een stukje Warschau verkennen

Het is duidelijk dat we niet thuis zijn, logisch gevolg van een mooi uitzicht op een plein is dat het nooit stil is. Dat is even wennen, beneden op het plein komt regelmatig de tram voorbij, zijn een serie bushaltes en waarschijnlijk is dit ook een doorgaande route voor de hulpdiensten met toetsers en bellen.

Als we de rolgordijnen optrekken zien we dat het droog is. Snel afdalen en naar buiten, het is fris en het waait een beetje maar er is ook af en toe een zonnetje. Het geluk is met ons. We laten onze route bepalen door dichtbij verstopte geocaches. We blijken in de buurt te wonen van een aantal ambassades. Bij de Amerikaanse staan veel mensen op de stoep met papieren in de hand te wachten tot ze naar binnen mogen. Wij lopen door naar een park waar we een cache verwachten. Deze blijkt niet in maar naast het park te liggen. Zo leggen we wat meer meters af. De eerste cache wordt gevonden en dan zien we dat we in een 'wijk' met Finse huizen zijn beland. In 1945 zijn hier 40 houten huizen gebouwd. Bij de meesten lijkt er sinds de bouw geen onderhoud te zijn gepleegd, de gaten zitten erin, hout lijkt verrot of er zijn stukken dichtgetimmerd met platen. Jammer, we hadden verwacht dat dit een 'trekpleister' zou zijn maar daar lijkt het niet op.

We lopen langs een aantal ambassades tot aan een standbeeld van Ronald Reagan. Leuk hoe ze hier de naam 'Pools' verbasteren in: Ronalda Reagana. We lopen richting het Nationale Museum en komen, heel goed gepland, rond lunchtijd langs een Starbucks. Daar gaan we niet naar binnen, we kiezen dit keer voor Costa Coffee, dat ligt er naast. Na een uurtje gaan we weer naar buiten, we zoeken nog een cache die we niet vinden. De locatie is wel indrukwekkend bij het monument voor vrijheid van meningsuiting "Memorial Wolnego Slowa'. Protesten hier hebben gezorgd voor de val van het communisme. Vlakbij ligt het Nationale Museum, het 'Muzeum Narodowe'. We kopen een kaartje, moeten onze jassen en de rugzak afgeven en dan krijgen we een koptelefoon met een Engels sprekende meneer. Bij een aantal kunstwerken staat een nummer en als we dat intoetsen krijgen we de uitleg in het Engels dus. Van het Pools maken we helemaal niks. Over drie etages zijn de collecties uitgestald. Een enorm aantal kerkelijke beelden en schilderijen, de meesten zo rond 1500 gemaakt. We vinden het bijzonder hoe gaaf en compleet alles is gebleven. Op een van de andere etages lopen we tegen een paar Hollandse meesters aan, er hangt niet alleen een Rembrandt maar de hele wijk uit Orden komt , voorbij: Jan Steen, Gerard Terborch, van Ostade, Gerard Dou, Ferdinand Bol en nog een aantal. Natuurlijk ook werk van Poolse schilders en beeldhouwers, onder andere een gigantisch doek van Jan Matejko, genaamd 'the battle of Grunwald.

Nadat we er drie uur hebben rondgelopen halen we de jassen weer op en gaan we naar buiten waar het gelukkig nog steeds droog is. We steken de drukke weg over en komen dan door een park in de buurt van de Universiteit Frederic Chopin, hier studeren ze muziek en de meeste ramen staan open...... We slenteren wat door de straten, zonder echt doel. dat is vaak leuk. Ook vandaag, we komen uit op een drukke weg met aan weerszijden winkels, restaurants en cafeetjes. We kiezen nu voor de cappuccino bij Green Caffè Nero. We ploffen in makkelijke stoelen en genieten van de koffie.

We hebben om 18.00u afgesproken met de eigenaar van ons appartement. We moeten namelijk nog betalen, hij was gisteren niet aanwezig om ons de sleutel te overhandigen. Onderweg kopen we nog een brood en wat fruit en helaas begint het dan iets te regenen. Kamil is een half uur te laat en zodra we hebben betaald, trekken we de jas en schoenen weer aan om te gaan eten. We hebben al een restaurant uitgekozen toen we op zoek waren naar een supermarkt, het is een echt Pools restaurant met goede recensies op Foursquare.com. Het regent nu harder en dus lopen we wat sneller. Bij het restaurant moeten we in de hal wachten tot er plek is. Het is 'volle bak' en nadat het derde groepje vertrekt is er voor ons een tafeltje. Het restaurant staat bekend om de giga schnitzels en die wil Erik wel testen. Ik kies kipfilet met een spinazie saus. Vooraf nemen we soep, Erik neemt kippensoep en ik kies de bietensoep die speciaal bij koud weer wordt aanbevolen. De soep zit in leuke geëmailleerde pannetjes en ze smaken heerlijk. Het is heel gezellig druk in de serre waar we zitten. De straalkachels branden en er wordt niet in stilte gegeten. Misschien komt dat ook door de liters glazen bier... Het wordt nog gezelliger als er een drie-koppig orkestje binnen komt dat een leuk deuntje speelt. Als we de soep op hebben komt het hoofdgerecht op tafel en dat is het eigenlijk heel letterlijk. De schnitzel op het bord voor Erik hangt aan alle kanten over de rand. Gelukkig past mijn kipfilet wel binnen de kaders al zien we als de borden leeg zijn dat mijn bord veel groter is dan die van Erik. Als we om de rekening vragen krijgen we nog een glaasje kersenwodka met een berliner bol. We rollen bijna naar buiten en zijn blij nog een stukje te kunnen bewegen voor we weer bij de ingang naar ons appartement staan.

Terug in ons appartement laden we de batterijen op en kijken we naar een film met Jackie Chan waar weer een meneer alle tekst in het Pools voor zijn rekening neemt. Komisch!

Drobranoc weer allemaal.