Zondag

De zon schijnt maar verdwijnt al snel achter de wolken. Daarmee wordt de omgeving niet minder mooi, de bergen ogen imponerend, zeker met hun witte ‘vacht’. Er staat vanochtend veel wind van zee, dat is goed te zien aan de golven voor ons huis en te horen aan het geklots onder het huis. Ik word gelukkig niet zeeziek als ik naar buiten kijk. Voor vandaag hebben we nog niets gepland, na de koffie leggen we de kaart op tafel en bekijken welk stuk van welk eiland we zullen gaan bekijken. We besluiten een rondje te rijden via Fiskebøl en Laukvik. De route tot Fiskebøl hebben we eerder gereden maar het stuk erna kennen we niet. De route leidt ons ook langs het Polar Light Center (PLC) in Laukvik waar we morgenavond worden verwacht voor een uitleg over het Noorderlicht.

Terwijl we een stukje naar het noorden rijden over de E10 letten we ook op of we een plek zien om naar toe te rijden als de sms van Rob van het PLC komt met nieuws over ‘activiteiten’ (zonnewind dat zorgt voor kunnen zien van aurora borealis/noorderlicht). Bij een parkeerplaats beklimmen we wat rotsen (of eigenlijk trappen op rotsen) voor uitzicht op een zeer vaak gefotografeerde kerk in een fjord. Hier ligt onder de trap ook een cache en gelukkig kunnen we al snel onze naam in het logboek zetten. Hoog boven zee en op een kale rots is het knap koud, zeker zonder zon en met veel wind. De gevoelstemperatuur ligt heel wat graden lager dan de gemeten -2.

Verder over de E10 tot aan de afslag naar Fiskebøl. Het is een dorp van een paar huizen en vooral een stip op de landkaart doordat hier de ferry aanlegt vanuit Melbu op Vesteralen. We slaan linksaf en rijden over een smalle Fv688 langs de kust naar Laukvik. Hemelsbreed is dat niet zo ver maar de weg loopt langs het water van een paar fjorden en dat zorgt voor meer kilometers. Het is aan deze kant van het eiland een heel ander landschap. Het is vlakker, het voelt veel meer open, hier is ruimte om ‘van je af te kijken’. Meer een vriendelijk landschap in tegenstelling tot het grillige en imponerende waar de E10 in ligt. We zoeken nog een cache bij een soort vogeluitkijkhut. De hut vinden we maar de cache niet. Vogels zien we ook niet wel enorme golven. Heel indrukwekkend en ook heel koud. We zien wat auto’s met surfplanken op het dak en zelfs één persoon die, lijkt het, zich aan het aankleden is om te gaan surfen. Ieder zijn sport…

Als we in Laukvik aankomen zoeken we even naar de locatie van het PLC. We rijden het dorp in maar vinden niet wat we zoeken. Googlemaps biedt uitkomst, het PLC ligt niet in Laukvik maar in Straumsnes, een dorp verderop. Goed dat we nu alvast hebben gekeken want nu is het nog een beetje licht. Het blijkt vanaf hier 3 kwartier rijden te zijn naar ‘ons huis’. Onderweg gaat het een beetje regenen, gelukkig zet het niet door en gaat het ook niet over in sneeuw. Om het Noorderlicht te kunnen zien heb je een onbewolkte hemel nodig, naast de zonnewind activiteit, en voor vanavond lijken de vooruitzichten niet ideaal. We wachten het af.

Thuis laden we de foto’s in, checken we mail en nieuws en duiken we weer in onze leesboeken. Terwijl we eten (kip uit de oven, zo fijn deze uitgebreide keuken) klinkt er een soort misthoorn. Er komt een boot van de Hurtigruten de haven van Svolvaer binnen. Het is net te ver en te donker om te kunnen lezen welke boot het is maar de grote H op de schoorsteen is goed te herkennen.

Na het eten laden we de batterijen weer op, zetten de statieven klaar en wachten we op een sms van het PLC. Ondertussen checken we ook zelf een aantal apps die informeren over kansen op het Noorderlicht. Druk, druk, druk