Naar Ifjord

Ook vandaag gaan we verder met onze reis. We starten met zon bij de camping ten noorden van Lakselv maar helaas duurt dat niet lang. In Lakselv tanken we, dat is het 'enige dat open is' op deze zondag. Gisteren hebben we tijdens de wandeling informatie gelezen over bijzondere grote rotsblokken/stenen die anders van samenstelling en oorsprong zijn dan dat wat hier regulier ligt. We komen op onze route langs een parkeerplaats waar het startpunt is voor de wandeling langs een aantal van die bijzondere keien. De wandeling bij Rottenes is drie km. lang en ondanks de miezerige regen gaan we de route lopen. Ook hier weer veel informatieborden en ook hier in drie talen, dat is handig. Want één van de drie is Engels. We leren dat dit gebied tussen de 400 en 600 miljoen jaar oud is. We zien een rotsblok dat vanuit de Dolomieten, dus vanuit Italië hier terecht is gekomen in de ijstijd en dichter bij de fjord zien we een blok dat 'conglomeraat' wordt genoemd en 600 miljoen jaar oud is. Dit ziet eruit als een brok cement met daarin andere keien maar ook een stuk hout. Een samenstelling dus van van alles wat in de buurt lag.

We leren heel wat, we hebben wel wat met keien en ik moet me erg bedwingen om de jaszakken niet vol te stoppen 'met mooie'. Ook vlakbij de fjord ligt leisteen met hele dunne laagjes, het lijkt wel papier. Mooi om al die verschillende soorten lagen te zien. Het is een prachtige wandeling en gelukkig was het net niet te koud of regende het net niet te hard. We rijden weer verder over de 98, waar de maximum snelheid of 60 of 70 is. Dit is meer een binnenweg en bij iedere brug, zijweg of onoverzichtelijke plek (en daar zijn er heel veel van) moet de snelheid omlaag. Het asfalt heeft hier duidelijk last van winterse omstandigheden, er zitten veel scheuren in die soms wel maar vaak ook niet zijn opgevuld. Het is een route om langzaamaan te doen. Dat komt goed uit want zo zien we een arend in de berm die zich tegoed doet aan een karkas van een rendier. En we zien veel rendieren op en naast de weg en sinds we weten dat ze zo goed over de vangrail kunnen springen, doen we extra voorzichtig als de groep is opgedeeld in tweeën.

In Kunes rijden we de camping op waar helaas niemand bij de receptie is. Er zijn twee nummers aangeplakt maar bij alle twee krijgen we de voicemail. Jammer, dan maar een rondje zonder handtekening. Het is echt een doorgangscamping. Er zijn veel vaste staanplaatsen met Noren die blokhutten voor hun caravan hebben geplaatst. Het zal reuze praktisch zijn, zeker in de winter. De tweede camping ligt in Ifjord, volgens de beschrijving in de gids achter de benzinepomp. Dit is een verlaten boel met een heel hobbelig terrein zonder zichtbare electra punten. We moeten hier, min of meer, wel overnachten maar bij de receptie is ook hier niemand aanwezig. Weer wordt een voicemail ingesproken en helaas ook hier, worden we niet teruggebeld. We rijden de bult af en de camping op. Bij het toiletgebouw zitten aan de buitenkant twee stopcontacten. We checken of er spanning op zit door de mixer uit de caravan te halen en de stekker in het stopcontact te doen. De mixer doet het en dus kunnen we hier stroom tappen. We zoeken een zo egaal mogelijk en droog mogelijk stukje en dan zet Erik de caravan er neer. Stroom wordt aangesloten, poten draaien we uit, we zetten twee ACSI bordjes voor de ramen, zetten een thermosfles met thee en dan gaan we met de auto verder.

Op de kaart gezien moeten we namelijk vanaf hier 100 km. naar het noorden voor een camping controle in Mehamn. Daar houdt zo ongeveer de wereld op. We bellen eerst of er wel iemand aanwezig is en we maken een afspraak voor later vanmiddag. De route is prachtig maar we zijn blij dat de caravan niet mee hoefde. Het grootste deel van de 100km. is of flink klimmen of flink dalen en meestal is de weg maar 4 meter breed. En met een caravan van 2.30 buitenmaat zouden we niet veel ruimte overlaten aan andere weggebruikers. De weg gaat over de Nordskyn hoogvlakte. Die ligt maar op iets meer dan 300 meter hoogte maar het is er net zo kaal als bij de Noordkaap. Er groeit nauwelijks wat, er ligt nog heel veel sneeuw en eigenlijk doet het ons denken aan IJsland. Na 100 km. rijden we Mehamn binnen en de camping ligt bij een bedrijf dat rorbuer verhuurt en activiteiten organiseert. We hebben wat twijfel over of dit echt een camping is of een bedrijf met wat stroompalen langs de weg. Maar goed, er is een receptionist aanwezig die met ons het formulier van ACSI doorneemt. Hij werkt er sinds anderhalve maand, woont in het dorp (groene huis aan de overkant van de haven) en was hiervoor 17 jaar onderwijzer. Hij wou eens wat anders en het bevalt hem goed. Een leuk gesprek dus en een schitterende stek.

Als we klaar zijn rijden we nog even Mehamn in zodat we ook een beeld krijgen van wat hier te doen is. Op zondag is dat niet veel, geen idee of dat op andere dagen wel is maar vandaag is het in ieder geval heel rustig. Omdat we nog zo'n anderhalf uur terug moeten rijden besluiten we wat te zoeken om te gaan eten. Op Foursquare vinden we een restaurant maar dat ziet er heel verlaten en donker uit. Middelpunt vandaag in Mehamn is een soort winkeltje/postkantoor/cafetaria waar we gaan eten. Er hangt een uitgebreide menukaart maar helaas is alleen de cheeseburger op voorraad. Dus neemt Erik die en ik neem een stokbrood zalm. Die is twee dagen geleden al gesmeerd volgens het etiket maar het lag in de koeling dus het zal wel goed gaan. En anders weet ik waar het door komt. Erik moet 6 minuten wachten op de hamburger, hij vraagt zich af of die in de magnetron wordt opgewarmd..... Maar het valt reuze mee en we kunnen er wel om lachen.

Als we terugrijden houdt het miezeren op en gaat het harder regenen. De temperatuur daalt weer tot onder de 4 graden en we zien natte sneeuw tegen de voorruit. En tegelijkertijd zien we af en toe de zon achter wolken en schitteren op de fjord. Het weer is hier zeer veranderlijk. Als we bij de camping aankomen zit er iemand in het gebouw met de receptie. Die weet niks van de camping en ACSI, de eigenaar zit in voormalig Joegoslavië en die moeten we maar een mail sturen. Dat zullen we doen. In de caravan gaat snel de kachel aan en zet Erik koffie.

We zijn in voor ons 'nieuw gebied', toeristen komen hier niet toevallig omdat het buiten de doorgaande route ligt. Maar bijzonder is het wel, zo helemaal bovenin Noorwegen.