Vervolg maandag

Om zes uur kunnen we ontbijten en we hebben tien minuten want dan komt het busje. We moeten lachen als ‘het busje’ voor het toegangshek verschijnt, niet een kleine toyota-bus die we hadden verwacht maar een grote touringcar. We geven onze voucher en koffers af aan gids Selimo en gaan de bus in. We zijn nummer 5 en 6 en we moeten nog een paar adressen langs om mensen te halen. Met uiteindelijk een bus vol Nederlanders, 2 Belgen, Canadezen, Australiërs, Engelsen en heel veel Spanjaarden gaan we over weg 32 naar het oosten.

We rijden eerst nog wat hoger de bergen in en zitten dan in het Tropical Cloud Forest. Zodra we gaan afdalen hebben we een prachtig uitzicht over de groene bergen. We rijden tussen muren van gigantische varens, palmen en andere (in Nederland kamer-)planten door. In de verte zien we één van de actieve vulkanen, boven Vulcan Irazu stijgt een grauwe rookpluim omhoog.

Halverwege komen we in het gebied dat het Tropical Rain Forest wordt genoemd, we hebben geluk, het is droog als we hierdoor rijden. We rijden door tot acht uur en dan gaan we de weg af naar een restaurant. De poort wordt voor ons open gedaan en binnen zijn de tafels al gedekt. Aan het buffet kunnen we een keuze maken uit Gallo Pinto, gebakken eieren, spek, knakworst en gebakken banaan. Er is ook brood, sap en vers fruit. Ons tweede ontbijt van deze dag smaakt prima.

Het landschap verandert en in plaats van een berglandschap rijden we nu langs ananasplantages en bananenplantages. Om de trossen bananen hangen grote blauwe plastic zakken. Die hebben aan de ene kant tot doel om insecten te weren, aan de andere kant zorgen ze er ook voor extra warmte rond de tros en dat bevordert de groei. De stellages waarmee de bananen nadat ze van de palmen zijn gehaald, worden vervoerd naar het verzamelpunt lijken uit een museum te komen maar zijn nog volop in gebruik. Een groot bord geeft aan dat er in vrede en harmonie door 220 medewerkers wordt samengewerkt bij DEL MONTE.

Voor het ontbijt gaf gids Gerardo tekst en uitleg in Spaans en Engels, na het ontbijt is Selimo aan de beurt. Hij vertelt wat ons te wachten staat als we in de Pachira Lodge bij Tortuguero zijn. Vanmiddag nog is er een wandeling door de jungle over een ‘nature trail’, lange broeken, lange mouwen en vooral insmeren met anti-muggenspul. Voor morgenvroeg staat een boottocht van twee uur op het programma door de waterwegen van dit nationale park. Hiervoor moeten we om 5.30u. vertrekken! Hoezo vakantie?? Na de tocht kunnen we ontbijten en hebben we de morgen verder vrij. Na de lunch vertrekt er een boot naar Tortuguero Village waar we kunnen winkelen. Voor ’s avonds kunnen we ons inschrijven voor een excursie naar het strand van Tortuguero waar we met een beetje geluk de schildpadden aan land kunnen zien komen voor het leggen van de eieren. Die excursie is niet inbegrepen in het pakket, maar daar gaan we natuurlijk wel aan deelnemen. De lijst met regels is behoorlijk lang en er wordt streng op toegezien: geen mobieltjes, geen fototoestel, geen video, geen lichte kleding, geen sandalen, geen zaklamp. We moeten stress bij de schildpadden vermijden...

Om elf uur komen we aan bij Rio Branco waar de boten aangemeerd liggen. Er is één boot waar alle koffers op gaan en de tweede is voor onze buslading. Het is even wat wisselen van links naar rechts zodat de boot in evenwicht ligt en dan kunnen de trossen los. Er wordt druk gesmeerd tegen insecten maar volgens onze gids is dat niet nodig: we gaan zo hard dat de muggen ons niet kunnen bijhouden. Dat belooft wat! En inderdaad, het gas gaat er vol op. Onderweg zien we af en toe hutten op palen, wat hele magere koeien en langs de waterkant prachtige bloemen. Foto’s maken lukt niet, daarvoor gaan we te hard. Na twee uur varen leggen we aan bij de steiger van de Pachira Lodge, waar we worden welkom geheten met een cocktail. Bomvol vitamines, zonder alcohol, smaakt heerlijk. Dan krijgen we het kamernummer te horen (nr. 37) en kunnen we onze koffers uit de bonte verzameling halen en onze kamer opzoeken. In gebouwen op palen zijn steeds vier kamers , met ramen zonder glas, geen tv of airco, wel met een ventilator aan het plafond. Een hele bijzondere ervaring, volgens de informatie om meer te kunnen genieten van de geluiden om ons heen. Daarmee bedoelden ze ongetwijfeld de jungle en niet de buren…..

Nadat we de koffers in de kamer hebben gezet, kunnen we alweer terug voor de lunch. We hebben volpension, dat geldt voor iedereen die hier verblijft. We zitten aan tafel met de twee Belgen, heel gezellig. Ze blijven een week in Costa Rica, twee dagen San José, twee dagen Tortuguero en dan nog helemaal naar de andere kant bij Manuel Antonio National Park. Hij moet naar een beurs in Denver en we horen binnen vijf minuten dat dit maar € 200 extra kostte voor de tickets voor hem en haar omdat de rest door zijn werk wordt betaald. We zijn blij dat we de tijd aan onszelf hebben!
Om drie uur melden we ons bij het zwembad, waar we in twee groepen worden verdeeld. Eén groep (spaanstaligen) gaat met Selimo de jungle in. Wij (Engelstaligen) met Gerardo, zelfde route maar dan tegen de klok in. We doen ruim anderhalf uur over een kilometer bospad! Op een paar flinke spinnen na zien we niks wilds. We horen wel van alles maar het blijft buiten beeld. Terug bij de lodge zien en horen we in de bomen toekans en toekannets (groot en klein soort). Schitterende vogels. Als we terug zijn in de kamer is de verleiding groot om toe te geven aan de zware ogen. In plaats daarvan gaan we de foto’s inladen en het verslag maken. Om 19.00u. gaan we naar het restaurant, kijken wat de pot schaft.