Skittenelv e.o.

Vandaag blijven we op de camping in Skittenelv. We beginnen met een paar rondjes lopen maar het loopt niet lekker. Na nog geen drie kilometer houd ik het voor gezien. Geen idee waardoor het komt, misschien het lopen over het asfalt/grind pad, of de kou (vier graden) of dat we op 69 graden Noorderbreedte staan, meer zit er niet in. Erik is meegelopen en als hij bezig is met zijn uitlooprondje ontdekt hij midden op het pad tussen twee houden planken een nest met daarin drie eieren. Het blijkt van een scholekster te zijn. Tijdens het lopen zijn we er zes keer langs heen gekomen zonder het te zien maar gelukkig ook zonder er op te trappen. Nadat we gestopt zijn met hardlopen zien we de scholekster er ook geregeld weer opzitten. Dat is wel zo prettig voor de eieren.

We drinken uitgebreid cappuccino, in de caravan. Waar de kachel ondertussen op 6 staat. Het is knap guur buiten maar gelukkig valt er bijna geen regen. We zien wel heel wat buien voorbij trekken, zo prettig als je zover weg kunt kijken, maar de meeste druppels vallen niet op ons.

We kunnen om twee uur bij de eigenaren terecht. Omdat we vorig jaar zo hartelijk zijn ontvangen, hebben we ze een Nederlands souvenir meegenomen: een ontbijtkoek met appel en kaneel. Daar is ze erg blij mee. We krijgen koffie voor we goed en wel zitten en we duiken in het papierwerk/de website/de advertenties/de concurrent in Tromso/het internet en nog een paar onderwerpen. Na een uurtje stappen we weer op, als we wat ACSI pennen achterlaten krijgen wij een reclamepen van de camping. Terug in de caravan werk ik de bestanden op de computer bij en bedenken we wat we vandaag verder nog gaan doen. Eigenlijk wilden we naar het uitzichtspunt boven Skittenelv lopen omdat daar een geocache verstopt ligt maar veel zin hebben we eerlijk gezegd niet. Dat komt vooral door de kou.

Omdat het droog blijft en vrij helder is besluiten we om half zes toch nog te gaan lopen. We nemen niet veel mee, jassen trekken we direct aan, fototoestel hangen we om en in de rugzak gaan de papieren en portemonnees (één met euro's, één met zweedse kronen en één met noorse kronen). Er gaat nog een flesje ranja mee en wat chocola voor energie (en voor lekker). We moeten eerst een stuk langs de weg lopen, de campingeigenaar zei "ongeveer 500 meter" en dan moeten we bij een rood en een geel huis het pad zien. We zien heel veel rode en gele huizen maar nergens iets wat op een pad lijkt. Als we een schuur met stokvis langs de zijkant zien lopen we daar naar toe en dan zien we per toeval ook de aanduiding voor een wandelpad: rode stippen verf. Op een steen, op een boom of zoals hier op de hoek van een schuur.

We nemen het pad het bos in. Waarschijnlijk zijn er nog niet veel wandelaars geweest want het is zoeken naar een pad tussen de berkenbomen. De rode stippen staan op regelmatige afstand en zo maken we onze eigen weg naar boven. Over een afstand van nog geen twee kilometer stijgen we naar 385 meter hoogte. Tot we bij een grote kei uitkomen waar de route eindigt. We zijn dan al boven de boomgrens, tussen de sneeuwresten en met geweldig uitzicht over de fjord en de bergen aan de overkant. Heel diep beneden zien we de landtong waar de camping op ligt en als we helemaal maximaal inzoomen (met het fototoestel) zien we onze caravan en auto. We zijn trots op de prestatie want makkelijk was het niet. Onderweg hebben we nog een (half) gewei (één tak) van een rendier gevonden en die gaat mee achterop de rugzak. Staat heel stoer.......

De afdaling is vergeleken met het stijgen een fluitje van een cent. Al is het terugvinden van het pad soms lastig. Om 20.00u zijn we terug bij de caravan. Hoe ver we gelopen hebben weten we niet precies. De telefoon vond het te koud om nog van dienst te zijn dus halverwege, bij de top, hield die er mee op. Maakt niet uit, het was een schitterende wandeling met prachtig uitzicht.