oud).

De camping in Kattisavan heeft een nieuwe eigenaresse (inderdaad, weer een vrouw) en ons bezoek komt helemaal niet gelegen. Ze heeft ook geen idee van de website en boeken van ACSI en we spreken af e.e.a. in een mail te zetten zodat ze alles rustig kan nalezen. Dat vindt ze fijn. Ze zit midden in het renoveren van de camping. Het moet een truckstop worden met een Amerikaanse diner en daarbij doet ze dan de camping. Grote plannen, altijd leuk.

Voor de terugweg kiezen we een iets andere route dan we hier naar toe hebben gereden. Volgens de navigatiemevrouw moeten we ervan uit gaan dat we om 23.00u op de camping kunnen aankomen. Dat lijkt wat overdreven, uiteindelijk zijn we om 21.15u. weer terug. Dat had nog een half uur sneller gekund maar op de terugweg zitten weer wat stukken zandweg. Of eigenlijk zijn het maar halve zandwegen want niet alleen is het asfalt verwijderd maar er is ook een rijbaan afgesloten. Gelukkig is er geen ander verkeer want dan zou het erg krap zijn geworden. De zon staat lager en er zijn lange schaduwen. Uit voorzorg stel ik een fototoestel met telelens in op een hogere ISO zodat ik, mochten we wild zien, niet alleen zwarte vlekken krijgen. (hogere ISO=minder licht nodig voor een heldere foto). We speuren de bosranden af, daar zijn er hier erg veel van en dan zie ik een paard, of is het toch een eland?? Erik gaat op de rem, in de achteruit, doet ondertussen aan mijn kant het raam naar beneden, zet de alarmlichten uit en ik heb de telelens in de aanslag want gelukkig zit het eland aan mijn kant van de weg. Als ik inzoom weten we zeker dat het een eland is. Nog wel een jonge en zonder gewei maar al zeer indrukwekkend van formaat. Hij/zij staat doodstil en kijkt ons recht aan. Alleen in de oren zit wat beweging. We kijken een tijdje en gaan dan weer verder. Tot we aan Erik's kan van de weg, ook weer op een donker plekje, nog een eland zien. Ook nu weer in de achteruit en het verdere riedeltje. Deze is wat ouder en een maatje forser en ook deze kijkt ons aan en houdt ons goed in de gaten. We maken wat foto's en wat film en dan rijden we weer verder richting camping.

Wat een super dag. Het landschap hier is schitterend, lekker heuvelachtig, veel meren en rivieren, donkere bossen en met wild. Dit is echt geluk hebben.

foto 'ff checken' is van een auto die van de weg was gereden en we niet wisten of het wel of niet net was gebeurd. Erik heeft even gecheckt of er nog iemand in zat. Dat was gelukkig niet zo.

eland:

zandweg: