Thuis

We zetten de wekker op half vijf zodat we om vijf uur aan het ontbijt kunnen zitten. Helaas doen we geen oog dicht, met dank aan de buren op 319. Wat een asociale lui zeg. Het begint rond tien uur met een telefoongesprek via internet met de ex van de buurman. We horen beide kanten van het gesprek. Ex is boos maar buurman is nog veel bozer. Het gesprek is letterlijk te volgen. Na een kwartier schelden en verwijten over en weer wordt de verbinding verbroken en hebben wij even rust. Buurman vertrekt naar de bar. Om elf uur wordt het gesprek hervat. We komen veel te weten: hij betaalt us$ 5000 per maand zodat zij moeder kan spelen over hun volwassen dochter. En nog meer dingen die je eigenlijk niet wilt horen. We doen twee keer een poging om ze stiller te krijgen maar daar wordt alleen lachend op gereageerd! :-( Rond half drie wordt het rustig en lijken de buurman en buurvrouw te gaan slapen. Blijkt hij (of zij) vreselijk te snurken en ook dat klinkt alsof de snurker bij ons in de kamer ligt. Doffe ellende als we eruit moeten. Niet erg vrolijk zitten we aan het ontbijt. Dat is erg uitgebreid maar op dit tijdstip is de zalm, de haring en eiersalade nog niet aan ons besteed. We hebben meer profijt van de koffie.....

We rijden richting vliegveld en droppen de auto bij budgercar. Tenminste dat is de bedoeling. De baliemedewerkster gaat met een enorme zaklamp naar buiten om de auto te inspecteren. Na een tijdje komt ze terug, haalt een collega erbij en gaat weer naar buiten. Ons met vraagtekens achterlatend. Als ze weer naar binnen komen blijkt dat ze een deukje in de auto heeft gevonden die er bij de aanvang van de huur niet zat. Nou weten wij heel zeker dat we nergens tegenaan hebben gezeten dus dat deukje hebben wij niet veroorzaakt. Ze toont veel begrip maar ze zal met de supervisor moeten overleggen. We geven aan dat we de auto in donker hebben gekregen, zelf niet zo'n zaklamp paraat hadden. Er de volgende dag een sneeuwstorm was en de dag erna alleen maar regen en wij daardoor niets hebben gezien aan de auto. Heel vervelend vindt ze maar we krijgen wel een email voor eventuele kosten. Tweede :-( van de dag!

We worden met een shuttlebus naar de vertrekhal gebracht en daar leveren we de koffers in. Gaat verder vlekkeloos, geen gedoe over het gewicht van de handbagage gelukkig. Het is heel rustig en we hebben tijd genoeg voor vertrek. Boarden gaat supersnel en keurig op tijd vertrekken we uit een nog donker IJsland. Erik slaapt al voor we zijn opgestegen. Daar kan ik zo jaloers om worden, hij gaat zitten, doet de gordel dicht, ogen dicht en slaapt. Ik zie het buiten licht worden en dat is schitterend. Na drie uur vliegen landen we in een sneeuwbui op Schiphol waar al aardig wat sneeuw op de baan ligt. We moeten wachten tot de gate schoon gemaakt is en om half één kunnen we het toestel uit.

Terwijl Erik op de koffers wacht koop ik alvast treinkaartjes. Een koffer laat lang op zich wachten en daardoor halen we de trein van 12.50u. niet meer. We halen een paar belegde broodjes bij Albert Heijn en gaan dan naar de Starbucks. Tim belt en vertelt dat er treinen zijn uitgevallen door de chaos met de sneeuwval. Erik gaat bij de NS informeren en krijgt te horen dat alles nog op schema rijdt. We drinken rustig de koffie op en gaan dan naar spoor 3. We nemen dan maar niet de rechtstreekse trein van 13.50u maar misschien goed om een trein eerder te nemen en dan maar over te stappen in Amersfoort, denken we op dat moment.

Als we op het perron staan worden alle informatieschermen blauw. Er lijkt geen enkele trein meer te vertrekken. Dat is toch wel de derde :-( . NS-personeel geeft tegenstrijdige informatie maar na even dubben nemen we een trein naar Amsterdam Centraal. Die gaat keurig tot een honderd meter voor Centraal. We staan 25 minuten stil omdat er geen perron vrij is 'om aan te leggen'. Om kwart over drie kunnen we dan de trein uit, op zoek naar een volgende die richting Apeldoorn gaat. De informatie die we krijgen, is dat er geen treinen naar Amersfoort gaan tot zeker vijf uur. Dat wordt lang wachten op een bomvol en heel koud station. Dan ineens wordt er omgeroepen dat er een trein klaar staat voor vertrek naar Utrecht/Arnhem/Nijmegen. We trekken een sprintje (goed hè met koffers!) net als nog heel veel mensen. We ploffen de trein in net als nog heel veel mensen.... en dan wordt er omgeroepen dat nog niet zeker is dat de trein zal vertrekken. En ook niet wat bij wel vertrekken de bestemming zal zijn....het begint zo langzamerhand komisch te worden. De stemming in de trein is prima, lacherig en er heerst iets van saamhorigheid. De trein komt in beweging voor we weten wat de bestemming is en we kunnen alleen maar hopen dat we richting Arnhem gaan. Het gaat de goede kant op, tot op ongeveer 100 meter voor het perron van Utrecht centraal. Weer geen ruimte en dus wachten.

Maar, we halen zonder verder veel oponthoud Arnhem en daar stappen we over op een trein naar Zwolle die stopt in Zutphen. Prima aansluiting ;-) , en in Zutphen stappen we nog een keertje over dit keer op het boemeltje naar Apeldoorn. De reis zit er om 18.15u. op als we bij 'station de Maten' uitstappen. Hier haalt Marlous ons op en zo zijn we even later echt thuis.

Het ziet er prachtig uit met een flink pak sneeuw en koud is het ook. Eigenlijk hadden we beide elementen ook in IJsland. Daar houden de overeenkomsten met IJsland op. Voor ons is IJsland zeker kandidaat voor een volgende keer, zomer of winter maakt niet uit. We voelen ons ook daar thuis.