National Geographic Channel Dag

Eigenlijk hadden we voor vandaag hele andere plannen. Na een rustige start wilden we uitchecken en naar de volgende camping rijden. Maar, omdat we hier aan het randje van Nationaal Park Dovrefjell zitten en omdat dat een hele bijzondere omgeving is, hebben we vanochtend ons plan gewijzigd. We dachten, we lopen nog even een klein stukje, misschien zien we nog wat wild en dan rijden we later vanmiddag naar de volgende camping.

Het ging even anders. Op internet hebben we gezocht naar een wandeling over de fjell. Er blijkt een route te lopen die begint ten zuiden van Kongsvoll Fjellstue, een soort berghut met vijf sterren restaurant, dat aan de E6 ligt. De hele route is 18 kilometer en we willen daar een paar kilometer van lopen. Die kilometers lijken over vlak terrein te gaan en we hopen daar muskusossen te zien. De berghut vinden we makkelijk, wordt ook goed aangegeven met borden maar we zien geen startpunt voor de wandeling. Naast de E6 loopt een spoorlijn en daarnaast is de rivier Driva en er moet minimaal een brug zijn om op de fjell uit te komen. We rijden, zoekend, door en komen uiteindelijk weer in Hjerkinn terecht waar we eerder deze week de wandeling hebben gemaakt naar de container met uitzicht. We draaiend enigszins balend om en rijden terug richting camping. Bij de berghut/fjellstue parkeren we even en dan zien we dat we wat kleine bordjes over het hoofd hadden gezien. De route begint hier, we parkeren de auto naast een auto van een organisator van muskusossafari's. Een veelbelovend begin.

We steken de weg over, gaan de rivier over en onder het spoor door, gaan door een hek, worden nogmaals gewaarschuwd voor het afstand houden tot de muskusossen, moeten door een tweede hek en dan staan we in een bos. Dat hadden we niet verwacht. We moeten eerst anderhalve kilometer bult op door het bos, komen dan bij de boomgrens en vanaf daar is het ene grote kale vlakte. Tenminste er zullen mensen zijn die zeggen dat het een grote kale vlakte is. Je kunt het ook anders beleven. Voor ons is het een schitterende omgeving, met veel (rots)bloemen, mossen, enorme keien op en naast het pad, bergbeken en een slingerende rivier. We zijn blij dat we toch zijn gaan lopen al hadden we eigenlijk gisteren wel even genoeg gelopen. Dit is een totaal andere omgeving zodra we uit het bosgedeelte zijn. Het weer is ook heel anders dan gisteren. Vandaag geen zon, veel bewolking en veel wind. Maar wat een mooie luchten en wat schitterend om zo'n vrij uitzicht te hebben. We kunnen echt kilometers ver weg kijken.

En dan zien we de eerste bewegende bruine bult. Dankzij de telelens kunnen we vaststellen dat het geen rots is maar een muskusos. We staan een hele tijd te kijken tot hij (of zij) uit ons blikveld verdwijnt en dan lopen we weer verder. Rondkijken en doorlopen gaat niet tegelijk. Dus het is een stukje lopen, stil staan en kijken en dan weer verder. Daarmee voorkomen we dat we onze tenen tegen iedere kei op het pad stoten. (al gebeurt dat nog zeer regelmatig hoor...). We klotsen weer door bergbeekjes, glibberen door de blub, klauteren verder bult op en als we toe zijn aan een lunchpauze ontdekken we op zeer veilige afstand weer een muskusos. Deze heeft of de zomer in de kop, of last van iets anders want hij (of zij dus) loopt te rennen, te springen, met de achterpoten te schoppen en te draaien alsof er getraind wordt voor het circus. We zijn er stil van en staan muisstil te kijken. Als het dier buiten beeld verdwijnt, achter een heuveltje, en niet te voorschijn komt eten wij ons brood en drinken we thee. We zijn er nog lang stil van.

We lopen verder tot de Engelse mevrouw, inderdaad die in de rugzak, zegt dat we 5 kilometer hebben gelopen. Dan begint het ook te druppen uit de donkere wolken die al een tijdje boven ons hoofd hangen en we besluiten om te draaien en terug te lopen. We moeten dezelfde weg terug en dat betekent dus dat we er straks 10 kilometer op hebben zitten. Best veel voor een rustige dag. Het hele stuk terug zien we geen muskusossen. We realiseren ons dat alles afhangt van 'op de goeie plek op het goeie moment'. Na 8 kilometer lopen en met nog 2 voor de boeg gaan we nog even pauzeren. We hebben net de rugzakken afgedaan en thee ingeschonken als het weer harder gaat regenen. We trekken de jassen weer aan, rugzakken hangen we om en ons brood eten we al lopend verder op. Op een bult zien we een hele groep schapen naar beneden rennen. Tenminste dat is wat we eerst denken, maar schapen rennen anders en dus gaat de telelens weer onder de regenjas vandaan en bekijken we de kudde nog eens van dichterbij. Het blijken rendieren te zijn. Wat een lekker toetje!! De laatste 2 kilometer gaan bijna vanzelf.

Wat zijn we blij dat we toch zijn gaan lopen en wat is dit een bijzonder gebied. We komen hier graag nog eens terug.