Naar Espoo

Het heeft vannacht af en toe wat geregend, dat maak je mee als je slecht slaapt….. Het is dit keer meer wennen aan het bed dan voor we thuis onze slaapkamer hebben verbouwd en de boxspring hebben gekocht. En koud was het ook, vanavond maar het reserve dekbed klaar leggen. Qua temperatuur een heel verschil met Nederland!

Vanmorgen eerst bij de receptie het ACSI formulier doorgenomen. Vorig jaar is er in dit gebied geen inspecteur geweest en daarom letten we nu extra op veranderingen en verbeteringen. Als we klaar zijn en de sticker is geplakt lopen we terug naar de caravan. We pakken in, halen de stroom eraf en draaien de poten weer in. Vandaag rijden we naar de tweede camping van ons lijstje. Het is via de kortste route 34 km. naar de camping in Espoo. Die route nemen we niet want die gaat door centrum Helsinki. We rijden naar de derde ring, een soort buitenbocht om de stad. Dat lijkt ons verstandiger, de route is daardoor iets langer. Eerst rijden we een stukje noordwaarts over wegnr. 170 richting Porvoo, dan slaan we af op de E18 en die kunnen we volgen tot 2km. voor de camping. Camping Oittaa ligt naast een soort Fins Bussloo, een strandbad waar dankzij het goede weer en het feit dat het vandaag zondag is, veel mensen actief zijn. Er zijn prachtige speeltoestellen (o.a. een enorme boot), maar ook volleybalvelden, een basketbalveld, je kunt er kano’s huren en natuurlijk kun je er ook zwemmen. Ook wel bijzonder is een parcours voor frisbee’en (geen idee hoe je dat schrijft maar blijkbaar is het hier een sport waarvoor een groot en lang hindernisparcours is aangelegd compleet met platforms en borden met opdrachten). De camping is rustig en de receptie is leeg. We zoeken zelf een plek en melden ons later wel aan. De zon schijnt en zo snel als we kunnen staat de caravan op de plek, gaan de poten weer uit en de stroom eraan en dan gaan de stoelen in de ligstand. Dit is niet wat we hebben verwacht: we zitten in de zon in T-shirt.

Erik zet koffie en we eten er een broodje bij. Gelukkig hebben we nog voorraad want we zijn nog niet langs een grote winkel gekomen. Hier is het ook nog niet standaard dat winkels op zondag open zijn. Iets voor ons om rekening mee te houden. We moeten wachten tot na 15.00u voor de campingeigenaar te spreken is. Daarom gaan we een rondje camping doen. Op één van de info-borden staat een natuurpad en dat lijkt ons wel wat. We zoeken het startpunt, en zoeken en zoeken en dan vinden we het nog niet. De meeste teksten op de borden worden in het Fins en Zweeds vermeld maar hier is het alleen Fins en daar ‘bakken we niks van’. Helaas, geen wandeling over het natuurpad. In de buurt van het frisbeeparcours zien we bordjes in vier kleuren met een kilometeraanduiding. Dat lijken ons wandelroutes. We kiezen niet direct de langste, we gaan voor de blauwe route. Ze wijzen in eerste instantie allemaal dezelfde kant op. Na het eerste bord komt er niets meer. Dan begrijpen we dat dit langlaufloipes zijn en die zijn zonder sneeuw niet te volgen…… Gaat lekker zo. We maken onze eigen route en na 4km. zijn we terug bij de caravan. We hebben het er warm van gekregen.

Tegen half vier hebben we het gesprek met de eigenaar en moeten we vooral foto’s en wat faciliteiten wegstrepen. Hij is sinds 2015 eigenaar en begint de boel weer op te bouwen. Hij had een slechtere plek kunnen kiezen, de omgeving is typisch Fins met één van de 180.000 meren. (hoe zo het land van de 1000 meren???) Als we de telefoon ‘aanslingeren’ (op de plek geen wifi) blijken we dichtbij een paar caches te zitten. Dus, schoenen weer aan en actie!

De eerste is een makkie, die vinden we heel snel. Voor de tweede moeten we het bos in. De aanwijzing is in het Fins dus daar schieten we niks mee op. Even Google Translate geraadpleegd en zo weten we vanaf nu dat een ‘ portaat’ een trap is en daar zien we er twee van. We bekijken alle treden van alle kanten maar helaas geen cache gevonden. Op naar de derde, terug de straat over en nu richting water. Deze wordt snel gevonden en we kunnen onze naam weer bijschrijven in het logboekje. De vierde is er een met een luguber verhaal. Op deze landtong zijn in 1960 drie mensen vermoord………… Het verhaal is na te lezen op wikipedia, de link wordt zelfs genoemd. We vinden deze niet en heel erg lang zoeken we ook niet. Wel zien we twee schoenen keurig naast elkaar aan de waterkant staan. IIIIeeeeehhhh

Het is ondertussen ruim etenstijd en dus tijd voor wat creativiteit. Immers, de supermarkt is niet gevonden en wat we dachten dat een restaurant is, blijkt alleen ijs te verkopen. We bakken tosti’s van speltbrood met brie en tomaat. Een komkommersalade kan ook nog worden gemaakt en er zijn ook nog zoete olijven. En aangezien Erik die niet lust hoef ik niet te delen! Terwijl Erik zorgt voor koffie, kan ik schrijven en de foto’s inladen. We zijn al weer helemaal gewend aan de vakantie- rolverdeling.

Straks nog even naar de receptie want daar is mogelijk wifi. En anders zullen we moeten wachten tot morgen. #Tisffnietanders.