Naar Leppäkoski

Het is gelukkig vrijwel droog als we de boel klaar maken voor vertrek vanaf de camping bij Heinola. Vandaag rijden we zo’n 110km naar het zuiden om bij Leppäskoski een nieuwe camping te gaan bekijken. De camping heeft gevraagd om een bezoek van een inspecteur omdat ze graag opgenomen willen worden in het ACSI bestand. Het zou gaan om een kleinere camping en we zijn benieuwd wat we zullen aantreffen. Uit voorzorg hebben we eerst via mail contact gehad en hele enthousiaste reacties gekregen. We zijn van harte welkom en is er een mooie plek voor ons gereserveerd.

Na bijna 110km in de regen komen we aan op de plek van bestemming. Onze eerste indruk is dat het gaat om een boerderij die een andere bestemming heeft gekregen. Het is er behoorlijk vol, allemaal geëgaliseerde plekken die over verschillende terrassen zijn verdeeld. Erik gaat op zoek naar de receptie en daar weet niemand dat we zouden komen. Dat is een mooie start. Er komen nog wat mensen bij maar niemand kent ACSI, ze hebben geen van allen contact met ons gehad, ze zouden ook niet weten waarom. Maar we krijgen een plek toegewezen, Erik parkeert achteruit precies bij de ‘ grens’ van nummer 10. Niet dat er mensen staan op 9 of 11 maar een meneer met een geel fluorescerend hesje aan wil dat graag. (even tussendoor: laatst gehoord van twee Belgen die een boek hebben geschreven over verschillende soorten/groepen mensen. Een soort die ze noemden en die mij is bijgebleven, loopt dus hier: de homo fluorensus). Maar dat off the record. We spreken af dat we ons gaan installeren en daarna naar de receptie komen voor de papieren.

Installeren betekent vanmiddag ook eerst even wat eten en koffie zetten. We hebben onderweg heerlijke broodjes gekocht en het is zonde om die oud te laten worden. Dan pakken we de formulieren, stickers en wat we zoal kunnen laten zien om een indruk te geven van ACSI. Bij de receptie moeten de schoenen uit en dan krijgen we een rondleiding door het gebouw dat 5 jaar geleden nog een paardenstal was. Dat dachten we al. Er zijn twee wc’s, eentje heeft heel handig ook een wasmachine en een droger. Dan komen we bij de keuken waar net twee mensen zitten te eten. Door naar de sauna waar de douches zijn. Gewoon net als bij een kleedkamer bij een sportvereniging: drie douches naast elkaar, geen gordijnen of muurtjes ofzo. Dat wordt nog even puzzelen hoe we dat in de informatie van ACSI gaan wegzetten. Gebruik van de sauna is wel of vrouwen of mannen. Als we het goed hebben begrepen wordt met een bel aangegeven dat er gewisseld moet worden…….. Dit is een camping van de SF, de Finse campingvereniging. We spreken twee vrouwen en een man, de man is min of meer ‘the boss’ (volgens de vrouwen). Ze staan hier met een groep van ongeveer 20 caravans het hele jaar. In ruil daarvoor hebben ze in de zomerperiode (dus ook nu) een week dienst. Dat betekent dat ze een week de receptie bemensen, schoonmaken, de sauna opstoken enzovoorts. De vrouw die vandaag dienst heeft kan een beetje Nederlands en verder redelijk Engels. Ze wil graag haar Nederlandse woordenschat met ons delen: “ik hou van jou”. En daarna schiet iedereen in een lachstuip, het is hier een vrolijke boel. Ze hebben ook een soort gezamenlijke ruimte met een bar en een karaoke apparaat. Ze verkopen niks, ze brengen gewoon eigen drank mee. Ze vertellen ook dat ze met de hele groep (van de 20 caravans) geen geld hebben maar wel arbeidskracht. Ze hebben alles samen gerenoveerd, aangelegd, ‘verbeterd’ en eerlijk gezegd lijkt het erop alsof ook iedereen zelf een keukenkastje heeft ingebracht. Er wordt heel wat afgelachen en als we hebben uitgelegd wat ACSI doet in Europa en wie ons heeft benaderd en vooral dat het gratis is, dan hebben we vrienden voor het leven gemaakt. De baliemevrouw van vandaag roept nog een keer “ik hou van jou” en wij roepen “kiittos” (bedankt) terug. We vertellen dat we ook foto’s moeten maken van een aantal zaken, zoals de receptie, het sanitair, de speeltoestellen e.d. en daarop volgt een hele discussie in het Fins. Uiteindelijk vinden ze het goed als we hen niet op de foto zetten. Behalve weer de mevrouw van de receptie, dat is echt de lolbroek van de camping, want zij wil wel op de foto’s. Ik geef aan dat ACSI voorkeur heeft aan foto’s zonder mensen en daarop is ze een beetje teleurgesteld. De man die the boss is heeft weinig gezegd maar hij is wel degene die mag tekenen. Dan is het nog wachten op een beetje droger weer zodat de foto’s niet zo vreselijk troosteloos overkomen.

Na deze inspanning gaan we een kop thee drinken in de caravan en dan besluiten we nog even een stukje omgeving te verkennen. Door de regen en de lage bewolking is er niet veel te zien. We gaan op zoek naar een grote K (van de supermarkt) en kopen nectarines en avocado’s. Voor de komende dagen zijn de ingrediënten voor smoothies ‘ in the caravan’ . Wie mij voor vertrek had gezegd dat ik dat goedkoper in Finland kon kopen dan thuis, had ik voor gek verklaard. Eigenlijk vallen de prijzen hier wel mee. We kopen ook alvast een flinke moot zalm voor het eten morgen. Vandaag hebben we gegrilde kip en vullen we bij een saladebar een grote bak gezond (ook daarom de keuze voor de K-markt). Onderweg komen we tot de ontdekking dat we niet één foto hebben gemaakt, nou ja behalve de wc-foto’s dan voor ACSI. Dus toch nog maar eentje van het uitzicht op de snelweg. En tot slot eentje van onze plek op de camping.

Groeten vanaf Hämeenhelmi