Naar Malung

Nadat we gisteren twee uur later dan gepland zijn vertrokken ging flink het gas erop. Dat was te horen in de hut, er was veel meer lawaai dan bij eerdere overtochten. Onze wekker ging om half acht en op hetzelfde moment kwam de bootomroeper in actie. We hebben rustig ontbeten, de tas ingepakt, gekeken naar de brug waar we ook nu weer net onder door konden en toen was het tijd om af te dalen naar het autodek. We moesten even puzzelen hoe we in het groene trappenhuis terecht konden komen maar ook dat lukte en vandaar moesten we oversteken naar ‘blauw’. Ons ezelsbruggetje was ‘van douane naar politie’, tsjaa je moet wat als je ouder wordt. De caravan was vlot gevonden, helaas hadden andere medepassagiers meer moeite hun vehicle terug te vinden. Bij sommigen was de paniek zichtbaar toen de boeg open ging (om iedereen eruit te laten, we lagen inmiddels aangemeerd) en ze hun auto nog niet hadden gevonden.

Toen wij bijna mochten gaan rijden werd er op Erik’s raam geklopt: nog een wat paniekerig gezicht. Gisteren stond in onze rij waar alle campers en caravans werden verzameld, nog één andere auto met caravan. En hoe toevallig, ook dat was een witte Touareg. Natuurlijk kwamen de mannen even aan de praat en zo leerden we dat de andere een Jahreswagen, was. Er werd wat stiekem naar de wederzijdse banden en uitvoering gekeken en gedeeld hoe blij zij waren met hun ‘speelgoed’ (zij = de mannen). Het paniekerige gezicht was van de chauffeur van de andere witte Touareg. Hij kreeg de auto niet van het slot. Dat is echt heel frustrerend. Erik had de dikke handleiding gelezen en wist dat er een verborgen sleutel in de afstandsbediening zit. Dus Erik is uitgestapt en meegelopen naar de andere combi. In de handgreep van de bestuurdersdeur zit een sleutelgat, ook verborgen. Helaas ging ook met de noodsleutel de auto niet open. En zo bleven zij achter in de lege boot.

Wij konden om kwart voor tien de frisse lucht in en in de rij voor de douane. Een blik in de auto en we werden doorgezwaaid. Välkommen i Sverige!. De navigatie in de auto hadden we gisteren al ingesteld maar de mevrouw die normaal de route doorgeeft was nog in Duitsland. Ze bleef aangeven dat we met de boot mee moesten en nog zo’n 1000 km moesten rijden. Niet handig, dus snel de reserve navigatie van de achterbank gepakt, ingesteld en tegen de ruit geplakt. Na zo’n 10 kilometer was de VW mevrouw ook weer op de juiste plek aanwezig en streden zij en de mevrouw van de Garmin om de eer wie het snelst de aanwijzing kon doorgeven. Helaas hadden ze niet alle twee dezelfde route voor ogen en had de VW mevrouw alleen de beschikking over een sterk verouderde kaart. Dan maar zelf op de borden letten. Het is ook niet zo ingewikkeld, bij het verlaten van het terrein van de Stena Line kies je voor de E45 en daar blijf je dan ongeveer een week op rijden………..

Het is warm in Zweden, bij aankomst al 19 graden en dat loopt in de loop van de dag op naar 23. De truien gaan weer uit en T-shirtjes halen we uit de kast. De E45 is deels vierbaans, deels driebaans en deels een tweebaansweg (en soms nog iets minder). Het is rustig rijden, afhankelijk van het aantal banen schakelen we tussen 50 en 110km. Nou ja, zo hard rijden wij natuurlijk niet maar dat is wat er gereden mag worden op stukken waar vier banen zijn. We maken een koffie/lunch stop rond 12 uur en om 3 uur draaien we in Torsby bij de Coöp het parkeerterrein op. Bij het langsrijden hadden we al gezien dat er voldoende ruimte is voor ons en dat we ons niet ‘klem hoeven te rijden’. We doen boodschappen voor de komende dagen en besluiten dan niet in Torsby te overnachten maar nog een stukje door te rijden naar Malung.
En daar staan we nu op de camping, nog steeds in de volle zon (20.10). De receptie was onbemand maar door even te bellen met de eigenaar konden we een plek krijgen. Hij gaf telefonisch de code door van een kastje bij de ingang. Daarin zat een envelop met een sleutel voor het stroomkastje van plek nummer 4. In de envelop stoppen we het kampgeld en dat doen we dan weer door de brievenbus. Soort van zelfbediening.

Bij de Coöp hebben we o.a. verse kabeljauw gekocht en dat eten we vanavond, met broccoli. Lekker buiten in het zonnetje, alleen af en toe geplaagd door een dikke groene vlieg. Ach ja, we staan op het platte Zweedse land. Na de koffie gaan we nog even het dorp in, er loopt een wandelpad van de camping, over de brug, naar Malung. We zijn hier eigenlijk altijd doorheen gereden op weg naar de camping in Mora.

We zijn terug in de caravan na een rondje door het dorp. Het is niet erg dat we hier altijd doorheen zijn gereden. Het was fijn even wat te lopen, het centrum ligt op ongeveer een kilometer van de camping alhoewel centrum zwaar overdreven is. Het waren vooral leegstaande panden, verveloze houten huizen en heel veel oude auto’s. Met harde muziek, vooral van die bassen waarvoor de ramen open moeten staan. Het mooiste was eigenlijk de zonsondergang vanaf de brug. Of beter gezegd, de bijna zonsondergang.

Trusten!