Op weg terug

We starten de laatste dag in Finland heel relaxt, de boot gaat pas aan het eind van de middag en we zitten vlakbij de haven. Tijd genoeg voor een rustig ontbijt, koffie buiten in het zonnetje naast de caravan, nog wat centimeters breien en een tas inpakken voor op de boot. Om twaalf uur koppelen we de caravan aan, zwaaien naar de juffrouw bij de receptie en rijden richting Helsinki. Het is geen lastige route, er niet veel verkeer op de ringwegen om Helsinki. De borden zijn duidelijk tot we bij de haven zijn en de borden van Finnlines zien. Dan is het even heel onduidelijk, er zijn meerdere overtochten en wat extra borden met aanwijzingen voor de incheck naar Travemünde zou handig zijn geweest. Nu is het net als bij de supermarkt, we gokken op de verkeerde rij, zien de juiste rij iets verderop en moet Erik nog een keertje achteruit steken en draaien. Dan staan we tussen vooral Russen in hele dure auto's en Finnen met gewone combinaties. We mogen nog een uurtje wachten voor de incheckbalie opengaat dus is er voldoende tijd om wat 'stempels te plakken' op anderen in de rij.

Ook dit keer moeten we weer wachten tot iedereen aan boord is voor wij achter de loodsauto aan mogen rijden. We zien de boot liggen maar moeten midden op het haventerrein wachten. Geen idee waarom maar het gebaar is duidelijk. Stop, blijven staan, niet verder. En dus wachten we heel geduldig, ongeveer een uur, met achter ons nog een auto met aanhangwagen. De vertrektijd van de boot komt dichterbij en we staan te wachten zonder te weten waarom. Als er nog ongeveer een half uur over is voor het vertrek komt er iemand voorbij rijden die containers aan het laden is. Hij kijkt verbaasd als hij ons ziet staan, heeft even contact met anderen en maakt dan duidelijk dat we hem moeten volgen. Hij gaat vol gas richting boot, steeds zwaaiend dat we moeten volgen en haast moeten maken. Bij de boot wijst hij naar de oprijbrug, daar gaan we op en dan staan we in de boot. Er is niemand die vertelt waar we naar toe moeten en rustig rijden we door in de boot. Tot we achter containers staan en niet verder kunnen. Erik parkeert, we pakken de tas, de caravan gaat op de handrem en we sluiten de auto af. Met een gevoel van 'zal wel goed zijn' gaan we op zoek naar onze hut.

Het is een andere boot maar de hutten zijn identiek en we hebben hetzelfde hutnummer als op de heenreis. We droppen de tas en gaan naar dek. Daar zijn we nog net op tijd voor de trossen worden losgemaakt en we langzaam Finland achter ons laten. De zee is rustig, de zon schijnt, de hut is geweldig en we hebben ook deze reis alle maaltijden inbegrepen. Hoe goed kan het zijn?

Tijdens het diner verandert het weer, er komen flinke golven op zetten en dankzij de grote ramen zien we de onweersbui aankomen. Spectaculair!