Naar Jämsänkoski

We vertrekken om 10 uur vanaf camping Härmälä in Tampere, de navigatie staat ingesteld op een camping ten noorden van de stad. De beloofde regen valt gelukkig nog niet, het is zelfs weer 18gr. maar wel volledig bewolkt. Het eerste stuk van de route gaat over een wat grotere weg, de nummer 9. Dat schiet lekker op en we hoeven maar 35km. Tot we afslaan en de wegen smaller en slechter worden. Het laatste stuk naar de camping, die echt in de middle of nowhere ligt, is een onverharde weg. We treffen hier vader en zoon eigenaren die blij zijn met onze komst. We worden uitgenodigd een plek voor de caravan te zoeken maar omdat het nog zo vroeg is, willen we nog eentje verder doorrijden. Het is ontzettend rustig op de camping met mooi aangelegde plekken, een beetje parkachtig. Er wordt duidelijk rekening gehouden met de natuur. Dat wordt bevestigd bij één van de mökits (hut) die je kunt huren. Op de veranda staat een berk, of misschien moet ik zeggen ‘ door de veranda’ staat een berk. Zie foto.

Vanaf deze camping bij Taulaniemi is het iets meer dan 100km. naar de volgende camping bij Jämsänkoski. Zodra de navigatie ons een weg opstuurt met een vier-cijferig wegnummer is onze reactie ‘oh, is er een alternatief?’ Hoe meer cijfers in het wegnummer hoe meer ‘binnenweg’. Het enige alternatief is een enorme omweg en daarom gokken we het erop, als het te slecht wordt draaien we om en gaan we voor de langere optie. Het stuk van wegnr. 3381 is 35km. lang. Het eerste deel is geasfalteerd maar heel lang geleden. We rijden rustig en zijn bijna opgelucht als het asfalt ophoudt en we verder gaan over onverhard. Het is droog en er rijdt nauwelijks ander verkeer. Beter een gladde zandweg dan een weg met gaten in het asfalt. Het is een uur rijden en dan komen we uit bij Orivesi wat voelt als terug in de bewoonde wereld. Zodra we Jämsa naderen, voelt het een beetje bekend. Als snel valt het kwartje. We zijn hier jaren geleden op wintersport geweest, zo’n reis met excursies als ijsvissen, wakzwemmen, sneeuwschoenwandelen en een tocht op de sneeuwscooter. We waren vergeten dat we toen in Himos waren maar bij het zien van de reclameborden bij het binnenrijden van Jämsa komt de herinnering terug. Bij de Shell zien we een bord waarop staat ‘lounas buffet’, dat betekent lunchbuffet en omdat het inmiddels 13.00u is gaan we dat eens uitproberen. We parkeren de combi langs de rand van het parkeerterrein en gaan naar binnen. Eerst even kijken waar we uit kunnen kiezen en daarna naar de kassa om te betalen. Dan weer terug en zelf opscheppen. Er is kipfilet in roomsaus, gevulde koolrollen, nieuwe aardappelen, rösti en nog heel veel groente, gekookt of rauwkost. Verder kunnen we kiezen uit water, (karne)melk of donker bier. Dat laatste is eigenlijk het enige dat we niet proeven.

Vanaf Jämsa is het nog een paar kilometer naar Jämsänkoski en dan zijn we ook bijna bij de camping. De inrit naar de camping wordt afgesloten met een groot hek. Dat is even balen maar dan ontdekken we dat erop staat dat we het zelf kunnen openen en welkom zijn. Ppff, dat valt dan weer mee. Ik spring eruit en open het hek, Erik rijdt het terrein op. We parkeren en Erik gaat op zoek naar een receptie. Als snel wordt hij begroet door de twee pachters, man en vrouw, man spreekt alleen Fins, vrouw een beetje Duits. Dus even schakelen van Engels naar Duits. Ze zijn druk aan het schilderen maar we zijn ook hier van harte welkom. De man vindt dat we de mooiste plek van de camping moeten krijgen en hij vertelt Erik waar we mogen staan. En inderdaad het is een geweldig mooie plek, verhoogt met gravel, mooi vlak en met een houten terras. Met de mover zetten we de caravan op de plek en het is nog geen half drie als we op ons terras zitten. Het is nog steeds droog!

We spreken af dat we morgenavond komen om de papieren door te nemen. Morgen gaan we dan overdag eerst, zonder caravan, een rondje door de omgeving maken en dat combineren met een controle van een andere camping. Morgen wordt namelijk echt regen voorspeld. Het is nu, 22.00u nog steeds droog en inmiddels ook windstil. We zitten aan een inham van een groot meer en dat is bijna rimpelloos. Je hoort alleen vogels, verder helemaal niets en in de verte af en toe een auto.

Hier wordt je zelf ook stil van.