Røros

Terwijl Erik vanmorgen de wandelkaart terug brengt en uitcheckt, draai ik de poten van de caravan in. (ja ja, emancipatie...) De navigatie stellen we in op de volgende camping en dan draaien we voorzichtig de poort uit en de weg op. Onze volgende bestemming ligt op 9,3 kilometer! Dat is dus één keer gas geven en op tijd remmen ;-) . De receptie van camping Håneset is bemand en het is er zelfs druk. De baas is er niet, dus we kunnen een plek zoeken en het later nog een keer proberen. Op een plattegrond wordt aangegeven hoe we kunnen lopen naar het centrum van Røros.

Het is bijna lastig om een goede plek te vinden waar we en redelijk uitzicht hebben (langs andere caravans) en ook nog enigszins horizontaal kunnen staan. En, ook niet belangrijk, een plek waarbij de dissel boven het gras hangt en niet boven de weg. We vinden een creatieve oplossing, we staan niet haaks of evenwijdig op de plek maar iets daar tussen in. Nu kunnen we vanaf de banken aan de voorkant mooi wegkijken over de rivier en de bergen daarachter. Ook hebben we nu zicht op een spoorlijn aan de andere kant van de rivier. Even later blijkt trouwens dat er een tweede spoorlijn loopt die we pas opmerken als er een goederentrein voorbij komt. Die tweede lijn ligt tussen ons en de rivier! Best dichtbij maar we hebben wel eens dichterbij meegemaakt dus hier schrikken we niet van.

Om twaalf uur draaien we de deur van de caravan op slot en lopen we in de richting van het centrum van Røros. Dat is ongeveer anderhalve kilometer. Als we de zeer 'verende' hangbrug over zijn gestoken blijkt dat we ook nog vlakbij het vliegveld van Røros zijn. Genoeg te zien dus. De route door het schitterende stadje laten we bepalen door wat geocaches. De eerste is een multi waarvoor we naar drie beelden moeten die best ver uit elkaar staan. De coördinaten van de eerste zijn vooraf bekend, voor nummer twee en drie moeten we (lees Erik) zelf aan het rekenen. Dat gaat goed want we vinden allebei de beelden en uiteindelijk ook het eindpunt. Daarna doorkruisen we dit stadje dat op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. We zijn hier al vaker geweest maar dit is de eerste keer zonder Marlous en Tim. Het is bewolkt maar droog en bij een bakker kopen we onze lunch: cappuccino met gebak. We eten het buiten op want we willen profiteren van elke droge minuut.

Door het stadje loopt een rivier en aan de rivier zijn de grote smelterijen gebouwd voor het kopererts dat hier vlakbij uit mijnen werd gedolven. We kopen kaartjes voor het museum en met ieder een koptelefoon op krijgen we uitleg over alles wat is uitgebeeld. Het is goed opgezet, naar keuze kun je zelfs nog extra informatie krijgen via de audioguide, zowel in geluid als in extra filmpjes. Nadat we de etage met alles over de kopermijnen hebben bekeken zijn we precies op tijd voor een film over de stad, de omgeving en het ontstaan hier van de mijnbouw rond 1644. We hebben niet in de gaten dat we de laatsten zijn die nog in het gebouw zijn, op de man na die ons de kaartjes heeft verkocht en die moet afsluiten. We mogen best de film afkijken maar we vragen of we misschien morgen terug mogen komen om ook nog de andere etage te bekijken. Dat mag en na een tijd binnen moeten we wennen aan het licht als we weer buiten staan. De zon is zelfs gaan schijnen.

Na de bewolkte ochtend, of eigenlijk al sinds een week voornamelijk sombere luchten, is het genieten van de mooie blauwe lucht. Bij een hotel zien we tafeltjes in de tuin en er zitten wat mensen te eten. Dat doen wij ook, we bestellen een Pizza Norway, die is belegd met 'Røros-room' en gerookte zalm. De pizza is zo groot dat die nauwelijks op ons tafeltje past. Wat een feest.

Terug bij de caravan hebben we ruim 10 kilometer gelopen, is het nog lang zonnig, maken we een afspraak met de eigenaar voor morgenvroeg en kunnen we toch gewoon internetten. En dus kunnen jullie meelezen en meekijken met onze activiteiten van vandaag.