Nog een dag Os e.o.

Vanochtend rijden we voor de eerste camping naar het zuiden. Iets meer dan tien kilometer onder Os ligt camping Hummelfjell tussen weg 30 en de rivier Glåmma. We praten met de eigenaren, sinds 35 jaar, van de camping die aan de andere kant van de weg wonen. Hun (schoon)ouders zijn de camping gestart rond 1940. Veel is er niet te onderhouden, er zijn twee grasvelden waarvan er één stroompalen heeft en de andere is voor tenten. Verder staat er een rijtje trekkershutten en een sanitairgebouwtje. Een zeer geschikte camping voor enthousiaste vissers (we mogen het fotoalbum bekijken!) en voor mensen op doorreis.

Daarna rijden we door naar de tweede camping waar niemand aanwezig is. Deze camping ligt aan dezelfde weg maar nog wat meer naar het zuiden. We laten een brief achter, drinken thee en gaan dan in de buurt nog naar twee caches. Eentje is geplaatst bij een gedenksteen voor zeven, bij een luchtaanval door Duitsers in 1940, omgekomen Noren. Dat is, vinden wij, een meerwaarde van het geocachen. Je komt op plekken die je anders nooit zou hebben gezien.

Terug nemen we niet weer weg 30 maar rijden aan de andere kant van de rivier weer naar het noorden. Daar zien we het enige wild, nou ja, wat wild had kunnen zijn. Helaas geen elanden, rendieren of herten maar een paard en een lama. We vinden het leuk genoeg om even te stoppen en ze laten zich beiden gewillig fotograferen.

Op de terugweg doen we nog wat boodschappen want ik heb bedacht dat ik vanmiddag wat bij de koffie ga maken: ik ga brownies bakken. Terug in de caravan haal ik alle ingrediënten uit de bakken en merk dan dat ik 35 gram bloem tekort kom. Dus, wij nog een keer naar de supermarkt, gelukkig is die in Os en dat is maar 2 kilometer rijden. Met voorlopig voldoende bloem zijn we snel weer terug en dan kan het beslag ook al snel de oven in. Het worden dit keer donkere brownies, nog net niet zwart maar de oventemperatuur had ietsje lager gemogen.

De brownies moeten afkoelen en daarom gaan we toch nog maar even een stukje lopen. We hebben immers van de campingeigenaar een kaart gekregen met een route bult op en we vinden het niet zo netjes om hem morgen de kaart terug te geven en dan te zeggen dat we de wandeling niet hebben gemaakt. En omdat het hier steeds 's avonds beter weer is dan overdag, negeren we de donkere lucht en gaan we 'het bos in'. De hut ligt daar waar het bos ophoudt en als we een tijdje lopen zien we een bordje dat aangeeft dat de hut op 2,3 km. ligt. We zijn blij dat we onze hoge bergschoenen hebben aangetrokken want het pad is ook nu weer regelmatig ondergelopen. Het is precies een uur lopen tot we bij de hut zijn. De hut wordt vooral door langlaufers gebruikt. Het uitzicht vanaf hier is mooi, vooral op de beneden in het late zonlicht schitterende Glåmma. Terug, bult af, lopen we wat sneller. Dat kan komen doordat we weten dat de brownies nu wel voldoende zijn afgekoeld.

Morgen rijden we naar de volgende halte in onze reis: het 12 kilometer verderop gelegen Røros. Daar zijn twee campings, beiden zonder internet, dus waarschijnlijk zijn we de komende dagen 'off line'.

På gjensyn!