Naar Göteborg

Van de camping in Mariestad naar de boot in Göteborg is zoiets als één keer gas geven en we zijn er. Bijna dan hè want natuurlijk pauzeren we ook nu nog wel een keer want we willen niet te vroeg bij de Stenaline voor de poort staan.
De noordkant van Göteborg is opgebroken, smalle rijstroken, veel beton en vrachtverkeer. Het lijkt erop dat ze nog wat tunnels aanleggen om het verkeer uit beeld te halen. We komen zonder oponthoud op het terrein van de Stenaline en we sluiten aan in de rij. We bereiden ons voor op lang wachten, de boot vertrekt vanavond rond 19.00 uur. We draaien een paar poten uit, het neuswiel gaat naar beneden en ik maak nog wat te eten. En dan begint het plotseling voor ons al te rijden. Snel de boel afgeruimd, de tas voor op de boot stond al klaar, poten in, neuswiel omhoog en aansluiten naar de meneer in het controlehokje. Die is heel streng, hij vindt het nodig ons te wijzen op een naamsfout, we hebben onze roepnamen gebruikt in plaats van onze volle namen. Foei, foei...... En dan van zo'n snotneus. We hebben geen zin in gedoe en dus 'bewegen we mee', "ja dat is heel dom van ons, nee dat doen we nooit als we gaan vliegen, hoe kan dat nu toch fout zijn gegaan". Na een paar keer sorry van onze kant heeft hij genoeg zijn statement gemaakt en krijgen we onze toegangskaarten.
De jongeman heeft geluk dat wij zo helemaal ontstresst zijn (dat is vast geen juist Nederlands woord). We rijden het schip in aan de voorkant, parkeren waar ze ons willen hebben en gaan dan op zoek naar dek 11 en onze hut. Ook voor terug hebben we een panoramahut en we doen menig bezoekje aan de koffie/thee/chocolaatjes/fruit hoek. Er staat zelfs wijn en er zijn bubbels maar die zijn aan ons niet besteed.
We melden ons keurig op tijd in het restaurant waar we een mooi tafeltje vlakbij het raam krijgen. Bij de buffetten staan lange rijen, voornamelijk Nederlanders. Ze zijn op reis met OAD en het lijkt er erg op dat ze tijdens de reis te weinig te eten hebben gehad. Er wordt volop gespit in de schalen en gezocht naar de grootste stukken vlees e.d..
Tijdens het eten 'gaan we los', de boot dus hè, niet wij. We passen gelukkig weer onder de brug door en dan varen we eerst tussen de scheren door en later op open zee. De overtocht is kalm en gaat grotendeels aan ons bewustzijn voorbij.