Vrijdag de 13e?!

Vandaag geen spectaculaire excursie, dit is onze laatste dag in Vesterland. Voordeel is dat we vandaag geen wekker hoeven te zetten. Na de koffie gaan we richting Solvorn, dat ligt rechtsaf bij Hafslo en dat ligt iets boven Sogndal..... Vanaf hier gaat er een boot naar Urnes, waar een heel erg mooie Stavkirke schijnt te staan. En er ligt een cache dus dat zijn twee redenen voor een boottochtje. Als we bij de kade komen zien we dat de boot pas vanmiddag om 15.00u. naar de overkant vertrekt. We hebben een uur tijd nodig voor de wandeling naar de kerk en er gaat dan nog maar één boot terug naar Solvorn. Dat wordt een beetje krap en we besluiten deze op het lijstje te zetten voor 'een andere keer'. Altijd handig zo'n lijstje want dan heb je een reden om terug te gaan. Ons bevalt dat erg goed.

We rijden terug naar Hafslo en daar zijn twee caches om te ontdekken. De eerste is erg goed verstopt, we zien nog net een stukje dak van een schuurtje waar de cache is verstopt. In de winter onbereikbaar dus. We stappen weer in de auto en gaan op zoek naar de tweede. Die ligt vlakbij de kerk van Hafslo dus dat mag geen probleem zijn. De kerk bereiken we zonder problemen. De cache ligt bij een berk die aan het water staat. Na al onze ervaring gisteren lopen, klimmen en 'tijgeren' lijkt dit geen probleem en ik stap vol vertrouwen over een muurtje. En toen zat ik vast. Linkerbeen is verdwenen, rechterbeen is zichtbaar. Ik zit echt muurvast, een uitstekend moment om de slappe lach te krijgen. Erik probeert me eruit te trekken maar mijn been is niet in beweging te krijgen. Het duurt even, lang genoeg om een natte broek te krijgen. Door de sneeuw dus!! Voor jullie iets anders bedenken. Ik heb me kunnen bevrijden, de cache hebben we gelaten voor wat het is. Ik heb een foto van de boom als troostprijs.

Via een zeer winterse route rijden we terug naar Sogndal, daar ligt cache nummer drie te wachten. Deze heet 'view of Sogndal' en we moeten ervoor bult op, de navigatie in de auto wijst de weg. Hoe zo vrijdag de 13e? De navigatie stuurt ons een fietspad op waar we pas achter komen als we zo goed als klem zitten. Erik moet achteruit rijden en dan ook nog met een flink hellingspercentage. Euh, afdallingspercentage. We rijden een andere weg en komen dan alsnog op het punt waar de cache verstopt moet liggen. Het uitzicht is inderdaad geweldig maar de cache vinden we niet, die ligt achter de vangrail onder een dik pak sneeuw, verstopt onder een steen volgens de aanwijzingen. De derde DNF (did not find).

Dan vinden we het wel tijd voor koffie en bij een Storcenter ('groot winkelcentrum') parkeren we de auto en gaan we koffie drinken met wat erbij. We maken een laatste rondje door een supermarkt en gaan dan terug naar onze hut. Als Erik koffie wil maken, komen we tot de ontdekking dat we geen melk maar karnemelk hebben gekocht. Dat wordt nog een ritje naar een supermarkt, we combineren het met een vierde cache die vlakbij ligt bij een vliegveld. Het vliegveld vinden we maar de cache niet, het is ondertussen te donker en ook hier ligt een paar meter sneeuw op de plek van de cache. Ach ja, soms zit het mee en soms niet.

Samengevat hebben we vandaag veel niet gevonden, lekkere koffie gehad en veel gelachen. Prima dag toch!!