van Å tot Reine

Het heeft vannacht flink gesneeuwd, er ligt zeker tien centimeter verse kraaksneeuw. Iemand van de receptie komt met een XXL maat sneeuwschep langs om paadjes naar de voordeuren vrij te maken. Dat is nog eens service. Na het ontbijt trekken we onze wind- en waterdichte outdoorbroeken aan en dan gaan we de auto uitgraven. Rijden op de verse sneeuw is geen enkel probleem door de spikes in de banden. Bij Reine gaan we de eerste parkeerplaats op om een zelfde foto te maken als gisteren maar dan nu met een sneeuwlaag. De wind komt hier stevig om de hoek waaien en een horizontale foto maken is een hele kunst.

Vanaf Reine rijden we het laatste stukje over de E10 naar het zuiden, tot aan Å. Hier parkeren we de auto op de plek waar de weg ophoudt. Op het grote parkeerterrein staan nu maar weinig auto's en als we over het voetpad naar de kust lopen zien we geen enkele toerist. Wat een verschil met Å in de zomer. We zien trouwens aan een bord dat het een voetpad is maar hier is geen sneeuw geruimd en onder de laag wit zit een spekgladde ijslaag. Er worden wat slippertjes gemaakt op weg naar de kust maar we blijken nog goed ons evenwicht te kunnen bewaren. Met andere woorden, we blijven overeind.

Aan de horizon komt de zon onder bewolking door, dat geeft wat kleur aan het verder zwart witte plaatje. Het is indrukwekkend, dat woord gebruiken we vaak, net als imponerend en schitterend maar dat zijn wel de drie woorden die de omgeving typeren. We zoeken de auto weer op en rijden een paar kilometer terug richting Reine. Bij een parkeerplaats bij de Djupfjordbrua stoppen we en gaan we op zoek naar een cache. Daarvoor moeten we een paar honderd meter lopen naar een kunstwerk dat Blåøyet Amfi heet, een kleine cirkel stenen nu nauwelijks herkenbaar door de laag sneeuw. Wonder boven wonder vindt Erik de tupperware bak en kunnen we onze naam in het logboek zetten.

In Reine willen we nog een keer naar de plek waar we gisteren over de pier hebben gelopen maar de weg is hier niet geruimd en omdat we slechte ervaringen hebben met vast zitten met een huurauto rijden we niet verder. De bergen zijn schitterend, zeker nu er hier en daar wat zon tussen de toppen door komt. We maken mooie plaatjes, vinden we. We lunchen bij Anita's sjømat, dit keer kunnen we niet op het terras zitten maar zoeken we binnen een plekje. Het kleine restaurant is direct verbonden met een loods waar vis wordt schoongemaakt en wordt gerookt. Verser dan dit kan niet. De aanlegsteiger voor de vissersboten zit naast de loods.

We rijden terug naar onze hut en na een kop koffie gaan we weer naar buiten. Het is nog ongeveer een half uurtje licht en omdat er nog steeds een beetje zon is willen we daar van profiteren. En met ons nog veel meer mensen met fototoestellen en statieven. Een paar huurbusjes vol Japanners rennen heen en weer, ploffen het statief in de sneeuw, maken een foto en klappen de boel weer in. Hup, hup naar een volgende plek en dan alles weer opnieuw.

's Avonds houden we diverse apps in de gaten voor de vooruitzichten om het Noorderlicht te kunnen zien. Een sms van Rob van het PLC meldt dat er geen activiteit wordt verwacht. Het is bewolkt en de zonnewind 'waait' niet. Geen probleem, in deze hut hebben we geen tv maar die missen we ook niet. Ik heb deze dagen al vier boeken uitgelezen! Met de kaart nog even op tafel kijken we naar de route terug morgen naar Svolvaer. Afhankelijk van het weer willen we nog één of twee 'uitstapjes' vanaf de E10 maken.

Hilsen fra oss.