Nog steeds in Karasjok

Inderdaad, nog een hele dag in Karasjok. Voor het eerst deze vakantie blijven we een tweede nacht op dezelfde camping. Iedereen om ons heen vertrekt, de ene heel geruisloos en een ander nadat de motor van de camper een half uur heeft staan draaien. De meesten gaan naar de Noordkaap of komen er van terug. Het zou in één dag vanaf hier te doen zijn.

Wij gaan vandaag een rondje langs de bezienswaardigheden van Karasjok maken en we beginnen bij het parlementsgebouw. We zijn te vroeg voor de rondleiding van 13.00u maar de man in Sami kleding bij de balie geeft ons een brochure waar, volgens hem, hetzelfde in te lezen is als tijdens de rondleiding wordt verteld. Handig, hoeven we niet twee uur te wachten. Het is een mooi gebouw, zeker ook van de buitenkant. In de centrale hal is de bibliotheek gevestigd, hangen oude foto's en een rendiervel waarop te lezen is dat Koning Olav in 1989 dit Noorse Sami Parlementsgebouw heeft geopend.

Na dit gebouw rijden we naar de 'messenmaker', vanuit de winkel zouden we moeten kunnen zien hoe Sami hun messen maken en bewerken. Dat valt een beetje tegen, in het kleine winkeltje met veel souvenirs 'made in China' zit een glazen wand en ergens achterin de werkplaats zit iemand met een hamer ergens op te slaan. Maar, we zoeken al dagen naar een thee-ei (voor losse theeblaadjes want die ik van huis heb meegenomen heeft te grote gaten en dan heb ik meer blad in het glas dan in het thee-ei) en die verkopen ze hier als souvenir voorzien van een replica van de bovenkant van een trommel van een sjamaan. Zo dat is een lange zin...…. Dus we kopen alleen een thee-ei bij de messenfabriek en gaan dan even de benen strekken. Vlakbij ligt een multi cache, dat betekent dat je meer dan één opdracht moet vervullen voor je bij het eindpunt bent. Stages worden die genoemd en deze heeft er twee. Bij de plaatselijke kerk moeten we informatie verzamelen en met behulp van die informatie kunnen we de eind coördinaten berekenen en daar dan op zoek gaan naar de container. Toen de Duitsers in de tweede wereldoorlog aan hun terugtocht begonnen hebben ze heel Karasjok platgebrand. Alleen deze kerk hebben ze gespaard. In de tekst over de cache staat verder dat de eind coördinaten bij het pad zijn waar de bevolking over is gevlucht richting Zweden. We vinden op het kerkhof de informatie en berekenen waar we naar toe moeten. We laten de auto staan en trekken de regenjassen aan, ondertussen schijnt de zon maar het regent ook en het is ook nog eens knap koud. We doen de regenhoezen over de rugzakken en dan gaan we op pad. Het is een kilometer lopen en dan zijn we bij een steil zandpaadje waar we naar boven lopen. We zoeken en vinden vrij vlot de container in de bodem van een stuk afgezaagde boom. Ons doel voor nu staat wel heel haaks op de ellende die de bevolking ondervond en die ze noodzaakte om te vluchten.

Terug bij de auto bedenken we ons volgende doel: we gaan naar het Sapmi Park, een openlucht museum met een glasblazer, een filmzaal, een winkel en een café. Helaas is nog niet alles open of 'in actie'. Een juffrouw achter de balie vertelt dat volgende week de activiteiten weer starten, dan zijn er mensen in klederdracht bij de hutten, lavvu's (tenten), in het restaurant en in de koffiecorner. Die mensen zijn er nu niet maar we kunnen wel naar de filmzaal. Speciaal voor ons twee wordt het filmprogramma opgestart. We moeten even wachten nadat we hebben betaald en dan komt dezelfde juffrouw ons vertellen over de zomer- en winterkleding, over de laarzen van rendiervel, het drijvende reiswiegje voor de baby en over de versierde botten. Wanneer Sami bepalen dat een rendier moet worden gedood dan gebruiken ze 'alle onderdelen'. Zodra zij klaar is met haar deel, gaat er een deur open en worden we in de volgende ruimte toegelaten. Daar hangen twee grote beeldschermen waarop we een film zullen zien met informatie over de gebruiken en geschiedenis van de Sami. Als die film klaar is gaat er een andere deur open en komen we via een gang in een tweede filmzaal. Daar is het onderwerp de religie van de Sami. Heel kort samengevat komt het erop neer dat je moet luisteren naar de hartslag van de aarde. Ons wordt duidelijk door de twee films en door de uitleg dat Sami zich volkomen laten leiden door de natuur. Ze volgen het ritme van de seizoenen, volgen de rendieren en gaan daarin mee. Eigenlijk sturen ze niet maar zijn ze volgend. Het was een zeer leerzame dag, zo eentje die aan het denken zet.

Terug op de camping hebben we tijd om wat administratie voor ACSI bij te werken. Wachten we op onze beurt voor een wasmachine en daarna de droger. Gaan we in een nogal volle keuken een appelcake bakken die een half uur in de oven moet. Gaan we in dat half uur zelf eten in de caravan. We hebben bij de Rema verse garnalen, wokgroente en een rode currysaus gekocht en dat is gewokt en gegeten terwijl de cake in de oven staat. Erik houdt de wachtrij voor de droogtrommel daarna in de gaten en ik ga de cake ophalen...………..en dan blijkt de oven uit te zijn en zit er een nog niet half gare cake in het bakblik. Van een Nederlander hoor ik dat al een tijdje alle platen koud blijven en de eigenaar is gewaarschuwd. Nadat hij de boel heeft gereset kan de oven weer opwarmen en de cake worden afgebakken. Die heeft er geen last van gehad, de smaak is heerlijk.

Dat was dus een rustige dag, een beetje onwennig ook wel. Morgen mogen we weer verder, lekker een stukje rijden. We dalen af naar Zweden en hebben gekozen voor een omweg in kilometers via Finland. De kortere route is grotendeels over een weg die we op de heenreis naar Kautokeino hebben gereden. We kiezen als de optie er is altijd voor niet twee keer dezelfde route, bovendien zeggen ze hier dat de wegen in Finland beter zijn onderhouden.

Jullie gaan het lezen. Trusten.

PS. Dank Henny voor de info en leuk dat je ons volgt!