Op wintersport

Vanmorgen brood gesmeerd, de rugzak ingepakt, jassen en truien mee: we gaan de bergen in. We rijden onderlangs de kust tot voorbij Limassol en moeten dan rechtsaf naar het Troödosgebergte. We hebben een wandeling gevonden van ongeveer 7 kilometer op de hoogste berg van Cyprus, de Mount Olympos. Aangezien we geen goede kaart of navigatie hebben, hebben we vooraf opgeschreven welke wegnummers we moeten volgen. We rijden langs Limassol in afwachting van de B8. Er zijn voldoende afritten maar nergens staat de B8 aangegeven. De namen van de plaatsen worden in twee talen genoemd op de borden maar zijn zo lang dat je al bij het volgende bord bent voor je weet wat er stond. Het gaat niet zoals we zouden willen, we hebben waarschijnlijk iets gemist.

Op de kaart van Hertz (niet met schaal of wegnummers) denken we te zien dat we maar beter van de grote weg af kunnen. Op goed geluk rijden we het binnenland van Cyprus in, in de richting van de bergen. Nu we de B8 niet hebben gevonden, of het alternatief de B9, rijden we over smalle weggetjes, dwars door de bergdorpjes met prachtige namen. Eigenlijk is deze route veel mooier. We willen wel bij iedere haarspeldbocht stoppen om van het uitzicht te genieten.

Uiteindelijk komen we toch aan in Troödos wat uit niet veel meer dan een paar hotels en een toeristenbureau bestaat. Dan het volgende struikelblok: de wandelroute kunnen we niet lopen. Oorzaak: sneeuw!! Er ligt nog heel veel sneeuw hier op de berg en de liften zijn nog in gebruik. Caches vinden bij zo'n pak sneeuw is natuurlijk ook onbegonnen werk. Dan maar van het heerlijke weer genieten, dat is geen straf.

Voor de route terug heb ik een binnendoor weg uitgestippeld met dank aan de Hertz-kaart. Helaas kun je daarop niet zien wat voor soort weg het is en de borden blijven voor ons een raadsel. We willen proberen nog een cache te vinden die gelegd is bij een plek waar in de Venetiaanse tijd bruggen zijn gebouwd. Dat betekent dat ze ongeveer 600 jaar oud zijn. Een aantal van die bruggen zijn onlangs (her)ontdekt. De weg die we kiezen gaat de goede kant op, maar al na een paar kilometer gaat die over in een zandweg en van anderhalve rijbaan in één rijbaan breed. Er liggen veel keien op de weg wat het erg lastig maakt om te rijden. Gelukkig zijn er geen andere automobilisten. We besluiten dat het verstandiger is om om te draaien maar dat is nog een hele klus. Ik mag de aanwijzigingen geven en Erik volgt het keurig op. Na 9 keer heen en weer (!!) staat de auto de andere kant op en kunnen we weer terug. Dan maar geen cache en geen Venetiaanse brug.

Het wordt een lange terugreis. Niet dat we verdwalen of zo, want we weten continu wel waar we ongeveer zijn en we blijven ook wel in de bewoonde wereld maar toch, als we uiteindelijk de bergen uit zijn blijken we nog 60 km. naar Nicosia te moeten en vandaar is het dan nog weer dik 80 km. naar Agia Napa.

Om half zeven zijn we terug bij Mon Repos, een beetje gaar maar we hebben wel een schitterend stuk van het binnenland gezien. En wie heeft er nou zoveel sneeuw op vakantie in Cyprus?!