Op avontuur

Ondanks slecht weer slapen we goed tot zes uur. We worden wakker van de scheepsomroepster die aankondigt dat we om 07.00u in Stavanger zullen aanleggen. We merken er niet veel van, slapen nog even door. Vanaf Stavanger vaart de boot vlak langs de kust en soms tussen de scheren door. Het is jammer dat het regent want daardoor is ons zicht naar buiten wat minder. Het blijft indrukwekkend, een booreiland waar we vlak langs varen, de huizen op de rotsen die we bijna kunnen aanraken, de zon op het water (heel eventjes) en de sneeuwbui die voorbij waait als wij aan het ontbijt zitten. Vooraf hadden we gereserveerd voor het ontbijtbuffet en dat is een aanrader. We hoeven pas om twaalf uur de hut uit in verband met het aanmeren in Bergen om 13.00u. Daarom doen we lang over het ontbijt. Ik heb het makkelijk, ik loop niet heen en weer. Erik legt vanochtend de meters af. Verder doen de tabletjes hun werk ook uitstekend. Vijftien minuten voor we aanleggen wordt gevraagd of we de auto op willen zoeken. De omroeper noemt ons 'kjaere gaeste' , lieve gasten, en daar luisteren we natuurlijk goed naar. We vinden de auto zonder probleem. Het auto dek is vrijwel leeg, dat maakt het zoeken nog makkelijker.

We gaan van boord en rijden achter de stroom aan Bergen uit. Onze navigatie is wel ingesteld op het vakantiepark maar er lijkt iets niet goed te gaan. Op het scherm blijft staan dat we ruim 1700 km. moeten rijden. Na een herstart zijn het er nog 1000km. maar dat zijn er nog steeds bijna 800 te veel. Ik check de instellingen en dan is de oorzaak duidelijk: veerboten vermijden is geselecteerd. Die zet ik uit en dan klopt het beter.

Het eerste kwartier krijgen we veel verschillende weersoorten op ons dak. Naast regen en natte sneeuw, ook een flinke bui hagel, onweer en dikke echte sneeuwvlokken. Gelukkig zijn de wegen schoon. Tot aan Voss, daar gaan we even het centrum in om een geldautomaat te zoeken. Als we Voss uitrijden wordt het weer slechter, en niet een klein beetje slechter maar bijna niet meer leuk om door te rijden. Er zijn twee routes naar het vakantiepark bij Kaupanger, eentje gaat over een bergweg en dan langs de Sognefjord, de andere gaat door heel veel tunnels. Daar zit ook de langste tunnel ter wereld bij, die tunnel is 24,5 km. lang. We waren van plan om de bergweg te nemen maar dat is op onze kaart een gele weg. De weg via de tunnels is de E16, een doorgaande weg. Bij Vinje moeten we kiezen en we gaan ervan uit dat de E16 schoongemaakt is. Dus kiezen we voor de weg met de tunnels. We komen direkt van de regen in de drup, of beter gezegd van een weg met wat sneeuw op een weg met een dik pak sneeuw. Er zijn geen sporen van andere auto's en wij rijden 'op kop'. Het zicht is minimaal, de vlokken komen met bakken uit de lucht en daarbij staat een heel stevige wind die extra sneeuw van de zijkant de weg op blaast. Na een tijdje gaat Erik aan de kant en laat hij een ander de koppositie overnemen. Zo rijden we weer in konvooi, net als die ene keer in IJsland toen we het gehuurde huis niet konden vinden.

Het is geen pretje en we twijfelen of we door zullen rijden of een hotel voor vannacht zullen zoeken. Op de routekaart van de ANWB tel ik de kilometers in de tunnels bij elkaar op en kom op ongeveer 60km 'overdekt rijden'. Blijft er nog een zelfde afstand over waar we niet weten wat het weer zal zijn. Erik zegt: "als je uit een tunnel komt is het weer meestal anders als aan de andere kant van de berg/waar je de tunnel in ben gegaan". Ja dat klopt: het kan twee kanten op: slechter of beter.

Bij Gudvangen is de laatste mogelijkheid om te overnachten en we besluiten door te rijden. Het is nog een uurtje licht, dat zou genoeg moeten zijn. Gelukkig ligt de auto goed op de sneeuw en hoeven de kettingen er niet op. Feit blijft dat we blij zijn met iedere tunnel. Zelfs met de hele lange, dat is een bijzondere ervaring. Er zijn drie stukken waar blauw licht brandt, dat geeft een mooi effect op de wanden. Daar zijn parkeerplaatsen gemaakt. Na Laerdal houdt de weg op en moeten we wachten op een ferry die ons naar de overkant brengt. We hoeven niet lang te wachten en ook de overtocht duurt niet erg lang. Ondertussen is het wel donker maar we zijn er bijna. In Kaupanger is het even zoeken naar de weg naar Sogndal doordat de borden door de sneeuw bijna niet meer leesbaar zijn. Het park wordt goed aangegeven en zo draaien we zonder verder oponthoud om 17.30u het parkeerterrein op bij Vesterland.

We hebben bungalow 28B, er is net voldoende ruimte om de auto te parkeren tussen de enorme bergen sneeuw. Ze hebben alvast het licht aangedaan en een kachel aangezet. Dat ziet er verwelkomend uit! We pakken de auto uit en richten ons in. Dat gaat wel goed komen komende week. De weersverwachting is een 'beetje vreemd', als die uitkomt wordt het overmorgen ruim 10 graden boven nul met heel veel regen. Op tv proberen we het Noorse journaal te volgen, ergens is vreselijke storm aan de kust geweest. We appen Marlous voor een vertaling: het blijkt op de Lofoten te zijn geweest.......hebben we nog een makkie gehad onderweg op de ferry en op de weg.

vi sejs.