Naar Heinola

Gisteravond was het ongemerkt weer na twaalven voor we ons boek/breiwerk aan de kant legden om te gaan slapen. De zon gaat hier rond 23.00u onder en daarna blijft het nog lang best licht. Eigenlijk was het prachtig buiten met een rimpelloos meer, mooie wolken en volkomen stil op een paar vogels na. Voor vandaag werd dagen geleden een zonnige dag voorspeld. De voorspelling werd minder fraai naarmate de zaterdag naderde. Nu moeten we het doen met volledig bewolkt en 18gr., als dit zo blijft, blijft het wel droog. We gaan het zien, in ieder geval haken we de caravan weer achter de auto want we gaan naar onze volgende bestemming. We hebben de caravan twee dagen geleden met de mover op de plek gezet omdat het een verhoging was van gravel en omdat we strak langs het terras wilden parkeren. We zetten daarom de caravan ook weer met de mover van de plek af, dat moet heel voorzichtig en nogal precies gebeuren omdat we anders linksachter over het gravel gaan schrapen. Er zit op een lastige plek een soort van bult in de verhoging (het wordt toch niet te technisch zo he??). Maar goed, terug naar de mover, terwijl Erik de caravan voor het oog van de buren schijnbaar met losse handen laat manoeuvreren, zie ik de buurman (uit Duitsland) vol verbazing, bijna met de mond open, staan kijken. Als ik in mijn beste Duits zeg “ das sieht Gut aus, nicht war?” is het contact tot stand gebracht. Een stortvloed aan Duits komt onze kant op, wat vinden ze dit geweldig. Dit hadden ze nog nooit gezien. We wensen ze “ weiterhin nog eine gute Reise und schöne Ferien” en zij zeggen “ auf Wiedersehen”. We worden ook nog uitgezwaaid door de Finse beheerder die ook een paar worden Duits spreekt “bis nächtes Jahr, Sie sind sehr Wilkommen”. Tsjonge, wat een enthousiast begin van de dag. Als dan ook nog iemand boven aan de bult het hek voor ons opendoet, gaan we helemaal goed beginnen aan de reis.

Het is zo’n 150km naar de camping in Heinola, dat een stukje boven Lahti ligt (wereldberoemd van het skispringen). Eerst rijden we een stuk naar het zuiden, dan een stukje weg met een 3-cijferig nummer en dan weer iets naar het noorden over de E75. Hemelsbreed zitten we niet zo ver van de vorige camping maar er zitten weer wat grote meren tussen en daar moeten we om heen. Onderweg komen we door wat kleinere plaatsen en we letten op of we toevallig een K-markt zien. Net als we afslaan naar de binnendoorweg zien we meerdere grote supermarkten, we kunnen kiezen en dat is niet moeilijk. Het wordt de K-markt maar het parkeerterrein oogt krap. We hebben daar een soort ‘stille afspraak’ voor: Erik rijdt zo langzaam mogelijk en houdt het andere verkeer in de gaten en ik probeer zo snel mogelijk de parkeermogelijkheden te scannen. Dit om te voorkomen dat we onszelf en de caravan dus klemrijden op een parkeerterrein. Hier zeg ik ‘ niet erop’ en dan ‘volgende rechts’ en dan gaat het verder vanzelf. We vinden een parkeerterrein waar we prima passen en niemand last van ons heeft. We doen onze boodschappen voor de lunch: gerookte regenboogzalm, roggebroodjes en sla. Erik draait de caravan één poot uit en ook het neuswiel en dan kan ik naar binnen om de broodjes te smeren. (die poot en dat neuswiel zijn voor stabiliteit, ik word nogal snel zeeziek, dat kan zelfs in de caravan). Ze hebben hier heerlijk brood, zelfs het roggebrood is lekker. Ze maken er een soort platte kadetjes van, klaar om te beleggen.

Daarna rijden we het laatste stuk naar de camping bij Heinola. Op internet hebben we gezien dat de camping op een schiereiland ligt in het op één na grootste meer van Finland. De stad ligt op loopafstand. Erik meldt ons aan en maakt direct een afspraak voor de controle. We mogen zelf een plek zoeken en als we een keuze hebben gemaakt, stap ik uit en gaat Erik achteruit inparkeren. Als ik op de plek sta, sta ik tussen enorm veel eenden poep. We kiezen een andere plek, iets verder van het water en daardoor minder druk bezocht door eenden. Om 14.00u staat de caravan op de nieuwe plek, is de stroom weer aangesloten en kan er koffie worden gezet. Wat een relaxte reis! Om 15.00u melden we ons bij de receptie waar we samen met de dochter van de eigenaresse de formulieren na lopen. Ze doet hier nu voor het zesde jaar ‘vakantiewerk’ (scholieren hebben 10weken vrij, vanaf 1 juni) en ze vindt het geweldig fijn om te doen. Heerlijk dat enthousiasme. Nadat alles is gecontroleerd gaan we terug naar de caravan en pakken we de rugzakken.

Er loopt een wandelpad vanaf de camping vrijwel overal dicht langs het water. De enige bocht die erin zit loopt om een hotel heen. In Heinola bewonderen we de grootste/dikste/oudste populier, zoeken en vinden we een paar caches en lopen we om een kerk naar een watertoren om het uitzicht vanaf grote hoogte te gaan bewonderen. Helaas zijn we net te laat, het café boven in de toren is net een kwartiertje gesloten. We wagen ons op grote hoogte op een spoorbrug. Er zijn drie bruggen naast elkaar, twee lager waar van één voor auto’s e.d. en één voor voetgangers en fietsers. De hoogste van de drie is voor de trein maar daar staan, zien we vanaf beneden, mensen op. Op een nogal creatieve manier komen wij ook bij de brug uit. We lopen er eerst onderdoor, zien dan een trap en gaan daar naar boven. Vervolgens blijken we bij mensen in de tuin te staan. We gaan er aan de andere kant weer uit, zien een zandpad verder bult op en staan dan ineens naast een stilstaande trein. Die lijkt er al een hele tijd te staan en we gaan erom heen en komen zo bij de brug uit. Naast de rails zijn nog een paar extra planken met beste kieren en daarover lopen wij de brug op. Ik ben hier eigenlijk niet zo’n fan van maar Erik vindt dit geweldig en ach, zolang ik niet door de kieren heen naar beneden kijk gaat alles goed. We maken nog een selfie als bewijs dat we er echt hebben gestaan en dan gaan we via een iets minder creatieve manier, gewoon door een park weer terug naar Heinola city.
Op een plattegrond die we bij de receptie hebben gekregen hebben we gezien dat Heinola een pizzeria heeft, genaamd Torino. Daar gaan we naar op zoek en via de Kirkkokatu (kerkstraat) Kauppakatu (koopstraat) komen we uit bij Torino. De menukaart is alleen in het Fins en dat is best een uitdaging. Ik kies voor enigszins veilig een 4-kazen pizza en Erik kiest gewoon een nummer. Het wordt een zeer omvangrijke tortilla kebab. Een van de mannen in de keuken vraagt waar we vandaan komen en als Erik Nederland zegt, zegt hij Duitsland. Of eigenlijk Deutschland, hij spreekt namelijk wat Duits en dat wil hij graag laten horen. Dat is wel handig want nu kan Erik uitleggen dat ik de gewone maat pizza wil en niet de XL.

Als we terug zijn bij de caravan hebben we 8.5km. gelopen, de stappenteller is weer heel blij met ons. De zon schijnt nog steeds en we zitten nog een poosje buiten, tot we genoeg hebben van de dansende muggen en we in de schaduw komen te zitten. Dan koelt het snel af. We installeren ons in de caravan, met een boek of de laptop.

Nog even de voorspelling voor morgen gecheckt. In plaats van de hele dag regen lijkt het er nu op dat het van 10 – 15 droog is. Dat is een mooi vooruitzicht!