Actie

Na de relaxte dag gisteren is het vandaag tijd voor actie. We gaan geocachen in het Nationaal Park Los Quetzales. Daarvoor rijden we eerst twee uur door de bergen richting Cartago, de weg die we dinsdag hebben gereden naar Playa Dominical. Dat was de laatste twee uur van die route die toen door dichte mist ging. Vandaag hebben we heel wat meer zicht, we rijden hoog boven een groene vallei. Op het hoogste punt van de route moeten we van de doorgaande weg af. We dalen zes kilometer af over een heel steil zandpad. De steilste stukken zijn geasfalteerd, gelukkig is het droog, anders zou het een grote blubberbende zijn geweest. In de eerste versnelling hobbelen we naar een heel klein restaurant. Daar moeten we entree betalen om de wandeling te mogen maken die door een stukje van het Nationale Park loopt. Het restaurant zit echter dicht, dus we trekken de wandelschoenen aan, nemen voldoende water mee en gaan op pad. We hebben ons behoorlijk ingesmeerd met anti-muggenspul en dat is nodig ook. Zodra we op het pad (paadje…) lopen zoemen de muggen ons om de kop. Het gaat over een afstand van 1,5 kilometer bultaf over een lemen pad waar veel blad op ligt. Het is lekker glibberig, dit vraagt opperste concentratie want het is niet verstandig om je naast het pad ergens aan vast te grijpen of ergens op te steunen. Zonder grote glijpartijen komen we bij het grootste obstakel van deze met vier sterren (vijf is max. voor zwaarte terrein) gekwalificeerde cache. Het is een route naar een waterval en we zijn er bijna. We moeten alleen nog even naar de andere kant van de rivier en daarvoor moeten we over een omgevallen boom lopen die dienst doet als brug. Ik stop mijn fototoestel in de rugzak, houd me vast aan het ijzerdraadje dat als ‘leuning’ dienst doet en loop een meter of anderhalf over de boom. Op de boom groeit mos waardoor het glibberig is, de leuning is in het midden los geschoten en doet daardoor geen dienst. Een dilemma, willen we naar de cache zullen we door moeten lopen. Willen we geen risico lopen en van de brug af glijden (nat pak, zere enkel, blessure fototoestel) dan kunnen we beter opgeven.

We zijn er snel uit: we nemen geen risico. Dan maar geen cache van vier sterren bijschrijven in ons totaal. Het is wel een beetje een afknapper maar we zijn niet alleen oud maar vandaag ook wijs genoeg. Terug naar de auto moeten we nu de 150 meter in hoogte klimmen. Dat blijkt nog een flinke tegenvaller te zijn, al heel snel staan we te hijgen als een stelletje oude paarden. Goed moment om even een foto te maken, ik begrijp nu heel goed waarom mijn vader dat altijd deed als we aan het bergwandelen waren in Oostenrijk. Beetje rondkijken, foto maken en op adem komen. Het levert nog mooie plaatjes op ook. Het bos is schitterend, met mossen hangend aan de bomen, bromelia’s aan de takken en er tussendoor flitsende kleine vogeltjes. Niet de quetzales waar we op hadden gehoopt maar daarvoor zijn we eigenlijk een paar maand te laat. Deze vogels komen alleen nog in dit gebied voor en de meeste kans om ze te zien is als een bepaalde boom in bloem staat (maart-juni). Vandaag is er niet één quetzales die zich in de tijd van het jaar heeft vergist en zich aan ons laat zien.

In de eerste versnelling (auto) hobbelen we terug over de zandweg naar de bewoonde wereld. We rijden naar San Isidro el General, een grote stad met veel verkeer en veel drukte. En er is een Mac! Benzine tanken doen we er ook, onze Terios heeft 1 : 14 gereden, dat is lang niet gek met deze slingerende, bult op bult af, wegen. We zien borden van een ‘megamercato’ en dat komt goed uit want we zijn door onze drankvoorraad heen. We slaan weer fruit, cola en citroenlimonade in.

Het laatste uur, van San Isidro naar Playa Dominical rijden we weer in de wolken. Als we dichter bij onze bestemming komen begint het eerst te miezeren, dan te regenen, dan wordt het een wolkbreuk en komt er ook nog een stevige bui onweer bij. We zijn doorweekt als we rennend met de rugzakken en de plastic tassen met boodschappen aankomen bij onze hut. We hangen onze kleren aan de waslijn die we in de veranda hebben gespannen, trekken droge kleren aan en kunnen dan nog uren genieten van de regen en het onweer.

Het zal toch wel weer droog worden??