Antelope Canyon Tour

We hebben voor alle zekerheid de wekker gezet op de telefoon, we worden op tien over negen opgehaald bij de ingang van de receptie. We zijn met zes personen, nog twee Nederlanders en twee Amerikanen ("we are originally from Seattle but we sold everything and live in a tin box now"). Ze wonen in de camper dus. Keurig op tijd worden we opgepikt en naar het verzamelpunt in Page gebracht. Daar moeten we eerst betalen en vervolgens worden we ingeladen in een soort van 'veetransport' met het enige verschil dat wij op banken in de laadbak kunnen zitten. We moeten ons voorbereiden op een snelle route over de 'highway' en een 'bumpy road in the riverbed'. Er zit een rail om ons aan vast te houden. De sfeer zit er al snel goed in, we zitten met 13 personen in de wagen bij twee gidsen, beide Navajo.

We zijn in 2008 ook in de Antelope Canyon geweest en we verwachtten dat we nu naar hetzelfde punt zouden gaan maar dat blijkt niet helemaal te kloppen. Toen zijn we, blijkt nu, in de Lower Canyon geweest en vandaag gaan we de Upper Canyon bekijken. Dat is mooi want dat is nieuw. Zodra we de weg af zijn begint het stuiven en schudden door het mulle zand van het rivierbed. Na een poosje parkeren we achteraan bij nog veel meer 'veewagens'. Er zijn al veel groepen binnen in een canyon die vele malen groter is dan we hadden gedacht. Onze gidsen nemen alle tijd om dingen aan te wijzen, de tijd te nemen of foto's voor of van ons te maken. Het is een geweldige belevenis van begin (op de camping) tot aan het eind. We horen dat de canyon gemiddeld per jaar 20 keer te maken krijgt met een soort springvloed, dan stijgt het water tot meer dan 10 meter hoogte. In Page zelf valt niet zo veel maar blijkbaar kunnen ze de vloed verwachten als er 30 km.naar het zuiden flinke regenval is. We kunnen aan de wanden zien hoe hoog het water dan komt te staan. De kleuren zijn in de Canyon prachtig, de golven en strepen in de rotsen, op sommige plekken kun je boven je het daglicht zien. En op andere stukken is het weer aardedonker en moet je uitkijken dat je niet je mede 'tourgenoten' omver loopt. We zijn erg blij dat we voor deze excursie hebben gekozen.

Er zit wel een klein schaduwkantje aan: onze compactcamera houdt er in de canyon mee op, er is geen foto meer mee te maken en dat is behoorlijk balen want deze camera gebruiken we erg graag en veel. Ook omdat we ermee kunnen internetten en foto's op het toestel mee kunnen bewerken.

Terug op de camping bekijken we de schade aan het toestel. Gelukkig blijkt het mogelijk om de foto's die we er nog mee hebben kunnen maken af te halen. We proberen van alles, batterij eruit, resetten, andere batterij erin maar niks helpt en we geven het op. Na een kort groepsoverleg (kan heel snel als je maar met twee personen bent) besluiten we dat we nadat we hebben geluncht naar de Wal*Mart rijden om te kijken voor een andere.

Eerst is Erik nog even de helpende hand voor de twee Nederlanders die bij ons in de veewagen zaten. Ze hebben geen stroom meer in hun camper en de radio doet het ook niet. Ze blijken een schakelaar te hebben omgezet in een poging om de buitenlamp uit te doen. Als Erik vraagt (bij wijze van grap) of hij met nog meer kan helpen, komt er een hele lijst. Ze weten niet hoe ze water moeten tanken, afvalwater moeten lozen, hoe de boiler aan moet en hoe de kachel werkt. Als ik terug denk aan de instructies die wij bij de start kregen, vind ik dit wel sneu. Ze hebben bij een andere touroperator gehuurd en hebben alleen een video gezien. Ze zijn helemaal opgelucht als ze gaan rijden, ze hadden hun toilet nog niet durven gebruiken omdat ze niet wisten hoe ze moesten legen.....letterlijk een opluchting dus!

Zoals bedacht rijden we naar de Wal*Mart aan de rand van Page. Ze hebben er vrijwel hetzelfde toestel, net even een iets ander type maar in mogelijkheden gelijk. Enige verschil is dat onze oude wifi en 3G heeft en deze alleen wifi. We zijn er blij mee. In de camper stellen we datum en tijd in en zetten we de geheugenkaart over. Dan rijden we in de richting van Lake Powell waar we nog wat caches willen vinden. Page ligt namelijk nog net in Arizona en daar hadden we nog niets 'gescoord'.

We komen, per toeval, langs een bord waarop aangegeven wordt dat er een wandeling te maken is en we gaan kijken hoe groot de tocht is en wat er te zien is. De trail heet 'hanging gardens' en is bijna twee kilometer lang. Fluitje voor ons dus we gaan op pad. Door mul zand, over rotsen met ribbels of hele gladde rotsen, bult op en bult af. We komen ook bij de hangende tuinen, dat blijken varens te zijn in een soort grot. Hartstikke mooi maar ik ben veel blijer als ik doordat we een andere route terug nemen een bloeiende cactus zie. We zien nog een aantal hagedisjes en een dik soort hagedis (sorry weet niet wat voor 'type'). We lopen nog een extra stuk in de richting van de Colorado River maar die is verder weg dan gedacht. De lucht betrekt en het wordt frisser. We zijn in t-shirt gaan lopen en we krijgen het wat kouder. We hebben bijna vier kilometer gelopen als we terug zijn bij de camper. Nog steeds zonder cache te hebben gevonden.

Daar doen we nog even wat moeite voor: de camper een paar keer file parkeren en nog wat kilometers lopen maar dan hebben we tenminste wat smilies gescoord. (daarmee worden de vondsten aangegeven op onze pagina bij geocaching.com). We komen (toevallig??) weer langs de Safeway en daar parkeren we voor een grote cappuccino. We doen nog wat aan 'window shopping' en dan vinden we het wel tijd om te gaan eten. Er zijn hier veel Italiaanse en Mexicaanse restaurants en daarom gaan wij eten bij een 'Indian & Thai Cuisine'. Inderdaad, typisch wij, altijd net even anders. Het eten smaakt goed, mijn milde variant is heerlijk en Erik, heel stoer, heeft gekozen voor een 'hot' versie van zijn chicken pathay. Gelukkig zijn de glazen hier ook XXL.

Dan terug naar de camping waar we nog net bij het laatste daglicht kunnen parkeren en Erik de boel weer kan aansluiten. We hebben een mooie dag gehad, veel gedaan en veel gezien. Nu kijken of we de foto's bij het verhaal kunnen uploaden. Al zal het selecteren van de tocht van vanochtend nog een hele klus zijn.